Το «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί», που όλοι σχεδόν έχουν παίξει στην παιδική τους ηλικία, είναι ένα παιχνίδι που στηρίζεται θεωρητικά στην τύχη. Ετσι δεν είναι; Λάθος!

Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Zhejiang της Κίνας μόλις κυκλοφόρησαν τα αποτελέσματα μιας μελέτης του παιχνιδιού - και βρήκαν ότι η συμπεριφορά του παίκτη ακολουθεί συνήθως ένα προβλέψιμο μοντέλο. Πηγαίνει δηλαδή κάπως έτσι:

Οι άνθρωποι ξεκινούν με την επιλογή (πέτρα, χαρτί ή ψαλίδι), περίπου με κυκλικό τρόπο σε κάθε γύρο. Αλλά μετά τον πρώτο γύρο: εάν ένας παίκτης κερδίσει, θα συνεχίζει με την ίδια επιλογή, ενώ αν ένας παίκτης χάσει, θα αλλάξει επιλογή με τη μέθοδο του ρολογιού: η πέτρα θα αλλάξει σε χαρτί, το χαρτί σε ψαλίδι και το ψαλίδι σε πέτρα.

Για παράδειγμα: Γύρος 1: ο παίκτης Α παίζει χαρτί και ο Β πέτρα. Κερδίζει ο Α

Γύρος 2: ο Α παίζει χαρτί, και ο Β χαρτι

Γύρος 3: ο Α παίζει ψαλίδι, και ο Β ψαλίδι. Ο Β χάνει

Αλλά αν ο παίκτης Β είχε ακολουθήσει τη στρατηγική της ομάδας του Πανεπιστημίου Zhejiang, το παιχνίδι θα μπορούσε να αλλάξει.

Γύρος 1: ο παίκτης Α παίζει χαρτί και ο Β πέτρα. Κερδίζει ο Α

Γύρος 2: ο Α παίζει χαρτί, και ο Β ψαλίδι. Κερδίζει ο Β

Γύρος 3: ο Α παίζει ψαλίδι, και ο Β πέτρα. Κερδίζει ο Β

Ο αρχάριος στο παιχνίδι ξεκινάει πάντα με πέτρα. Οπως γράφει το delamagen.gr, μάλλον γιατί η γροθιά (πέτρα) φαίνεται πιο ισχυρή από την ανοιχτή παλάμη (χαρτί) ή τα προτεταμένα δάχτυλα (ψαλίδι).