Μητσοτάκης: Η κληρονομιά του Ελευθέριου Βενιζέλου είναι το χρέος μας να κάνουμε τη «χώρα αγνώριστη»
«Ο Ελευθέριος Βενιζέλος απέδειξε ότι ένα μικρό κράτος, ακόμη και σε δύσκολες εποχές, έχει το περιθώριο να διαμορφώνει το μέλλον του, αν μείνει πιστό σε αρχές που έχουν δικαιωθεί ιστορικά: Ισχυρές συμμαχίες στο εξωτερικό και ανάπτυξη στο εσωτερικό. Ατομική ελευθερία με κοινωνική πρόνοια» τονίζει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε άρθρο του στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» και συμπληρώνει «επιλογές επίκαιρες και για τη σημερινή Ελλάδα. Και αξίες που παρέλαβε και προβάλλει στον 21ο αιώνα η Νέα Δημοκρατία».
Ο πρωθυπουργός στο άρθρο του παρουσιάζει την άποψη του για τον Ελευθέριο Βενιζέλο διατυπώνοντας έναν προσωπικό αναστοχασμό στον οποίο συμπυκνώνεται, όπως σημειώνει, η εγγύτητα της οικογενειακής παράδοσης με τις σπουδές του στην Ιστορία. «Το βάρος της ευθύνης που φέρω ως πρωθυπουργός δοκιμάζεται στο δέος που μοιράζεται ο κάθε Έλληνας για τον Ελευθέριο Βενιζέλος» υπογραμμίζει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισημαίνει ότι ο Βενιζέλος το 1918-1920 βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε μια παγκόσμια διεργασία, στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, κάτι ασυνήθιστο για ηγέτη μικρής χώρας. «Η επιτυχία εκείνη, δεν οφειλόταν μόνο στην προσωπική ευφυΐα του, αλλά και σε μια σταθερή πολιτική επιλογή την οποία, σε εκείνη τη συγκυρία μοιραζόταν με τους νικητές του πολέμου: το όραμα της οργάνωσης της διεθνούς κοινωνίας σε βάσεις φιλελεύθερες. Με θεμέλια, δηλαδή την αυτοδιάθεση των λαών και την ισότητα των κρατών, την ισότιμη συμμετοχή όλων στις διεθνείς υποθέσεις και την ίδρυση ενός διεθνούς οργανισμού που θα προστάτευε την ειρήνη-την Κοινωνία των Εθνών» σημειώνει.
Σε άλλο σημείο του άρθρου του ο πρωθυπουργός τονίζει ότι «η πίστη του Βενιζέλου στον φιλελευθερισμό και στον ρεαλισμό ήταν, άλλωστε, που έφεραν και τη μεγαλύτερη διεθνή επιτυχία του κράτους μας: την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Απόδειξη του αναστήματος που μπορεί να έχει στον παγκόσμιο στίβο μια μικρότερη δύναμη, όταν διαβάζει σωστά τις ισορροπίες, έχει μακρόπνοο σχέδιο και διαθέτει αποφασισμένη και υπεύθυνη ηγεσία».
Τέλος ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου «θα σπρώξωμεν την Ελλάδα εις τον δρόμον της προόδου. Και θα την καταστήσωμεν αγνώριστον» τονίζει ότι δίπλα στα μεγάλα του επιτεύγματα του Ελευθερίου Βενιζέλου η πιο βαριά κληρονομιά του είναι «το χρέος να κάνουμε τη “χώρα αγνώριστη” σε σχέση με το αρνητικό παρελθόν. Χρέος που αναλάβαμε και θα δικαιώσουμε».
Ο πρωθυπουργός στο άρθρο του παρουσιάζει την άποψη του για τον Ελευθέριο Βενιζέλο διατυπώνοντας έναν προσωπικό αναστοχασμό στον οποίο συμπυκνώνεται, όπως σημειώνει, η εγγύτητα της οικογενειακής παράδοσης με τις σπουδές του στην Ιστορία. «Το βάρος της ευθύνης που φέρω ως πρωθυπουργός δοκιμάζεται στο δέος που μοιράζεται ο κάθε Έλληνας για τον Ελευθέριο Βενιζέλος» υπογραμμίζει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισημαίνει ότι ο Βενιζέλος το 1918-1920 βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε μια παγκόσμια διεργασία, στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, κάτι ασυνήθιστο για ηγέτη μικρής χώρας. «Η επιτυχία εκείνη, δεν οφειλόταν μόνο στην προσωπική ευφυΐα του, αλλά και σε μια σταθερή πολιτική επιλογή την οποία, σε εκείνη τη συγκυρία μοιραζόταν με τους νικητές του πολέμου: το όραμα της οργάνωσης της διεθνούς κοινωνίας σε βάσεις φιλελεύθερες. Με θεμέλια, δηλαδή την αυτοδιάθεση των λαών και την ισότητα των κρατών, την ισότιμη συμμετοχή όλων στις διεθνείς υποθέσεις και την ίδρυση ενός διεθνούς οργανισμού που θα προστάτευε την ειρήνη-την Κοινωνία των Εθνών» σημειώνει.
Σε άλλο σημείο του άρθρου του ο πρωθυπουργός τονίζει ότι «η πίστη του Βενιζέλου στον φιλελευθερισμό και στον ρεαλισμό ήταν, άλλωστε, που έφεραν και τη μεγαλύτερη διεθνή επιτυχία του κράτους μας: την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Απόδειξη του αναστήματος που μπορεί να έχει στον παγκόσμιο στίβο μια μικρότερη δύναμη, όταν διαβάζει σωστά τις ισορροπίες, έχει μακρόπνοο σχέδιο και διαθέτει αποφασισμένη και υπεύθυνη ηγεσία».
Τέλος ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου «θα σπρώξωμεν την Ελλάδα εις τον δρόμον της προόδου. Και θα την καταστήσωμεν αγνώριστον» τονίζει ότι δίπλα στα μεγάλα του επιτεύγματα του Ελευθερίου Βενιζέλου η πιο βαριά κληρονομιά του είναι «το χρέος να κάνουμε τη “χώρα αγνώριστη” σε σχέση με το αρνητικό παρελθόν. Χρέος που αναλάβαμε και θα δικαιώσουμε».
