Ο σκηνοθέτης που εδώ και δεκαετίες στοιχειώνει τη νυχτερινή ζώνη της ελληνικής τηλεόρασης παρέδωσε «Μαθήματα Ζωής» στο Esquire Φεβρουαρίου που μόλις κυκλοφόρησε, με αφορμή τη νέα επιστροφή του στους τόπους των εγκλημάτων.

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξής του Πάνου Κοκκινόπουλου στο περιοδικό, εν όψει της αυριανής πρεμιέρας των νέων επεισοδίων της «Δέκατης Εντολής».

  • Χίτσκοκ, Τζον Φορντ, Μπέργκμαν, Βισκόντι: Αυτές είναι οι επιρροές μου. Κινηματογραφικές. Κι αυτό που προσπαθώ είναι να κάνω σινεμά στην τηλεόραση.
  • Η φετινή Δέκατη εντολή είναι πιο κινηματογραφική από τις προηγούμενες κι ας γυρίστηκε με πολύ λιγότερα χρήματα. Οι καλές παραγωγές δεν είναι απαραίτητα ακριβές. Οι πρόβες, π.χ., δεν κοστίζουν τίποτα. Έχουν να κάνουν με την κ**λα των ηθοποιών και του σκηνοθέτη. Εμείς κάνουμε πρόβες. Δουλεύουμε πάρα πολύ, γιατί νομίζουμε ότι έτσι θα γίνει καλύτερο αυτό που κάνουμε.
  • Στην Ελλάδα δεν έχουμε κοσμικό κράτος. Είμαστε το Ιράν της Ευρώπης. Ζούμε σε μια θεοκρατική κοινωνία που βάζει στη φυλακή το «γέροντα Παστίτσιο». Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό μας πρόβλημα. Τα βασικά μας προβλήματα είναι δύο: ο πολιτισμός και ο πολιτισμός.
  • Δεν μπορώ να βλέπω άλλες επαναλήψεις των δικών μου σίριαλ. Έχω σιχαθεί τη ζωή μου – πλέον βλέπω μόνο λάθη. Το έχω κάνει πολύ κι αυτό: έχω παρακολουθήσει τα λάθη μου. Μόνο έτσι μαθαίνεις. Bλέπεις τα λάθη σου για να μην τα ξανακάνεις. Για να κάνεις καινούρια.
  • Δεν μπορώ να πω ποιος είναι ο αγαπημένος μου φόνος. Μπορώ να πω, όμως, ποιος είναι ο αγαπημένος μου φονιάς: αυτός που σκοτώνει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αυτός που δεν μπορεί να κάνει πίσω, που φτάνει στο σημείο της μη επιστροφής.
  • Φέτος κάνουμε την ιστορία μιας γυναίκας που σκότωσε την πεθερά της με 62 μαχαιριές. Κι αυτό, ξέρεις, αιτιολογημένο είναι. Δε δικαιολογείς ποτέ ένα φόνο, αλλά μπορείς να τον αιτιολογήσεις, να καταλάβεις γιατί το έκανε. Εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω: να καταλάβω. Όχι να δικαιολογήσω ούτε να δικαιώσω. Ούτε τους εγκληματίες ούτε τα θύματα.
  • Αυτό που έχω μάθει είναι ότιμπορεί να χωρίζουν δύο άνθρωποι κι ο έρωτας να πεθαίνει, αλλά η αγάπη παραμένει. Με όλες τις πρώην μου έχουμε καταπληκτική σχέση. Η δεύτερή μου γυναίκα είναι η παραγωγός μου. Έχουμε χωρίσει είκοσι χρόνια με διαζύγιο και είμαστε σαν αδέρφια. Έχουμε κοινούς λογαριασμούς, δουλεύουμε μαζί κάθε μέρα, μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο όταν δε βρισκόμαστε... Όταν έχεις διαλέξεις έναν άνθρωπο, μπορείς να τον αγαπάς μια ζωή και να μην είστε μαζί.
  • Τους περισσότερους πολιτικούς κατ’ αρχάς δε θα τους καλούσα σπίτι μου γιατί θα φεύγαν με τ’ ασημικά. Κατά δεύτερον, δε θα τους είχα εμπιστοσύνη ούτε να σκουπίσουν το πλατό. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους.
  • Δεν είμαι υπέρ των φιλάθλων, είμαι υπέρ των οπαδών. Το τυφλό οπαδιλίκι: αυτό είναι όλη η ιστορία. Να φανατίζεσαι χωρίς λόγο, να κερδίζεις με μισό γκολ διαφορά κι αυτό οφσάιντ. Γιατί προφανώς δε γίνεται να πάρεις σοβαρά το ποδόσφαιρο.
  • Αυτό με τις Κουβανές που τρίβουν τα πούρα στα μπούτια τους είναι τεράστια μπαρούφα. Έρχεται από την Κάρμεν του Μπιζέ, όπου η Κάρμεν υποτίθεται ότι έστριβε πούρα στα μπούτια της. Αλλά ήταν απλώς ένας αστικός μύθος. Τα πούρα φτιάχνονται σε ειδικά τραπέζια με ειδικά ξύλα. Δεν τρίβονται σε κανένα μπούτι, πουθενά στον κόσμο.