Υπάρχει μία τάση όποτε αισθανόμαστε θλιμμένοι, στεναχωρημένοι να ονομάζουμε την κατάσταση την οποία βιώνουμε «Κατάθλιψη». 

Tων περισσοτέρων, αν όχι όλων των ανθρώπων, η διάθεση παρουσιάζει διακυμάνσεις ανάλογα με τις καθημερινές καταστάσεις τις οποίες βιώνουν. Αισθήματα θλίψης, απόγνωσης, απογοήτευσης μπορούν να είναι κατανοητές αντιδράσεις σε γεγονότα στην καθημερινή ζωή.

Κατάθλιψη είναι μία κατάσταση συνεχούς θλίψης, η οποία ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, κατά την οποία η ζωή φαντάζει επίπονη και οι απαιτήσεις της ακόμα πιο δύσκολες. Χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενοχή, κούραση, έλλειψη ενέργειας, ακανόνιστος ύπνος, ανορεξία ή υπερφαγία, αυτοκτονικός ιδεασμός είναι μερικά από τα συμπτώματα της κλινικής κατάθλιψης. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη διάγνωση είναι τα αισθήματα αυτά να είναι έντονα σχεδόν καθημερινά για διάστημα 2 ή περισσοτέρων εβδομάδων.

Τα αίτια της κατάθλιψης είναι πολύπλοκα καθώς η εμφάνιση της επηρεάζεται από πολλά στοιχεία και συνήθως είναι συνδυασμός βιολογικών, ψυχολογικών και περιβαλλοντολογικών παραγόντων. Χαμηλή δραστηριότητα των νευροδιαβιβαστών, σεροτονίνη και νορεπινεφρίνη, ορμονολογικές αλλαγές και ανωμαλίες στη λειτουργία συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου φαίνεται να συνδέονται με την βιολογική αιτιολογία της ασθένειας. Οι ψυχολογικοί παράγοντες είναι πιο πολύπλοκοι καθώς ψυχικά τραύματα στην παιδική, εφηβική ή ενήλικη ζωή, απώλεια, χαμηλή αυτοπεποίθηση, αρνητική σκέψη μπορούν να επηρεάσουν στην γένεση της συγκεκριμένης διαταραχής. Τέλος, το οικογενειακό, εργασιακό και σχολικό περιβάλλον παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας όπως και η γενικότερη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας φαίνεται να επιδρούν στη ψυχολογία μας.

Η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται επιτυχώς με ψυχοθεραπεία για την εύρεση και ανάλυση των αιτιών και/ή φαρμακευτική αγωγή αλλά όλοι μας θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποιες μικρές αλλαγές στην καθημερινή μας ζωή ώστε να την αντιμετωπίσουμε:

Δοκιμάζουμε να σκεφτόμαστε θετικά.
Βρίσκουμε δραστηριότητες που μας κάνουν να αισθανόμαστε ευχάριστα.
Προσπαθούμε να μιλάμε ανοιχτά για όσα νιώθουμε.
Κρατάμε επαφή με φίλους και ανθρώπους που αγαπάμε.
Ξεκινάμε/Συνεχίζουμε κάποια σωματική άσκηση.
Φροντίζουμε τον εαυτό μας και βελτιώνουμε την τροφή  και τον ύπνο μας.
Δεν ντρεπόμαστε να ζητήσουμε τη βοήθεια ενός ειδικού.