Η προώθηση από την Αθήνα µιας «επιθετικής» διπλωµατίας στην Ευρώπη και γενικότερα στη διεθνή σκηνή είναι σχεδιασµένη για να στηρίζει πολιτικά τη στρατιωτική υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων. Από διπλωµατικές πηγές διαβεβαιώνεται ότι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Εξωτερικών δεν έτρεφαν εξαρχής αυταπάτες για την πολιτική δυνατότητα της Ε.Ε. να αντιµετωπίσει τον εκβιασµό του Ερντογάν µε το Μεταναστευτικό, ούτε και αγνοούσαν ότι σε τούτη την περιπέτεια η Αθήνα δεν θα έβρισκε το Βερολίνο οργανικό σύµµαχο της Ελλάδας.

Έτσι, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο κ. Νίκος ∆ένδιας απέναντι στην αµήχανη Ευρώπη επέλεξαν να ανοίξουν «µε το ζόρι» την υπόθεση, φέρνοντας την περασµένη εβδοµάδα τις εικόνες του «παιχνιδιού» που παίζει ο Ερντογάν στα ελληνικά σύνορα µπροστά στα µάτια των ανώτατων αξιωµατούχων της Ε.Ε., οι οποίοι βρίσκονται επικεφαλής των κορυφαίων οργάνων της Ένωσης.

Το πρόβλημα της Αθήνας δεν λύθηκε, αλλά τώρα η Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη να κάνει «κάτι» δραστικό


Κατά τις πηγές αυτές, η ελληνική κυβέρνηση, µε συνείδηση ότι η Ε.Ε. βρέθηκε από κάθε άποψη πολιτικά ανέτοιµη να αντιµετωπίσει τον εκβιασµό του Ερντογάν, προκάλεσε το «θεαµατικό», πλην αποτελεσµατικό, άνοιγµα µιας διαδικασίας που µπορεί να δώσει στην Ενωση τον απαραίτητο χρόνο για την οργάνωση µιας πολιτικής για την υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας ως ευρωπαϊκών - πράγµα που έως τώρα ίσχυε µόνο στα χαρτιά.

«ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ»

Ο πρωθυπουργός υπογράµµισε την οργανωµένη τουρκική επίθεση σε Θράκη και Αιγαίο, µε µοχλό τους µετανάστες, που κινεί κατά χιλιάδες το καθεστώς Ερντογάν. ∆ήλωσε ενώπιον των Ευρωπαίων προέδρων ότι πρόκειται για ένα «διεθνές πολιτικό ζήτηµα πρώτου µεγέθους» και παράλληλα κατήγγειλε για πρώτη φορά µε τόση οξύτητα την Αγκυρα ως «διακινητή λαθροµεταναστών». Το πρόβληµα της Αθήνας βεβαίως δεν λύθηκε, αλλά τώρα η Ε.Ε. είναι υποχρεωµένη να κάνει «κάτι» δραστικό πέρα από το να υπόσχεται χρηµατική ενίσχυση της Αθήνας, καθώς µάλιστα είναι ορατός ο κίνδυνος πολεµικών «επεισοδίων» στα ελληνικά σύνορα λόγω της πολιτικής Ερντογάν. Για τον κ. Μητσοτάκη, η διαρκής «πίεση» προς την Ε.Ε. για αλλαγή αποφάσεων στη διαχείριση των µεταναστευτικών ροών είναι επιβεβληµένη.

Σύμφωνα με βίντεο και φωτογραφίες, τουρκικά πλοία συνόδευαν πλωτά μέσα προσφύγων και μεταναστών


Η κυβέρνηση επισήµανε ήδη προ ηµερών στους προέδρους των θεσµικών οργάνων της Ε.Ε. ότι η συγκέντρωση µουσουλµάνων µεταναστών στα ελληνικά σύνορα µε τη συνδροµή τουρκικών κρατικών υπηρεσιών είναι απολύτως συνδεδεµένη και µε την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας προς την Ελλάδα. Η θέση αυτή προβάλλεται και εξηγείται διεθνώς και από τις διπλωµατικές αποστολές της Ελλάδας στο εξωτερικό.

ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Στο υπουργείο Εξωτερικών επισηµαίνεται ότι η Αθήνα υπολογίζει αυτή την ώρα δύο δεδοµένα: Πρώτον, ότι η στρατηγικά «ευαίσθητη» γεωγραφία της Τουρκίας διατηρεί ζωηρό το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, συνεπώς η Ουάσινγκτον κατά βάση θέλει να «ισορροπεί» απέναντι στην Αθήνα και την Άγκυρα. ∆εύτερον, ότι η ελληνική πλευρά κινείται µε µεγάλη καθυστέρηση από την πλευρά της στους κόλπους της Ε.Ε. και γι’ αυτό χρειάζεται τώρα να δοθεί µια νέα ταχύτητα στην ευρωπαϊκή πολιτική της. Τονίζεται στα διπλωµατικά παρασκήνια ότι τα τελευταία χρόνια, παρότι η Τουρκία ξεδίπλωνε σταδιακά την επιθετική συµπεριφορά της προς την Ελλάδα και είχε το Μεταναστευτικό ως µία από τις αιχµές της πολιτικής της για «γκριζάρισµα» των ελληνικών νησιών, η Αθήνα γενικόλογα και «θεωρητικά» µόνον έθετε ζήτηµα «αλληλεγγύης» των Ευρωπαίων εταίρων της.

Σοκ προκάλεσε η τακτική της τουρκικής Αστυνομίας στα σύνορα του Έβρου να επιτίθεται στις ελληνικές αστυνομικές Αρχές με χημικά


Στην πράξη, τώρα, η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί το γεγονός ότι στη Συνθήκη της Λισαβόνας ναι µεν ορίζεται η «προστασία της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας» της Ε.Ε., αλλά δεν υφίσταται δέσµευση για εγγύηση των εξωτερικών συνόρων της. Και, επιπλέον, ο υπουργός των Εξωτερικών καλείται σήµερα να ενεργοποιήσει αυτό που έµεινε «νεκρό» από τους προκατόχους της σηµερινής ηγεσίας, παρότι διεθνολόγοι το επισήµαιναν, όπως το κάνουν και σήµερα: την προβλεπόµενη «ρήτρα αµοιβαίας συνδροµής», που δεσµεύει πολιτικά και νοµικά τα κράτη της Ε.Ε. να συνδράµουν «µε όλα τα µέσα που έχουν στη διάθεσή τους» κάθε κράτος-µέλος της που υφίσταται επιθετικότητα. Έτσι, η «έµπρακτη στήριξη» που ζητά η Ελλάδα από τους Ευρωπαίους είναι υπόθεση της Αθήνας να την επιτύχει µε πολιτικά µέσα και µε αξιοποίηση της ευθέως αρνητικής στάσης της Γαλλίας απέναντι στην Τουρκία.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Ο ΥΠ.ΕΞ. και ο πρωθυπουργός έφεραν τις εικόνες του «παιχνιδιού» που παίζει η Άγκυρα μπροστά στα μάτια των ανώτατων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Ουσιαστικά, ο κ. ∆ένδιας, ο οποίος ασκεί διεθνώς µια πολιτική «βεντάλιας», που ανοίγει τις πτυχές του προβλήµατος της Ελλάδας σε όλες τις διεθνείς επαφές του, προσπαθεί να συγκροτήσει εντός και εκτός Ευρώπης µια νέα εξωτερική πολιτική ενίσχυσης της χώρας µας απέναντι στην άκρως επιθετική Τουρκία. Ο υπουργός Εξωτερικών γνωρίζει άλλωστε ότι, όπως κι αν εξελιχθεί σε µια επόµενη φάση το Μεταναστευτικό, που τώρα πιέζει άµεσα την Ελλάδα και απειλεί τους Ευρωπαίους, ο «πόλεµος» που έχει ξεκινήσει κατά της Ελλάδας η Τουρκία δεν πρόκειται να τερµατιστεί.

∆ιπλωµάτες επισηµαίνουν, εξάλλου, στην κυβέρνηση ότι ήδη δεν θεωρείται πλέον στον ευρωατλαντικό κόσµο ότι η Τουρκία «ανήκει στη ∆ύση». Για τον λόγο αυτόν, η ελληνική διπλωµατία επεκτείνεται µε υπουργικές επαφές πέραν της Ευρώπης και της Αν. Μεσογείου έως και στο Πακιστάν, όπου ο κ. Ν. ∆ένδιας συζητά µε την ηγεσία µιας χώρας φίλης της Τουρκίας, η οποία ασκείται στρατιωτικά µαζί µε την Τουρκία ακόµα και στον ουρανό του Αιγαίου και επιπλέον επί έτη «στέλνει» µεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα.

Για τον κ. Μητσοτάκη, η διαρκής «πίεση» προς την Ε.Ε. για αλλαγή αποφάσεων στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών είναι επιβεβλημένη


Επισηµαίνεται, τέλος, από το υπουργείο Εξωτερικών ότι η ελληνική διπλωµατία ασκείται εντός και εκτός Ευρώπης µε ανοικτά τα «παιχνίδια» των ΗΠΑ, Ρωσίας και Γερµανίας απέναντι στον βαδίζοντα σε τεντωµένο σχοινί Ερντογάν, πράγµα που δυσκολεύει τους χειρισµούς της Αθήνας.

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 7/3