Άρθρο του Προέδρου της ΟΝΝΕΔ

 Οι 110 πρώτες ημέρες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχουν σημαδευτεί από πολλές και ουσιαστικές παρεμβάσεις. Από την επομένη κιόλας των εθνικών εκλογών ήταν εμφανείς οι διαφορές στην αντιμετώπιση καταστάσεων και, κυρίως, στην εφαρμογή πολιτικής από μια κυβέρνηση που, για πρώτη φορά, εξελέγη έτοιμη να κυβερνήσει.

Εκτός, βέβαια, από τις δεκάδες δράσεις που αλλάζουν μέρα με τη μέρα την καθημερινότητα για τους πολίτες, αυτή η πρώτη περίοδος έχει να επιδείξει και ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στατιστικό. Μέσα σε λιγότερους από τρεις μήνες, έχουν συμβεί περισσότερες απεργιακές κινητοποιήσεις από ό,τι τα προηγούμενα 4,5 χρόνια. Μετά από πολύ καιρό επανεμφανίστηκαν στους δρόμους οι «αγωνιστές» με τις κουκούλες και τα καδρόνια. Και σίγουρα αξίζει να αναρωτηθούμε όλοι το γιατί, αν και επιτρέψτε μου να θεωρώ την απάντηση προφανή. Αρκεί απλά να κοιτάξει κανείς ποιους ξεβολεύει η κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση με το καλημέρα δε δίστασε να ξεβολέψει συντεχνίες σε κάθε πολιτικό χώρο, οι οποίες επί δεκαετίες προασπίζονταν τα συμφέροντα των λίγων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Τους λίγους που θεωρούν δίκαιο σε αίθουσες των 30 ατόμων να λαμβάνονται αποφάσεις που δυσκολεύουν τις ζωές εκατομμυρίων. Ξεβόλεψε κλειστές ομάδες που στο όνομα της δήθεν εκπροσώπησης του κλάδου τους ασχολούνται μόνο με προνόμια και όχι με ουσία. Συνδικαλιστές που με πρόταγμα την υπεράσπιση δήθεν του δημοσίου συμφέροντος, αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών.

Ξεβόλεψε ασφαλώς τους κάθε είδους παραβατικούς που θεωρούσαν δικαίωμά τους να κλείνουν τους δρόμους χωρίς άδεια, να καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους ή να βιαιοπραγούν στο όνομα της δήθεν προόδου ή επαναστατικών φαντασιώσεων. Καταπολεμάται το παρεμπόριο, ενώ αυτοί που χρόνια τώρα εκμεταλλεύονταν το άσυλο της ανομίας για τις παράνομες πράξεις τους θα πρέπει να ψάξουν αλλού για το «βιοπορισμό» τους τώρα που αυτό ανήκει στο παρελθόν.

Η νομιμότητα επιστρέφει σε όλη τη χώρα, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά. Οι πολίτες αποκτούν ξανά αίσθημα ασφάλειας. Εκκενώνονται υπό κατάληψη κτίρια και αυξάνονται οι αστυνομικοί στους δρόμους. Μειώθηκε ο ΕΝΦΙΑ, μειώνονται οι φορολογικοί συντελεστές, ξεμπλοκάρουν οι επενδύσεις και ανοίγει ο δρόμος για νέες, καλά αμειβόμενες δουλειές. Ανεστάλη ο ΦΠΑ στις οικοδομικές επιχειρήσεις δίνοντας ανάσα σε έναν κλάδο που το έχει ανάγκη. Καλύφθηκαν τα εκπαιδευτικά κενά και οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο χώρος της Παιδείας είναι προ των πυλών. Βελτιώνονται οι υποδομές και η κατάσταση στις δημόσιες συγκοινωνίες. Αποκαθίσταται η χρόνια αδικία για αυτούς που έφυγαν από τη χώρα με την παροχή δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες της διασποράς. Και, φυσικά, ας μην ξεχνάμε τη μεγάλη προσπάθεια για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας των θεσμών που τόσο επλήγησαν από τις καταστροφικές πρακτικές που βιώσαμε μέχρι πρόσφατα.

Είναι λογικό, θεμιτό και ευκταίο σε μια δημοκρατία οι αλλαγές να εγείρουν αντιρρήσεις και ενστάσεις. Και από αυτές τις αντιρρήσεις και τις ενστάσεις θα προκύψει ένας διάλογος που θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις ακόμα καλύτερες. Οι κραυγές όμως δεν είναι διάλογος, όπως διάλογος δεν είναι και η παράλυση της καθημερινότητας των πολιτών. Η εντυπωσιακά μικρή συμμετοχή σε τέτοιου τύπου διαμαρτυρίες δείχνει ότι οι πολίτες καταλαβαίνουν πότε η αντίδραση έχει να κάνει με την ουσία μιας μεταρρύθμισης και πότε αφορά μόνο τα προνόμια μιας συντεχνίας. Εύκολα πλέον, βλέποντας ποιοι ξεβολεύονται αντιλαμβανόμαστε ποιοι ωφελούνται.

Ωφελούνται οι Έλληνες πολίτες που μετά από πολλά χρόνια εξέλεξαν μια κυβέρνηση με την εντολή να ασχοληθεί μαζί τους, να βελτιώσει τις ζωές τους και απέκτησαν μια κυβέρνηση που κάνει ακριβώς αυτό. Και θα το πετύχει γιατί έχει μαζί της όλους όσοι καθημερινά δίνουν τη μάχη της αλήθειας, της λογικής και της πραγματικής προόδου. Θα το πετύχει γιατί έχει μαζί της τους πολλούς.