Για τον κοινό νου δεν ήταν ποτέ μια αξιέπαινη πράξη. Τουλάχιστον, όμως, στο παρελθόν ήξερες πως οποιαδήποτε ερωτικής φύσεως δραστηριότητα με ένα τρίτο πρόσωπο ισοδυναμούσε με απιστία. Από ένα παθιασμένο φιλί, μέχρι σεξ, όλα θεωρούνταν ένα είδος προδοσίας- τηρουμένων των αναλογιών.

Σήμερα το πράγμα δείχνει να έχει αλλάξει και σ' αυτόν τον τομέα. Τόσο ώστε η συζήτηση για το «τι είναι "κέρατο" τελικά» να προσομοιάζει με μια θεωρία όπου όλα είναι σχετικά. Γιατί πώς αλλιώς να αντιδράσεις όταν κάποιοι πλέον αποκρίνονται πως δεν θεωρούν τόσο πολύ απιστία το one-night stand όσο το να ανταλλάζεις πονηρά emojis με μια γνωριμία από το facebook;

Η έρευνα έλαβε χώρα στη Μεγάλη Βρετανία, το δείγμα περιελάμβανε πάνω από 2.000 άτομα και το 10% αυτών ισχυρίστηκε ότι το σεξ της μιας βραδιάς ενώ είσαι σε σχέση με κάποιον άλλο δεν είναι απιστία.Ταυτόχρονα το 51% των συμμετεχόντων θα αισθανόταν «προδομένο» αν διαπίστωνε πως ο/η σύντροφός του/της διατηρούσε μια πιο «προσωπική» επικοινωνία μέσω social media με κάποιον/α. Επίσης το 26% δίνει βάση και άρα καταδικάζει τα «ύποπτα» likes.

Εν ολίγοις, κάποιοι (όχι λίγοι) ενοχλούνται πιο πολύ με το να «ψάχνεται» το ταίρι τους στο facebook, παρά να κάνει σεξ με κάποιον για μια νύχτα. Ειλικρινά, τι ακριβώς μας συμβαίνει; Και πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Η θεωρία, πάντως, περί απιστίας εν έτει 2016 απαιτεί σίγουρα μερικές σοβαρές διευκρινίσεις.

Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως για το μέσο σύγχρονο άνθρωπο, για εκείνον δηλαδή που τα social media έχουν μπει για τα καλά μέσα στη ζωή του (ας θυμηθούμε εδώ πως το sextingστο messenger έχει κλείσει πολλά σπίτια και αποτελεί πλέον υπολογίσιμη αιτία διαζυγίου, σύμφωνα με τους δικηγόρους)αισθάνεται πως θα πληγωθεί περισσότερο όταν ο/η σύντροφός του εμπλακεί συναισθηματικά με κάποιον άλλο, έστω και μέσω μηνυμάτων, παρά αν έρθει σε σεξουαλική επαφή με έναν/μια άγνωστο/η για μια νύχτα.

Παρόμοιας (παράλογης) λογικής και η άποψη που λέγεται ότι επικρατεί στους κόλπους των swingers, κατά την οποία τα εμπλεκόμενα ζευγάρια προτιμούν να δουν τα ταίρια τους «καβάλα» με τον παραδίπλα σύζυγο, παρά να φιλιούνται, όταν η συμφωνία που (συνήθως) έχει προηγηθεί είναι «όχι τρυφερότητες».

Πλέον η απιστία δεν βρίσκει την ουσία της στην πράξη αυτή καθαυτή, όσο στα επικοινωνιακά δικαιώματα που δίνεις ώστε να συμβεί. Και κάπως έτσι δικαιολογείται η παρότρυνση σεξοθεραπευτών και ψυχολόγων, όπως ο συγγραφέας του βιβλίου «The New Monogamy», Dr Tammy Nelson, προς τα ζευγάρια να συζητούν μεταξύ τους τι ακριβώς θεωρούν απιστία και τι όχι. Γιατί όπως όλα δείχνουν το ζήτημα έχει γίνει εντελώς υποκειμενικό.

Το 2015 δύο ψυχολόγοι του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Μεγάλης Βρετανίας, άνοιξαν το κεφάλαιο περί διαδικτυακής απιστίας. Το πόρισμα ήταν πως ως μορφή προδοσίας επιδρά στο άτομο εξίσου τραυματικά όσο και ο παραδοσιακός τρόπος. «Ως επιλογή θυμίζει το fast food: γρήγορο, βρόμικο, φτηνό, απολαυστικό καταναλώνεται οπουδήποτε και με τον πιο απλό τρόπο, χωρίς να σε εξαντλεί με κοινωνικές λεπτότητες. Και κάπως έτσι σε εθίζει».

Παρεμπιπτόντως, η πιο πρόσφατη έρευνα του Global Web Index κατέγραψε ότι το 12% όσων δηλώνουν singles στο Tinder είναι σε σχέση και το 30% είναι ήδη παντρεμένοι...