Για μια ακόμη φορά η Πάολα δεν μασά τα λόγια της και μιλά για όσα την πληγώνουν και όσα την κάνουν να χαμογελά. Σε συνέντευξή της στο “Down Town” Κύπρου, η γνωστή τραγουδίστρια μιλά για την κόρη της Παολίνα, το γάμο, το ενδεχόμενο να κάνει ένα ακόμη παιδάκι και όλες τις κριτικές που δέχεται.

Πώς εξηγείς την τόσο μεγάλη επιτυχία που σε ακολουθεί τα τελευταία χρόνια; 

Και για μένα, πολλές φορές, κάποια πράγματα δεν εξηγούνται. Κι είναι η αγάπη του κόσμου που κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Ξέρεις, τόσα χρόνια, έχω δώσει ό,τι καλύτερο έχω στην καρδούλα μου γι’ αυτούς τους ανθρώπους και δοξάζω τον Θεό που το εκτιμούν και τελικά μου επιστρέφουν την αγάπη τους. Ο κόσμος μας κάνει ό,τι είμαστε… Δεν είμαστε θεοί, απλοί άνθρωποι είμαστε. Προφανώς, κάτι βλέπουν σε μένα που το γουστάρουν.

Πολλές φορές σε έχω δει να συγκινείσαι επάνω στην πίστα. Γιατί; 

Γιατί ο κόσμος με κάνει να νιώθω τόσα πολλά, που δεν μπορώ να τα εκφράσω. Δεν μπορώ να τους αγκαλιάσω όλους εκείνη τη στιγμή και να τους πω πόσο ευγνώμων νιώθω για όλα αυτά που μου δίνουν.

Υπήρξε ποτέ κάποιος θαυμαστής ή θαμώνας που να σε έφερε σε δύσκολη θέση; 

Αυτό είναι σχετικό. Ναι, κάποιες φορές έχει τύχει, αλλά τίποτα ακραίο. Ξέρεις, μπορεί ο άλλος να σε φέρει σε αμηχανία και με κάτι πολύ όμορφο που θα κάνει και να σε κομπλάρει. Τώρα, τα πολύ άσχημα, τα απέβαλα εντελώς από τη μνήμη μου. Μου συνέβησαν αρκετά, αλλά τα αφήνω πίσω μου. Δεν είμαι όμως από τους ανθρώπους που βάζουν όρια στους άλλους για κανένα λόγο.

Είσαι έτοιμη για την πτώση;

Η οποία μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή, πρέπει να σου πω… Κοίτα, δεν μου εξασφάλισε κανείς ότι, αυτό που ζω τώρα, θα κρατήσει για πάντα. Ότι θα γίνω γιαγιά και θα είμαι στην πίστα, πρώτο όνομα, με τη μαγκούρα. Όχι βέβαια! Είμαστε όσο ο κόσμος και το κοινό θέλουν να είμαστε.

Ισχύει η φήμη που θέλει να μοίρασες το τελευταίο σου νυχτοκάματο από το «Teatro», εκεί όπου εμφανιζόσουν με μεγάλη επιτυχία τον χειμώνα, στους εργαζόμενους;

Ναι, είναι αλήθεια! Αλλά, πρόσεξε, αυτό δεν είναι θέμα οικονομικό, αλλά θέμα διάθεσης. Έχεις λίγα; Δίνεις ό,τι μπορείς, αρκεί να θες. Έχεις πολλά; Και πάλι δίνεις όσα θες. Κανένας δεν σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό. Έτσι ήμουν από παιδί, ήθελα να μοιράζομαι και να δίνω ό,τι μπορώ στον άλλο. ’σε που εκεί οι άνθρωποι είναι συνεργάτες μου. Για να με δείτε εμένα στην πίστα καλοφτιαγμένη, καλοχτενισμένη, στημένη όμορφα, δουλεύουν πολλοί άνθρωποι από το απόγευμα. Γίνεται μία σκληρή προεργασία και πολλή δουλειά. Δεν τους αξίζει απλά ένα μου νυχτοκάματο, αλλά και η αγάπη μου όλη. Και θα την έχουν πάντα!

Την καρδιά σου δεν την πλήγωσαν όταν κάποιοι αναφέρθηκαν σε σένα σε σχέση με την κόρη σου, την Παολίνα; Και, για να στο κάνω πιο συγκεκριμένο, αναφέρομαι στη βραδιά που την είχες φέρει στο μαγαζί για να σε δει, και μετά το σχολίασαν όλοι.

Ξέρεις κανένα παιδί που να μην έχει πάει, έστω μία φορά, στη δουλειά του μπαμπά του ή της μαμάς του; Ούτε τότε δεν άγγιξαν την καρδιά μου, κι ας έπιασαν στο στόμα τους το παιδί μου! Ήταν σχόλια από τους ίδιους και τους ίδιους… Ανάξιοι λόγου! Δεν έχει σημασία τι σου λένε, αλλά ποιοι σου το λένε… Και δεν πρέπει να δίνεις σημασία όταν βγαίνει ο οποιοσδήποτε και σε κρίνει συνέχεια, ασχολούμενος με βλακείες.

Σήμερα ζεις τον μεγάλο έρωτα;

Ναι! Αλλά, ξέρεις, όσες φορές έχω ερωτευτεί, όλο αυτό λέω. Όλοι μου οι έρωτες ήταν μεγάλοι, γιατί τους ζω έντονα. Αλλιώς, θα βαριόμουν και δεν θα ήμουν μαζί τους. Αν δεν ζούμε στα άκρα τις όμορφες στιγμές, τότε τι; Διαφορετικά θα ήμουν δυστυχισμένη.

Έχεις τη γυναικεία ανασφάλεια της ανάγκης να ακουμπήσεις ψυχικά σε έναν σύντροφο; 

Ναι το έχω αυτό! Σίγουρα θέλω κι εγώ έναν άντρα να κρατηθώ επάνω του, άσχετα βέβαια αν, στην πορεία, φανεί ότι τελικά εκείνος στηριζόταν πάνω μου (γελάει). Συμβαίνουν κι αυτά!

Θα σκεφτόσουν ξανά έναν ακόμη γάμο; 

Νομίζω πως όχι. Ο γάμος είναι ένα μεγάλο πάρτι κι εγώ τον ζω καθημερινά στο μαγαζί. Λες και ξαναπαντρεύομαι κάθε μέρα, με τέτοιο γλέντι που ρίχνουμε! (γελάει). Όμως θέλω να κάνω ακόμα δύο παιδάκια. Το θέλω πολύ αυτό!

Η Παολίνα σού ζητάει αδελφάκι; 

Τώρα πια ναι, γιατί στο παρελθόν δεν ήθελε καθόλου. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν να είναι η βασίλισσα της οικογένειας! Τώρα, όμως, μου λέει: «ναι, μανούλα μου, κάνε μου ένα αδελφάκι, το θέλω!».