Της Αθηναϊδας Νέγκα 

Θεωρητικά, μια συνέντευξη με την Πέγκυ Ζήνα θα έπρεπε να είναι εύκολη: καλοκαίρι, με μια επιτυχημένη, όμορφη, κομψή και αγαπημένη τραγουδίστρια. Ομως, λόγω ιδιοσυγκρασίας, η συνεντευξιαζόμενη, αντί να παίζει τη διαδικασία στα δάχτυλα, εμφανίστηκε συγκρατημένη - υποθέτω πως το «ελάττωμα» της συστολής έμεινε στους ανθρώπους της ελληνικής showbiz από την εποχή που το gossip κάλπαζε και μια δήλωση γινόταν δράκος... Από την άλλη, η Πέγκυ Ζήνα έχει μια σταθερή καριέρα που δεν βασίζεται σε selfies, Ιnstagram και δηλώσεις. Η πρώτη συνεννόηση έγινε με τον σύζυγό της, χωρίς μανατζερίστικες αναμονές. «Θα ήθελα να πω μόνο για τις συναυλίες μου», μου λέει η ίδια και περιμένω να ακούσω κι άλλους όρους. «Τέλος Αυγούστου θα είμαι στη “Φαντασία” με τον Νίκο Μακρόπουλο και Οκτώβρη θα κάνω περιοδεία στην Αμερική». Δεν βάζει άλλους όρους... Μας συναντά ενώ ακόμα βρίσκεται σε περιοδεία με τον Κώστα Χατζή.

Τι έχετε μάθει τώρα τελευταία;

Εχω εμπεδώσει πως το πολυτιμότερο αγαθό είναι η υγεία και το χαμόγελο ενός παιδιού. Εχω καταλάβει πως, όταν όλα γίνονται χειρότερα, οφείλεις να γίνεσαι καλύτερος και, επίσης, δεν πιστεύω πια πως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη - αν όλοι το δούμε έτσι, τότε κανείς δεν θα προσπαθήσει για τίποτα.

Πολλοί λένε πως η κρίση έχει βγάλει τον άσχημο χαρακτήρα των Ελλήνων.

Βλέπω και εγώ πολλούς θυμωμένους, αλλά, επειδή είναι θυμωμένοι για τον ίδιο λόγο, νομίζω ταυτόχρονα κατανοούν και ο ένας τον άλλον. Η ανάγκη αλληλεγγύης ίσως συνυπάρχει με τον σωρευμένο θυμό, αλλά κάπου θέλω να πιστεύω πως καταφέρνουν να αγαπηθούν μεταξύ τους.

Η διάθεση όσων έρχονται να σας ακούσουν έχει αλλάξει;

Πάρα πολύ. Εχουμε όλοι συναισθήματα ανασφάλειας και ψάχνουμε να πιαστούμε από κάπου, από ένα χαμόγελο, από τα παιδιά μας πολλές φόρες, που περνούν με το τίποτα καλά.

Αισθάνεστε πως οι σύγχρονες Ελληνίδες μαμάδες «κρεμιούνται» ίσως υπερβολικά από τα παιδιά;

Ναι, ειδικά όσες έχουν μόνο ένα παιδί. Αλλά, αν είναι να επιλέξω ανάμεσα στην αδιαφορία και στο να είμαι «από πάνω», προτιμώ το δεύτερο. Προσπαθώ να μην είμαι υπερπροστατευτική, δεν το καταφέρνω πάντα. Πάντως, έχω καταφέρει η κόρη μου να είναι ανεξάρτητη, στα 3,5 χρόνια της, και πολύ κοινωνική. Δεν είναι κρεμασμένη από τη φούστα μου. Χρειάζεται πολλή αγάπη και ασφάλεια από τους γονείς για να πορευτεί ένα παιδί.

Η μητρότητα είχε εκπλήξεις για εσάς;

Δεν είχα φανταστεί πως όλος κόσμος σου γίνεται αυτό το πλάσμα. Αν δεν γίνεις μαμά, αυτό δεν το καταλαβαίνεις. Υπάρχουν, βέβαια, και άνθρωποι που δεν είναι γεννημένοι για γονείς - σέβομαι πολύ αυτούς που το καταλαβαίνουν και δεν γίνονται.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας σε κάποιον που δεν σας ξέρει;

Είμαι ονειροπόλα, θέλω να ζω σε άλλο κόσμο. Ισως τα τελευταία τρία χρόνια έχω προσγειωθεί, λόγω της μητρότητας. Θα περιέγραφα τον εαυτό μου και ως ακίνδυνο άνθρωπο...

Τι εννοείτε;

Δεν έχει κάποιος να φοβηθεί κάτι από μένα. Δεν μπορώ να έχω άσχημες σχέσεις - ακόμα και όταν είμαι πληγωμένη, δεν έχω εκδικητικά και μαύρα συναισθήματα, δεν σκέφτομαι αρνητικά για τους άλλους, πιστεύω πως είναι όλο αυτό καρμικό και γυρίζει πίσω... Είμαι της συγχώρεσης, ακόμα και των μεγαλύτερων εχθρών μου - θέλω να είναι μακριά μου, αλλά πολύ καλά.

Οι καλοί πάνε στον Παράδεισο. Οι κακοί;

Εγώ νομίζω πως κι αυτοί πάνε στον Παράδεισο. Πιστεύω πολύ στον Θεό, θεωρώ όμως πως η Κόλαση και ο Παράδεισος είναι στη ζωή μας. Δοκιμαζόμαστε καθημερινά και θέλω να πιστεύω πως, όταν φεύγουμε από τη ζωή, όλοι πάμε κάπου καλά. Απελευθερωνόμαστε, εξαγνιζόμαστε για αυτά που έχουμε κάνει, γιατί παιδευόμαστε όσο ζούμε.

Ποιο ελάττωμά σας δεν γνωρίζουν οι άλλοι;

Είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Το ελάττωμα που με κάνει να μην είμαι απόλυτα ειλικρινής και να μη λέω κάτι που με πειράζει είναι πως είμαι πάρα πολύ ενοχική.

Ποιος άλλος ήταν ενοχικός στην οικογένεια;

Η μαμά μου. Το κληρονόμησα.

Γιατί οι μεσογειακοί είναι ενοχικοί;

Ισως από την ανάγκη μας να τα έχουμε καλά με όλους, να είμαστε αρεστοί. Εχω προσπαθήσει να το διορθώσω στον χαρακτήρα μου, αλλά δεν το έχω καταφέρει πλήρως.

Ενοχές έχουμε επίσης για την επιτυχία, την οικονομική επιφάνεια...

Οχι, δεν έχω τέτοιες. Πιστεύω πως αυτού του είδους τις ενοχές έχουν οι άνθρωποι που δεν αγωνίστηκαν, δεν δούλεψαν. Εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, δεν μου χαρίστηκε κάτι. Πραγματικά ξεκίνησα από το μηδέν. Είχα, βέβαια, μια καλή παιδική ηλικία. Δεν θυμάμαι να μου έλειψε κάτι. Εκαναν τα πάντα οι γονείς μου. Δεν ήμουν πλουσιόπαιδο, αλλά πήγα σε καλά σχολεία, με τα γαλλικά μου και το πιάνο μου, όμως χωρίς υπερβολές. Ο μπαμπάς μου ήταν επιχειρηματίας και η μαμά μου τραγουδούσε - και τότε οι νύχτες δουλειάς ήταν επτά την εβδομάδα. Δεν υπήρχε ρεπό στους παλιούς λαϊκούς τραγουδιστές. Ηταν ένα αρκετά κερδοφόρο επάγγελμα και η μαμά μου προσπάθησε να μου δώσει ό,τι δεν είχε εκείνη ως παιδί. Μεγάλωσα χωρίς απωθημένα. Οταν έφυγα από το σπίτι, δεν είχα πραγματικά τίποτα. Είχα, μεν, την ασφάλεια της αγκαλιάς της μαμάς μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δέχτηκα βοήθεια. Ξεκίνησα από πολύ χαμηλά. Αργότερα γνώρισα τον άντρα μου, που ερχόταν από μια μεγάλη οικονομική καταστροφή, και ξεκινήσαμε από το μηδέν. Φτιάξαμε ό,τι έχουμε με πολλή δουλειά, μεθοδικότητα και στερήσεις. Δεν είχα πάει καθόλου διακοπές για δέκα χρόνια. Οσο έχω την υγεία μου και την οικογένειά μου, αισθάνομαι πως μπορώ, αν χρειαστεί, να παλέψω και να ξαναφτιάξω οτιδήποτε...

Ονειρα που δεν έχετε πραγματοποιήσει...

Θα ήθελα να κάνω συνεργασίες που να μου αρέσουν, να μεγαλώσω το παιδί μου και να έχω μια ήρεμη ζωή με τον άντρα μου.

Εχετε κάνει συνεργασίες που δεν σας άρεσαν;

Είμαι από τους τυχερούς. Οι περισσότερες ήταν επιτυχημένες και αποτελούν τιμή για μένα. Συνεργάστηκα με ανθρώπους της γενιάς μου που εκτιμούσα πολύ ή με ανθρώπους άλλης γενιάς, πολύ σημαντικούς, όπως ο Μητροπάνος, ο Χατζής - αυτό εννοώ όταν λέω πως είμαι τυχερή.

Σκέπτεστε πολιτικά; Παρακολουθείτε τις εξελίξεις;

Ναι, τον τελευταίο καιρό. Παλιά έβλεπα τις ειδήσεις σαν κάτι αρνητικό, προτιμούσα να δω Disney. Τώρα παρακολουθώ διαρκώς ειδήσεις και πολιτικές εκπομπές.

Εχουμε εθιστεί στις ειδήσεις σαν να είναι σίριαλ;

Υπάρχει συνέχεια μια αναπαραγωγή. Εχουμε, όμως, και άγχος για το μέλλον των παιδιών μας. Εμείς τον γάιδαρο τον φάγαμε και περάσαμε και ωραία. Κανείς δεν φανταζόταν πως αυτό θα είχε άσχημο τέλος.

Τελικά, μαζί τα φάγαμε;

Αυτό ισχύει για κάποιους, δεν μπορώ όμως να το δεχτώ για όλους. Κάποιοι δούλευαν, άλλοι έκαναν ζωή πιο μεγάλη απ’ ό,τι μπορούσαν... Οταν κάποιος, όμως, δουλεύει όλη του τη ζωή για να πάρει 400 ευρώ σύνταξη, δεν νομίζω πως τα έφαγε με κανέναν...

Θα ξαναγυρίσουμε πότε σε ένα είδος νύχτας σαν εκείνο που υπήρχε παλιότερα και περιγράψατε, με επτά νύχτες δουλειάς την εβδομάδα για εσάς και επτά νύχτες διασκέδασης για εμάς;

Εγώ τραγουδάω είκοσι χρόνια. Πρόλαβα τις έξι και τις πέντε μέρες την εβδομάδα δουλειάς. Μπορούσα τότε να το κάνω, ήμουν πιο νέα, δεν είχα και υποχρεώσεις. Δεν νομίζω, πάντως, πως θα γυρίσουμε πότε και ίσως δεν πρέπει, γιατί δεν ήταν και κάτι υγιές. Δεν ήταν λογικό. Ολα θέλουν ένα μέτρο. Καλά κάναμε και γίναμε λίγο Ευρωπαίοι σε αυτόν τον τομέα. Οι άνθρωποι που δούλευαν παλιά σε αυτήν τη νύχτα δεν είχαν ζωή και οι θαμώνες είχαν κάνει τη νύχτα μέρα. Ηταν λάθος.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;

Ναι, μπορεί να περάσουμε άσχημα για λίγο. Πιστεύω, όμως, πως ύστερα από μια βουτιά και αφού πιάσεις πάτο υπάρχει πάντα η άνοδος.