Οι αυτοδημιούργητοι πλούσιοι άνθρωποι αναπτύσσουν μία διαφορετική στάση και αντίληψη ζωής, η οποία υπαγορεύει πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αυτό τους κάνει να έχουν μία πολύ ξεχωριστή σχέση με τα χρήματα, ειδικά αν τους συγκρίνει κανείς με ανθρώπους της μεσαίας τάξης, οι οποίοι τείνουν ως επί το πλείστον να πιστεύουν πως είναι αδύνατον να αποκτήσουν πολλά λεφτά.

Ποια είναι όμως τα τέσσερα πράγματα που οι πλούσιοι δεν λένε ποτέ;

1. «Δεν μπορώ να χρηματοδοτήσω την ιδέα μου»

Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως έχουν βρει την μεγάλη ιδέα που θα μπορούσε να τους κάνει δισεκατομμυριούχους. Οι ιδέες αυτές, όμως, δεν εφαρμόζονται ποτέ και δεν αποδίδουν καρπούς , γιατί οι άνθρωποι που τις έχουν πιστεύουν πως δεν έχουν τα χρήματα για να χρηματοδοτήσουν την έρευνα ή την ανάπτυξη του project τους.

Πλατφόρμες όπως το crowdfunding έχουν βοηθήσει λίγο στην αλλαγή αυτής της στάσης. Το θέμα, όμως, είναι πως εκεί που ένας άνθρωπος της μεσαίας τάξης λέει «Δεν το αντέχω οικονομικά», για τον πλούσιο το πραγματικό ερώτημα είναι: «αξίζει την αγορά, ή την επένδυση, ή τον κόπο;». Αν ναι, τότε ένας πλούσιος άνθρωπος ξέρει πως υπάρχουν πάντοτε διαθέσιμα χρήματα, αφού πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες από αυτούς που ψάχνουν για την «μεγάλη επένδυση».

2. «Δεν μου αξίζει να είμαι πλούσιος»

Διάχυτη είναι η πεποίθηση στον περισσότερο κόσμο πως δεν έχει το δικαίωμα, ούτε είναι αρκετά καλός για να ζητήσει, να ελπίσει ή να προσευχηθεί για την απόκτηση περισσότερων χρημάτων από αυτά που απαιτούνται για την κάλυψη των βασικών του αναγκών. Ερωτήματα όπως «ποιος είμαι εγώ για να γίνω εκατομμυριούχος;» είναι κοινά. Ένας πλούσιος άνθρωπος, αντιθέτως, σκέφτεται: «Γιατί όχι εγώ; Είμαι τόσο καλός όσο οποιοσδήποτε άλλος και μου αξίζει να γίνω πλούσιος». Και από την στιγμή που έχουν αυτή τη πεποίθηση, η συμπεριφορά τους κατευθύνεται προς την πραγματοποίηση των ονείρων τους.

3. «Μπορεί να τα χάσω όλα»

Από την στιγμή που ο περισσότερος κόσμος κινείται στην λογική του φόβου σε ό,τι αφορά στην διαχείριση των χρημάτων του, είναι λογικό να επιδεικνύει μία συντηρητική συμπεριφορά για την διατήρησή τους. Οι πλούσιοι άνθρωποι, αντιθέτως, γίνονται πλουσιότεροι χρησιμοποιώντας τα χρήματά τους για την προσέλκυση ακόμη περισσότερων χρημάτων. Η στρατηγική αυτή ενέχει τον παράγοντα του κινδύνου, ωστόσο γνωρίζουν πως τα κέρδη μπορεί να είναι ξαφνικά και εντυπωσιακά, όμως θα υπάρξουν και απώλειες.

4. «Μισώ τη δουλειά μου»

Ο μέσος όρος των ανθρώπων βρίσκει μια δουλειά ή αρχίζει μία καριέρα σε ένα επάγγελμα που μπορεί να ανεχτεί και μένει σε αυτό για χρόνια, ενώ ονειρεύεται την συνταξιοδότηση. Η πλειοψηφία των ανθρώπων κάνει μία δουλειά που δεν τους αρέσει, ενώ παράλληλα ζουν με τον φόβο να μην απολυθούν. Οι πλούσιοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι το πάθος είναι πραγματικό μυστικό του πλουτισμού. Είναι μία σχέση αιτίου-αιτιατού μεταξύ προσπάθειας και πάθους: ενώ ο περισσότερος κόσμος βλέπει το πάθος ως αποτέλεσμα, οι πλούσιοι άνθρωποι το βλέπουν ως αιτία.