Μια νεαρή πολιτική μηχανικός, που μόλις είχε ανοίξει γραφείο στην Κοζάνη, έκανε συλλογή από χειροποίητες κούκλες εποχής και φορούσε μακριές φούστες: Ετσι θυμάται τον εαυτό της στην ηλικία των 25 ετών η Αννα Διαμαντοπούλου.

Μιλώντας στο περιοδικό Marie Claire παρουσιάζει περιγραφικά εκείνη την εποχή: «Ηταν τα '80s. Φορούσα μακριές φούστες, γιλέκα, μακριά σκουλαρίκια και οδηγούσα ένα γαλάζιο 2CV. Μόλις είχα εγκαταλείψει τη μοτοσικλέτα μου ύστερα από ένα σοβαρό ατύχημα. Διάβαζα μανιωδώς Ελύτη και για πρώτη φορά οργάνωσα τη συλλογή μου από χειροποίητες κούκλες εποχής που έχω μέχρι και σήμερα. Την εμπλούτιζα στα ταξίδια μου. Από τη δεκαετία των 20 ταξιδεύω. Ονειρευόμουν να επισκεφθώ τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, το Θιβέτ.»

Ηταν 25 χρονών, είχε μόλις ανοίξει το πρώτη της γραφείο ως πολιτικός μηχανικός στην Κοζάνη αλλά είχε ήδη αναπτύξει έντονη συμμετοχή στα κοινά και την πολιτική. Συμμετείχε σε προγράμματα ενημέρωσης των γυναικών στα χωριά της περιοχής για θέματα που τους αφορούν, ακόμη και προκλητικά για την αντισύλληψη. «Όταν επισκεπτόμαστε τα χωριά -ήμουν η μοναδική γυναίκα στην ομάδα των μηχανικών τότε- οι πρόεδροι δεν μου απηύθυναν καν το λόγο» λέει.«Με αντιμετώπιζαν σαν το κοριτσάκι που κρατούσε τα χαρτιά παρά σαν επαγγελματία. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου βρέθηκα σε ανδροκρατούμενους χώρους και αυτός ήταν πάντα ένας λόγος να παλεύω.»

Η ίδια θυμάται πως τότε ένιωθε πως συμμετέχει σε μια ειρηνική επανάσταση.