Ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού: Νόμος με ρεκόρ και καινοτομίες
Με µια συγκροτηµένη στρατηγική, που εφαρµόστηκε µε ευλάβεια, σοβαρή τεχνική επεξεργασία των ρυθµίσεων και προσεκτικές κινήσεις στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, έγινε εφικτό το ρεκόρ της υπερψήφισης του νοµοσχεδίου για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού µε 288 ψήφους την Τετάρτη.
Τα «Π» παρακολούθησαν από την πρώτη στιγµή την υλοποίηση της στρατηγικής που είχαν συµφωνήσει στα µέσα Ιουλίου περίπου, σε συνάντηση που είχαν στο Μέγαρο Μαξίµου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος .
Κεντρικός στόχος ήταν να δοθεί λύση στο πρόβληµα και όχι να εκτεθούν τα αντίπαλα κόµµατα, καταψηφίζοντας δηλαδή το νοµοσχέδιο που θα έδινε για πρώτη φορά στην Ιστορία το δικαίωµα στους Ελληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν από τον τόπο διαµονής τους.
Κρίσιµη παράµετρος για την επίτευξη του στόχου ήταν ο διαχωρισµός της ψήφου των οµογενών από τον νέο εκλογικό νόµο, ο οποίος συµφωνήθηκε εξαρχής να πάει πιο πίσω και να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή το 2020.
Η στρατηγική αυτή απόφαση ανακοινώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας ∆ηµοκρατίας στις 31 Ιουλίου.
«Σήµερα θέλω να σας ανακοινώσω την πρόθεσή µου να αποσυνδέσω την ψήφο των οµογενών µας από τη διαδικασία αλλαγής του νέου εκλογικού νόµου. Το δικαίωµα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού από τον τόπο διαµονής τους καθίσταται, για εµένα, κεντρική πολιτική προτεραιότητα», είπε. Αµέσως µετά, ο κ. Θεοδωρικάκος ξεκίνησε έναν µαραθώνιο διαβουλεύσεων µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων της αντιπολίτευσης.
Στόχος του ήταν να διερευνήσει αρχικά τις προθέσεις τους, να ακούσει τα επιχειρήµατά τους και να δει µέχρι πού ήταν διατεθειµένοι να φτάσουν στο συγκεκριµένο ζήτηµα. Σε όλες τις επαφές του καθιστούσε σαφές ότι η κυβέρνηση αποσκοπεί όχι στο να εκθέσει τους αντιπάλους της, αλλά να πετύχει τον αναγκαίο συµβιβασµό, που θα οδηγούσε στην υπερψήφιση του νοµοσχεδίου µε τουλάχιστον 200 ψήφους, όσες απαιτούνται δηλαδή για να περάσει το συγκεκριµένο νοµοσχέδιο.
Η προσωπική αξιοπιστία του υπουργού Εσωτερικών, σύµφωνα µε πληροφορίες, έπαιξε ρόλο στη διαδικασία αυτή, καθώς τα υπόλοιπα κόµµατα αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι η κυβέρνηση ήταν πράγµατι αποφασισµένη να κάνει τις υποχωρήσεις που χρειάζονταν για να βρεθεί κοινός τόπος.
Η «κόκκινη γραµµή» µπήκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, όταν πια οι συζητήσεις µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων είχαν φτάσει σε προχωρηµένο στάδιο.
Στις 11 Οκτωβρίου, ο κ. Μητσοτάκης συναντήθηκε µε τους πολιτικούς αρχηγούς και τους διεµήνυσε ότι σε κάθε περίπτωση η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού πρέπει να είναι ισότιµη µε αυτή των υπόλοιπων εκλογέων, θα µετράει δηλαδή το ίδιο για την ανάδειξη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Λίγες ηµέρες αργότερα, συνεδρίασε για πρώτη φορά η ∆ιακοµµατική Επιτροπή για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Στις συνολικά τρεις συνεδριάσεις που έγιναν η συζήτηση ήταν παραγωγική, κράτησε τουλάχιστον τρεις ώρες σε καθεµία και σύµφωνα µε πρόσωπο που γνωρίζει το περιεχόµενό τους οι συνοµιλητές συζητούσαν µε όρους ευθύτητας, ειλικρίνειας και σοβαρότητας.
Η προσωπική χηµεία που είχε αναπτύξει ο κ. Θεοδωρικάκος µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων ήταν εµφανής, όπως και η µεθοδική δουλειά που είχε κάνει όλο το προηγούµενο διάστηµα ο υφυπουργός Εσωτερικών, Θεόδωρος Λιβάνιος, πάνω στο νοµοσχέδιο. Κρίσιµη βέβαια ήταν και η αναθεώρηση του Αρθρου 54 του Συντάγµατος, που έφερε τη «σφραγίδα» του Γιώργου Γεραπετρίτη.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Σύµφωνα µε πληροφορίες, στη δεύτερη συνεδρίαση η επιθετική παρέµβαση του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα τις συζητήσεις και να οδηγήσει σε αδιέξοδο. Στο σηµείο εκείνο, ο υπουργός Εσωτερικών έκανε µια πολιτική «ντρίπλα», αποδεχόµενος την πρόταση του ΚΚΕ να µπει ένα όριο στο πόσοι θα ψηφίζουν µε βάση τον πραγµατικό τους δεσµό µε την πατρίδα.
Ο κ. Θεοδωρικάκος έκλεισε τη συνεδρίαση, ζήτησε να µη γίνουν διαρροές ούτε «εµπρηστικές» δηλώσεις και κάλεσε τους εκπροσώπους να συναντηθούν ξανά την εποµένη. Στις 24 ώρες που µεσολάβησαν βρήκε µε το επιτελείο του τη λύση (διαµονή στην Ελλάδα δύο χρόνια την τελευταία 35ετία) που ικανοποίησε το ΚΚΕ και ανάγκασε τον ΣΥΡΙΖΑ να αναδιπλωθεί, προκειµένου να µην αποµονωθεί. Ακόµα και στις συνεδριάσεις της αρµόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής τον Νοέµβριο, το ΥΠ.ΕΣ. έκανε δεκτές αρκετές διορθώσεις και έτσι φτάσαµε στην «ιστορική» 11η ∆εκεµβρίου για τον απόδηµο Ελληνισµό και για το Κοινοβούλιο, όπου τελικά καταρρίφθηκε το προηγούµενο ρεκόρ του Νόµου ∆ιαµαντοπούλου για τα ΑΕΙ (είχε περάσει το 2011 µε 255 ψήφους).
Τα «Π» παρακολούθησαν από την πρώτη στιγµή την υλοποίηση της στρατηγικής που είχαν συµφωνήσει στα µέσα Ιουλίου περίπου, σε συνάντηση που είχαν στο Μέγαρο Μαξίµου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος .
Κεντρικός στόχος ήταν να δοθεί λύση στο πρόβληµα και όχι να εκτεθούν τα αντίπαλα κόµµατα, καταψηφίζοντας δηλαδή το νοµοσχέδιο που θα έδινε για πρώτη φορά στην Ιστορία το δικαίωµα στους Ελληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν από τον τόπο διαµονής τους.
Κρίσιµη παράµετρος για την επίτευξη του στόχου ήταν ο διαχωρισµός της ψήφου των οµογενών από τον νέο εκλογικό νόµο, ο οποίος συµφωνήθηκε εξαρχής να πάει πιο πίσω και να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή το 2020.
Η στρατηγική αυτή απόφαση ανακοινώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας ∆ηµοκρατίας στις 31 Ιουλίου.
«Σήµερα θέλω να σας ανακοινώσω την πρόθεσή µου να αποσυνδέσω την ψήφο των οµογενών µας από τη διαδικασία αλλαγής του νέου εκλογικού νόµου. Το δικαίωµα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού από τον τόπο διαµονής τους καθίσταται, για εµένα, κεντρική πολιτική προτεραιότητα», είπε. Αµέσως µετά, ο κ. Θεοδωρικάκος ξεκίνησε έναν µαραθώνιο διαβουλεύσεων µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων της αντιπολίτευσης.
Στόχος του ήταν να διερευνήσει αρχικά τις προθέσεις τους, να ακούσει τα επιχειρήµατά τους και να δει µέχρι πού ήταν διατεθειµένοι να φτάσουν στο συγκεκριµένο ζήτηµα. Σε όλες τις επαφές του καθιστούσε σαφές ότι η κυβέρνηση αποσκοπεί όχι στο να εκθέσει τους αντιπάλους της, αλλά να πετύχει τον αναγκαίο συµβιβασµό, που θα οδηγούσε στην υπερψήφιση του νοµοσχεδίου µε τουλάχιστον 200 ψήφους, όσες απαιτούνται δηλαδή για να περάσει το συγκεκριµένο νοµοσχέδιο.
Η προσωπική αξιοπιστία του υπουργού Εσωτερικών, σύµφωνα µε πληροφορίες, έπαιξε ρόλο στη διαδικασία αυτή, καθώς τα υπόλοιπα κόµµατα αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι η κυβέρνηση ήταν πράγµατι αποφασισµένη να κάνει τις υποχωρήσεις που χρειάζονταν για να βρεθεί κοινός τόπος.
Η «κόκκινη γραµµή» µπήκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, όταν πια οι συζητήσεις µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων είχαν φτάσει σε προχωρηµένο στάδιο.
Στις 11 Οκτωβρίου, ο κ. Μητσοτάκης συναντήθηκε µε τους πολιτικούς αρχηγούς και τους διεµήνυσε ότι σε κάθε περίπτωση η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού πρέπει να είναι ισότιµη µε αυτή των υπόλοιπων εκλογέων, θα µετράει δηλαδή το ίδιο για την ανάδειξη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Λίγες ηµέρες αργότερα, συνεδρίασε για πρώτη φορά η ∆ιακοµµατική Επιτροπή για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Στις συνολικά τρεις συνεδριάσεις που έγιναν η συζήτηση ήταν παραγωγική, κράτησε τουλάχιστον τρεις ώρες σε καθεµία και σύµφωνα µε πρόσωπο που γνωρίζει το περιεχόµενό τους οι συνοµιλητές συζητούσαν µε όρους ευθύτητας, ειλικρίνειας και σοβαρότητας.
Η προσωπική χηµεία που είχε αναπτύξει ο κ. Θεοδωρικάκος µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων ήταν εµφανής, όπως και η µεθοδική δουλειά που είχε κάνει όλο το προηγούµενο διάστηµα ο υφυπουργός Εσωτερικών, Θεόδωρος Λιβάνιος, πάνω στο νοµοσχέδιο. Κρίσιµη βέβαια ήταν και η αναθεώρηση του Αρθρου 54 του Συντάγµατος, που έφερε τη «σφραγίδα» του Γιώργου Γεραπετρίτη.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Σύµφωνα µε πληροφορίες, στη δεύτερη συνεδρίαση η επιθετική παρέµβαση του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα τις συζητήσεις και να οδηγήσει σε αδιέξοδο. Στο σηµείο εκείνο, ο υπουργός Εσωτερικών έκανε µια πολιτική «ντρίπλα», αποδεχόµενος την πρόταση του ΚΚΕ να µπει ένα όριο στο πόσοι θα ψηφίζουν µε βάση τον πραγµατικό τους δεσµό µε την πατρίδα.
Ο κ. Θεοδωρικάκος έκλεισε τη συνεδρίαση, ζήτησε να µη γίνουν διαρροές ούτε «εµπρηστικές» δηλώσεις και κάλεσε τους εκπροσώπους να συναντηθούν ξανά την εποµένη. Στις 24 ώρες που µεσολάβησαν βρήκε µε το επιτελείο του τη λύση (διαµονή στην Ελλάδα δύο χρόνια την τελευταία 35ετία) που ικανοποίησε το ΚΚΕ και ανάγκασε τον ΣΥΡΙΖΑ να αναδιπλωθεί, προκειµένου να µην αποµονωθεί. Ακόµα και στις συνεδριάσεις της αρµόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής τον Νοέµβριο, το ΥΠ.ΕΣ. έκανε δεκτές αρκετές διορθώσεις και έτσι φτάσαµε στην «ιστορική» 11η ∆εκεµβρίου για τον απόδηµο Ελληνισµό και για το Κοινοβούλιο, όπου τελικά καταρρίφθηκε το προηγούµενο ρεκόρ του Νόµου ∆ιαµαντοπούλου για τα ΑΕΙ (είχε περάσει το 2011 µε 255 ψήφους).