Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι υπάρχουν διακριτές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα σε ό,τι αφορά την ανοσοποιητική αντίδραση απέναντι σε λοιμώξεις και στον εμβολιασμό με τις γυναίκες να έχουν συχνά ισχυρότερη αντίδραση, μεταδίδει το Γερμανικό Πρακτορείο.

Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν κατάφεραν ποτέ να εξηγήσουν τους λόγους. Μία νέα έρευνα δείχνει τώρα ότι τα εμβόλια κατά της γρίπης μπορεί να είναι λιγότερο αποτελεσματικά στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες εξαιτίας των υψηλότερων επιπέδων τεστοστερόνης που καταστέλλουν την ανοσοποιητική αντίδραση.

Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Μαρκ Ντέιβις του πανεπιστημίου Stanford στην Καλιφόρνια εντόπισε ένα σύμπλεγμα γονιδίων που εμπλέκεται στη διαδικασία μεταβολισμού των λιπιδίων κι ενδεχομένως να επηρεάζεται από τα επίπεδα της τεστοστερόνης.

Η νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the American Academy of Sciences (PNAS) περιελάμβανε την παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο μία ομάδα αποτελούμενη από 34 άνδρες και 53 γυναίκες διαφόρων ηλικιών αντέδρασε στον εμβολιασμό κατά της γρίπης.

Προηγούμενες μελέτες έχουν ήδη αποκαλύψει ότι υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα αποτελεσματικότητας και διαφορετικές παρενέργειες για τους άνδρες και τις γυναίκες που εμβολιάζονται, για παράδειγμα, κατά της γρίπης, του κίτρινου πυρετού, της ιλαράς και της παρωτίτιδας.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο οργανισμός των γυναικών αντέδρασε στο εμβόλιο κατά της γρίπης παράγοντας περισσότερα αντισώματα κι επίσης περισσότερες κυτοκίνες, οι οποίες λειτουργούν ως ορμονικοί ρυθμιστές και παίζουν σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.

Οι διαφορές παρατηρούνται εντονότερα στην περίπτωση του εμβολίου για το επιθετικό στέλεχος του ιού της γρίπης H3N2.

Οι επιστήμονες εντόπισαν τη διαφορά στις αντιδράσεις μεταξύ των φύλων σε ένα σύμπλεγμα γονιδίων που εμπλέκεται στον μεταβολισμό του λίπους, που είναι επίσης γνωστό ότι ευθύνεται για τη μείωση των ανοσοποιητικών αντιδράσεων.

Αυτά τα γονίδια αντιδρούν εντονότερα στην ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη.

Οι ερευνητές εικάζουν ότι κατά τους προϊστορικούς χρόνους, άνδρες με λιγότερο ισχυρές ανοσοποιητικές αντιδράσεις θα επιβίωναν ευκολότερα παρά το γεγονός ότι ο ρόλος τους ως κυνηγών και μαχητών τους καθιστούσε περισσότερο ευάλωτους σε τραυματισμούς και, ως εκ τούτου, σε λοιμώξεις.