Tου Νίκου Νικόλιζα -Εφημερίδα Freddo

«Τα κοράκια έφαγαν τον Μιχάλη. Όμως, θα το βρουν από τον Θεό. Αυτοί που τον καταχράστηκαν και τον περιτριγύριζαν, τον κατέστρεψαν. Ο Μιχάλης δεν αυτοκτόνησε. Έσκασε από τη στεναχώρια του».

Με αυτές τις συγκλονιστικές φράσεις, η μεγαλύτερη αδερφή του αδικοχαμένου σχεδιαστή μόδας Μιχάλη Ασλάνη, Ειρήνη, ξεσπάει στη «Freddo», δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, μαζί με τον δικηγόρο του Ανδρέα Γαβαλά, ρίχνοντας φως στην τεράστια ακίνητη περιουσία του, αλλά και στις τελευταίες τραγικές στιγμές του μεγάλου Ελληνα σχεδιαστή.

Ήταν 9 Αυγούστου του 2013 όταν ο Μιχάλης Ασλάνης ειδοποιήθηκε από τους συνεργάτες του ότι υπήρχε ένταλμα συλλήψεως για χρέη προς το Δημόσιο, ύψους 170.000 ευρώ. Ο φόβος κυρίευσε τον ευαίσθητο σχεδιαστή μόδας, ο οποίος κλείστηκε στο δωμάτιό του μη θέλοντας να δει κανέναν. Οι σκέψεις διέλυσαν την ψυχολογία του, με αποτέλεσμα ο άλλοτε χαμογελαστός σχεδιαστής μόδας να βρεθεί νεκρός στις 28 Αυγούστου του 2013. Ο κόσμος της μόδας σε Ελλάδα και εξωτερικό πάγωσε.

Η είδηση του θανάτου του ακόμα και σήμερα, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, προκαλεί ερωτηματικά σχετικά με το πώς από κορυφαίος και επιτυχημένος επιχειρηματίας κατάφερε να φτάσει στον απρόσμενο θάνατο και στο τέλος της αυτοκρατορίας της μόδας που είχε χτίσει, δημιουργώντας έναν ολόκληρο μύθο γύρω από το όνομά του!

Οδός Ηρακλείτου 21

Το πρώτο ατελιέ του Μιχάλη Ασλάνη στον περιφερειακό του Λυκαβηττού είναι έρημο. Κανείς, από τότε που εκείνος αποφάσισε να μετακομίσει στη Σκουφά, λίγα μέτρα πιο κάτω δηλαδή, δεν θέλησε να το νοικιάσει ξανά, μιας και το όνομα του Ελληνα μόδιστρου ήταν τόσο βαρύ, που δύσκολα θα μπορούσε να σηκώσει άλλη φίρμα στο ίδιο στέκι. Το πανέμορφο νεοκλασικό, που άλλοτε γνώριζε στιγμές δόξας από όλη την υψηλή κοινωνία, σήμερα είναι έρημο και σε άσχημη κατάσταση. Σπασμένα πατζούρια, βγαλμένες ταμπέλες και φώτα καταδεικνύουν το πέρασμα του χρόνου, αλλά και τις μεγάλες διαφορές από την εποχή που μεσουρανούσε ο Ελληνας σχεδιαστής μόδας, με τα πανάκριβα ρούχα και τη ζάμπλουτη πελατεία.

Οι γείτονες της οδού Ηρακλείτου μιλούν στη «Freddo» για την καθημερινότητα του Μιχάλη και σχεδόν δακρύζουν. Καλοσυνάτος, ήρεμος, με χαμόγελο, ανέβαινε κάθε σούρουπο τα σκαλιά του περιφερειακού, για να πάει στο πανέμορφο σπίτι που είχε αγοράσει με δάνειο στα μέσα της δεκαετίας του 2000, λίγα μέτρα παραπέρα. Πρόκειται για ένα πανέμορφο σπίτι με φόντο τον καταπράσινο Λυκαβηττό, όμως σπάνια φιλοξενούσε κόσμο εκεί.

«Είναι το κρησφύγετό μου», έλεγε συχνά πυκνά, ενώ τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνούσε στο ατελιέ του, στην οδό Σκουφά, όπου είχε δημιουργήσει τον δικό του παράδεισο, με τη δική του μικρών διαστάσεων πισίνα, ώστε να απολαμβάνει το μπάνιο του καθημερινά. «Και το συγκεκριμένο ατελιέ ο Μιχάλης το είχε νοικιάσει. Δεν ήταν δικό του. Αγορασμένο ήταν το σπίτι στον Λυκαβηττό και το σπίτι της Μυκόνου», μας λέει ο επί χρόνια δικηγόρος του, Ανδρέας Γαβαλάς.

Εναν αντίστοιχο χώρο με πισίνα είχε δημιουργήσει και στο δεύτερο ατελιέ του, στην περιοχή του Ψυρρή, στην οδό Μίκωνος 1, που τα τελευταία χρόνια είχε επεκταθεί λόγω της εταιρείας με τα αντικείμενα μπάνιου που είχε ιδρύσει. Πρόκειται για ένα πενταώροφο ενοικιαζόμενο κτίριο, στο οποίο είχε επενδύσει πολλά χρήματα προκειμένου να το διαμορφώσει όπως εκείνος ήθελε. Η διαμόρφωση, μάλιστα, του συγκεκριμένου κτιρίου διέφερε πολύ από εκείνη του Κολωνακίου, μιας και όλοι οι τοίχοι ήταν ζωγραφισμένοι με μικρά παιδιά-κούκλες σε διάφορες μορφές.

«Πρόκειται για τα παιδικά μου χρόνια», έλεγε στους στενούς του συνεργάτες και φίλους δείχνοντας την ευαισθησία του για τα παιδικά χρόνια που έζησε στη Χαλκίδα. Οπως μας ενημέρωσε η νέα ιδιοκτήτρια του ενοικιαζόμενου ακινήτου, «οι χώροι όπου μεγαλούργησε ο Ασλάνης δεν θυμίζουν σήμερα τίποτα από εκείνες τις εποχές. Τα φυτά έχουν ξεραθεί, ό,τι έπιπλο έχει απομείνει έχει σαπίσει και γενικά σε πιάνει η καρδιά σου με τα όσα βλέπεις στους χώρους του Μιχάλη. Οσο για την πισίνα στο ρετιρέ; Ερημη».

Οι επιχειρήσεις με τη φίρμα «By Aslanis» ακόμα και σήμερα θεωρούνται κορυφαίες στον εμπορικό κόσμο, μιας και ο Μιχάλης Ασλάνης είχε φροντίσει τα τελευταία χρόνια να τα διαφημίσει και στο εξωτερικό έχοντας μεγάλη απήχηση στο κοινό κυρίως της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας.

Τι ήταν, όμως, αυτό που ταλάνιζε το μυαλό του μεγάλου Έλληνα σχεδιαστή και γιατί δεν ζήτησε βοήθεια από τα οικεία του πρόσωπα, αφού είχε βρεθεί σε οικονομικό αδιέξοδο;

«Eσκασε...»

Οπως διαπιστώνει δύο χρόνια μετά τον θάνατό του ο δικηγόρος του, Ανδρέας Γαβαλάς, ο Ελληνας σχεδιαστής μόδας είχε πάντα μέσα του την ελπίδα ότι θα ανέκαμπτε οικονομικά. «Ο Μιχάλης δεν ήταν επιχειρηματίας. Ηταν καλλιτέχνης. Και λόγω της ευαισθησίας που είχε, εμπιστευόταν λάθος άτομα. Οι άνθρωποι που απολάμβαναν την εμπιστοσύνη του, λοιπόν, τον πρόδωσαν. Το άμεσο χρέος του ήταν μόλις 180.000 ευρώ και αυτό το είχαμε διευθετήσει. Θα έπρεπε να δώσουμε το 10% μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη του 2013 και αυτό το ποσό δεν συγκεντρώθηκε. Είχε πολύ άγχος και στρες για το τι θα κάνει και πώς θα τα βγάλει πέρα.

Ο θάνατός του για μένα ήταν καθαρά παθολογικός. Γιατί ένας άνθρωπος που θέλει να αυτοκτονήσει, δεν κλειδώνει την πόρτα του δωματίου, δεν είναι ατημέλητος, δεν είναι ατημέλητο το μέρος της αυτοκτονίας του. Απλά, έσκασε», λέει, ενώ, όπως αναφέρει ο ίδιος, η υπόθεση έχει κλείσει για εκείνον, μιας και οι αδερφές του αποποιήθηκαν την περιουσία του αδερφού τους και δεν θέλησαν να συνεχίσουν το νομικό μέρος της υπόθεσης αποκτώντας τα σπίτια στον Λυκαβηττό και στη Μύκονο!

Η οικογενεια αποποιηθήκε την κληρονομιά

Ρόλο-κλειδί στην ψυχολογία του Μιχάλη Ασλάνη έπαιζαν οι τρεις αδερφές του, Ειρήνη, Βούλα και Ιωάννα, με τις οποίες μιλούσε καθημερινά. «Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που έφυγε ο Μιχάλης και ο πόνος μας είναι πολύ μεγάλος, γιατί έφυγε αδίκως. Από τότε που τον χάσαμε, μπαινοβγαίνουμε στα νοσοκομεία», λέει με πόνο καρδιάς η μεγαλύτερη αδερφή του, ρίχνοντας ευθύνες για τον θάνατό του, όπως λέει, στους δήθεν «φίλους» και αυτούς που τον περιτριγύριζαν.

«Αυτούς θα τους τα πληρώσει ο Θεός. Δεν υπήρχε αυτοκτονία. Πίεσαν οικονομικά τον Μιχάλη, μέχρι να σκάσει από τα οικονομικά βάρη που αδίκως φορτώθηκε», λέει και λυγίζει από τα κλάματα. «Τον εκμεταλλεύτηκαν πολλοί. Μέσα στις δουλειές του υπήρχε μεγάλη διαρροή χρημάτων. Εμείς το μόνο που κάναμε ήταν να αποποιηθούμε την περιουσία του αδερφού μας, γιατί τα χρέη μάς είπαν πως ήταν δυσβάσταχτα για να τα επωμιστούμε στους ώμους μας. Εμείς είμαστε απλοί, φτωχοί άνθρωποι και δεν γνωρίζουμε από επιχειρήσεις, όπως ήξερε ο Μιχάλης. Από την αποποίηση και μετά, δεν μάθαμε ποτέ όλη την αλήθεια.

Ούτε για τα πραγματικά χρέη, ούτε για τα έσοδα που θα μπορούσε να αποφέρει το όνομα του αδερφού μας».  Σκουπίζει τα δάκρυά της, πίνει μια γουλιά νερό και συνεχίζει: «Ενας από αυτούς που τον περιτριγύριζαν μας είπε ότι τα δύο σπίτια του αδερφού μας στον Λυκαβηττό και στη Μύκονο είναι δεσμευμένα. Πρέπει, όμως, να σας τονίσω ότι πολλά από τα χρέη που μας έδειξαν ήταν ψεύτικα. Δεν υφίστανται. Οπότε προτιμήσαμε την αποποίηση». Την ίδια εντύπωση, για διαρροή χρημάτων, έχει και η ανιψιά του, Ιωάννα, η οποία μας λέει: «Ο Μιχάλης ήταν νοικοκύρης και ήθελε πάντα να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Εδινε, λοιπόν, σε άτομα που εμπιστευόταν μεγάλα ποσά για να του πληρώσουν τους λογαριασμούς και εκείνα τα κρατούσαν για δική τους χρήση.

Ετσι, έφτασε να χρωστάει παντού, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, αφού πίστευε ότι τους εξοφλούσε».  Σε ένα από τα ξεσπάσματά της η αδερφή του Ειρήνη Ασλάνη φωνάζει δυνατά: «Υπήρχαν κοράκια πολλά στο πλευρό του Μιχάλη, που τον εκμεταλλεύονταν. Τα κοράκια τον “έφαγαν”. Δεν πειράζει, όμως, από τον Θεό θα το βρουν». Η τελευταία συνομιλία της Ειρήνης Ασλάνη με τον αδερφό της Μιχάλη ήταν λίγες ώρες πριν από τον θάνατό του, το προηγούμενο βράδυ. «Δεν καταλάβαμε ποτέ ότι είχε τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Συζητούσαμε όπως όλος ο κόσμος για την κρίση, αλλά όχι ότι θα έφτανε ως τον θάνατο», καταλήγει.