Από την ώρα που η κυβέρνηση αναγνώρισε την απώλεια δημοκρατικής νομιμοποίησης και ο Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να πάει σε εκλογές, οι Έλληνες έχουμε δύο δρόμους μπροστά μας, αναφέρει ο Σταύρος Καλαφάτης, βουλευτής Α Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας σε ανάρτησή του στο FB. Και σημειώνει ότι «οι πολιτικοί οφείλουμε να τους προβάλουμε… Έτσι ώστε να ξέρει κάθε πολίτης τι επιφυλάσσει ο ένας και τι μπορεί να φέρει ο άλλος. Να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέξει». Γράφει συγκεκριμένα:

Δυο δρόμους έχουμε τώρα μπροστά μας

Από την ώρα που η κυβέρνηση αναγνώρισε την απώλεια δημοκρατικής νομιμοποίησης και ο Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να πάει σε εκλογές, οι Έλληνες έχουμε δύο δρόμους μπροστά μας. Και οι πολιτικοί οφείλουμε να τους προβάλουμε. Να διώξουμε τις σκιές και να τους φωτίσουμε. Έτσι ώστε να ξέρει κάθε πολίτης τι επιφυλάσσει ο ένας και τι μπορεί να φέρει ο άλλος. Να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέξει. Και με την απόφασή του να οδηγήσει τις εξελίξεις στην κατεύθυνση που οραματίζεται. Για την Πατρίδα μας και τα παιδιά μας.

Ο ένας δρόμος είναι εκείνος που πήγε τη χώρα στις Πρέσπες. Που έδωσε στους Σλάβους «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα. Που έβαλε τα βιβλία και τα προϊόντα μας σε καραντίνα. Και που οδηγεί –όπως οι ίδιοι λένε- σε ανάλογες συμφωνίες και για άλλες διαφορές. Ο άλλος δρόμος έχει χαραγμένες στις άκρες του ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές. Και δεν επιτρέπει να ξεφεύγουμε από αυτές, ούτε βήμα. Είναι ο δρόμος που πάει την Ελλάδα ψηλά. Που θέλει την Ελλάδα περήφανη ξανά.

Ο ένας δρόμος είναι εκείνος που έσυρε το 2015 τη χώρα στην άκρη του γκρεμού. Που στοίχισε πάνω από 100 δις και έφερε ένα ακόμη Μνημόνιο με λιτότητα 10 δις. Που πάει την οικονομία σε στενά και ανήλιαγα σοκάκια. Εκεί όπου οι φόροι εξαντλούν τα νοικοκυριά, διώχνουν τις επιχειρήσεις και μπλοκάρουν επενδύσεις. Ο άλλος είναι εκείνος που πάει σε λιγότερους φόρους, νέες επενδύσεις και νέες, καλύτερα αμειβόμενες, θέσεις δουλειάς. Είναι ο δρόμος που ζωντανεύει χαμένες προσδοκίες. Και μπορεί να κάνει τους Έλληνες αισιόδοξους και πάλι.

Ο ένας δρόμος είναι εκείνος που πάει στην ανασφάλεια, την εγκληματικότητα, την ανομία. Σε γκέτο παρανόμων. Σε γειτονιές που κάνουν κουμάντο τραμπούκοι κουκουλοφόροι. Σε πανεπιστήμια που λειτουργούν σαν παρασκευαστήρια μολότοφ, στέκια ναρκεμπόρων και άσυλα παρανομίας. Ο άλλος είναι ο δρόμος που επιστρέφει πανεπιστήμια και γειτονιές σε εκείνους που ανήκουν. Είναι ο δρόμος που έχει αποτελεσματικά μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας κάθε πολίτη. Ο δρόμος που θεωρεί την ασφάλεια προϋπόθεση ελευθερίας.

Ο ένας δρόμος πάει στα άκρα και σε ακρότητες, στην πόλωση και το φανατισμό, στην κατάρα του διχασμού. Είναι δρόμος του αυταρχισμού, της έπαρσης και της αλαζονείας, θορυβώδης και τοξικός. Ο άλλος είναι ο δρόμος της σύνεσης και της ευθύνης, του μέτρου και της μετριοπάθειας, της εθνικής ενότητας. Ο δρόμος στον οποίο μπορούμε να συναντιόμαστε όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Ο δρόμος για μια Ελλάδα ποιο φωτεινή. Την Ελλάδα που αξίζουμε. Που θέλουμε και όλοι μαζί, μπορούμε να χτίσουμε.