Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα παρουσιάσει το Πρόγραμμα Μετάβασης στην Ηλεκτροκίνηση
Οι δηλώσεις του θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι της Αθήνας, μπροστά από το ιστορικό όχημα ENFIELD 8000, το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε στη Σύρο.
Γιαννης Ξυνοπουλος
Ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι της Αθήνας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, θα προβεί σε ανακοινώσεις –σε επιλεγμένο κοινό λόγω των μέτρων για τον κοροναϊό και μέσω τηλεοπτικής μετάδοσης– για το φιλόδοξο Πρόγραμμα Μετάβασης στην Ηλεκτροκίνηση μπροστά από το ιστορικό όχημα ENFIELD 8000, το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε στη Σύρο, το μοναδικό αντίτυπο του οποίου φυλάσσουμε στο Βιομηχανικό μας Μουσείο.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας θέλει να αναδειχθεί ο ισχυρός συμβολισμός του θρυλικού αυτού οχήματος, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρος στον τομέα της ηλεκτροκίνησης και υπογραμμίζοντας παράλληλα τις δυνατότητες της χώρας μας για τη μετάβαση σε μια νέα περίοδο βιομηχανικής παραγωγής.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το θρυλικό «Enfield 8000», είναι το πρώτο σύγχρονο ηλεκτρικό αυτοκίνητο, και αντικατοπτρίζει την ξεχωριστή και πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα βιομηχανική ιστορία της Σύρου και φυσικά αποτελεί μια από τις περιπτώσεις που αποδεικνύουν τις δυνατότητες της χώρας μας στους τομείς των καινοτομιών, της παραγωγής και της βιομηχανίας.
Η σύντομη ιστορία του πρώτου ελληνικού ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου
Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, μαζί με την επιστροφή στην καθημερινότητα, αναπτύσσεται η αμφισβήτηση όσο ο σκεπτικισμός σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα που συνοδεύουν τη βιομηχανική ανάπτυξη.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε ορισμένες σκανδιναβικές χώρες αυτός ο προβληματισμός επικεντρώνεται κυρίως στην αναζήτηση νέων, λιγότερο επιβαρυντικών μέσων μεταφοράς. Πολλές κατασκευαστικές εταιρείες αρχίζουν να σχεδιάζουν μια στροφή προς εναλλακτικά μέσα μεταφοράς και την ηλεκτροκίνηση. Ακολουθώντας τους προβληματισμούς της κοινής γνώμης, πολλές κατασκευαστικές εταιρείες κάνουν σχεδιασμούς για στροφή προς ηλεκτροκίνητα οχήματα.
Τα ηλεκτροκίνητα οχήματα, βέβαια, δεν αποτελούν καινοτομία. Οι πρώτες προσπάθειες για κατασκευή ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Ηλεκτροκίνητο, εξάλλου, ήταν και το πρώτο αυτοκίνητο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1894, όμως η ηλεκτροκίνηση περιορίστηκε και εκτοπίστηκε όταν επινοήθηκε ο κινητήρας εσωτερικής καύσεως και η βενζίνη καθιερώθηκε ως καύσιμη κινητήρια ύλη.
Η Αγγλική αυτή εταιρεία σχεδιάζει να ανταποκριθεί στο πνεύμα της εποχής και προχωράει σε συγκεκριμένα βήματα. Από το 1971 μεταφέρει την έδρα της στο Isle of Wight και σύντομα κατορθώνει να κατοχυρώσει ένα σημαντικό συμβόλαιο για την παραγωγή 123 ηλεκτρικών αυτοκινήτων υπερσκελίζοντας τις αντίστοιχες προτάσεις των εταιρειών Ford και Leyland.
Λίγο πριν ξεκινήσει η παραγωγή, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, ο οραματιστής Ανδριώτης εφοπλιστής Γιάννης Γουλανδρής αποφάσισε να μεταφέρει τη γραμμή παραγωγής στη Σύρο, κοντά στις εγκαταστάσεις των ναυπηγείων του «Νεωρίου», των οποίων ήταν ιδιοκτήτης.
Την ευθύνη για την πραγματοποίηση του εγχειρήματος είχε αναλάβει ένας Έλληνας μηχανικός, στο παλιό τυποβαφείο/υφαντουργείο Βελισσαρόπουλου, απόφοιτος του Μ. Ι. Τ., ο Κωνσταντίνος Αδρακτάς. Από πλευράς Enfield κλήθηκε ο John Ackroyd για να αναλάβει την διεύθυνση της παραγωγής και εγκαταστάθηκε στη Σύρο με την οικογένειά του. Το πρώτο όχημα κατασκευάστηκε τον Οκτώβριο του 1973. Από τον Δεκέμβριο του 1973 στην ομάδα συμμετείχε και ο Έλληνας σχεδιαστής αυτοκινήτων Γιώργος Μιχαήλ.
Το καινούργιο μοντέλο ονομάστηκε Enfield 8000 Electric City Car. Ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα Mawdsley 8,16 ίππων, εννέα κοινές μπαταρίες μολύβδου των 12 v., ανέπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 64 χιλιομέτρων την ώρα, και οι μπαταρίες επαρκούσαν για απόσταση 64 χιλιομέτρων περίπου σε ίσιο δρόμο και για απόσταση 32 χιλιομέτρων σε επικλινή δρόμο. Απαιτούσε 7 ώρες φόρτισης και ένα βολτόμετρο στο δεξί τμήμα του πίνακα ελέγχου πληροφορούσε τον οδηγό για την κατάσταση της μπαταρίας.
Είχε διαστάσεις 284 cm. (μήκος), 142 cm. (πλάτος), και 140 cm. (ύψος), χώρο για δύο άτομα και ένα παιδί ή αποσκευές μικρού όγκου. Μολονότι αυτό δεν ήταν άμεσα αντιληπτό, το Enfield 8000 διέθετε αεροδυναμική ανάλογη προς εκείνη των σπορ αυτοκινήτων, και ήταν απολύτως αθόρυβο.
Το Enfield 8000 εξελίχθηκε και διαμορφώθηκαν δύο νέοι τύποι. Το 1974 ο Γιώργος Μιχαήλ σχεδίασε το Bikini, που έγινε γνωστό και ως Electric Van ήRunabout, ένα ανοιχτό ημιφορτηγό όχημα που μπορούσε να καλυφθεί με υφασμάτινο σκέπαστρο και το 1975 σχεδίασε και κατασκεύασε δύο άλλα αυτοκίνητα ενός τροποποιημένου τύπου ημιφορτηγού για χρήση σε ορυχεία, γνωστά με την ονομασία Miner.
Το ένα δείγμα χρησιμοποιήθηκε στη μονάδα Dinorwic Power Station, στη Βόρεια Ουαλία, και το δεύτερο (Μάρτιος 1976) στα ορυχεία σιδήρου Kiruna, στον αρκτικό βορρά της Σουηδίας. Από το ημιφορτηγό Bikini κατασκευάστηκαν περίπου είκοσι δείγματα.
Το Miner δεν ξεπέρασε την παραγωγή των δύο αρχικών δειγμάτων. Συνολικά, από τους τρεις τύπους του Enfield 8000, κατασκευάστηκαν περίπου 123 αυτοκίνητα. Η παραγωγή στη Σύρο συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του 1975. Στις αρχές του 1976 όλα τα αυτοκίνητα είχαν παραδοθεί.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας θέλει να αναδειχθεί ο ισχυρός συμβολισμός του θρυλικού αυτού οχήματος, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρος στον τομέα της ηλεκτροκίνησης και υπογραμμίζοντας παράλληλα τις δυνατότητες της χώρας μας για τη μετάβαση σε μια νέα περίοδο βιομηχανικής παραγωγής.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το θρυλικό «Enfield 8000», είναι το πρώτο σύγχρονο ηλεκτρικό αυτοκίνητο, και αντικατοπτρίζει την ξεχωριστή και πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα βιομηχανική ιστορία της Σύρου και φυσικά αποτελεί μια από τις περιπτώσεις που αποδεικνύουν τις δυνατότητες της χώρας μας στους τομείς των καινοτομιών, της παραγωγής και της βιομηχανίας.
Η σύντομη ιστορία του πρώτου ελληνικού ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου
Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, μαζί με την επιστροφή στην καθημερινότητα, αναπτύσσεται η αμφισβήτηση όσο ο σκεπτικισμός σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα που συνοδεύουν τη βιομηχανική ανάπτυξη.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε ορισμένες σκανδιναβικές χώρες αυτός ο προβληματισμός επικεντρώνεται κυρίως στην αναζήτηση νέων, λιγότερο επιβαρυντικών μέσων μεταφοράς. Πολλές κατασκευαστικές εταιρείες αρχίζουν να σχεδιάζουν μια στροφή προς εναλλακτικά μέσα μεταφοράς και την ηλεκτροκίνηση. Ακολουθώντας τους προβληματισμούς της κοινής γνώμης, πολλές κατασκευαστικές εταιρείες κάνουν σχεδιασμούς για στροφή προς ηλεκτροκίνητα οχήματα.
Τα ηλεκτροκίνητα οχήματα, βέβαια, δεν αποτελούν καινοτομία. Οι πρώτες προσπάθειες για κατασκευή ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Ηλεκτροκίνητο, εξάλλου, ήταν και το πρώτο αυτοκίνητο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1894, όμως η ηλεκτροκίνηση περιορίστηκε και εκτοπίστηκε όταν επινοήθηκε ο κινητήρας εσωτερικής καύσεως και η βενζίνη καθιερώθηκε ως καύσιμη κινητήρια ύλη.
Η Αγγλική αυτή εταιρεία σχεδιάζει να ανταποκριθεί στο πνεύμα της εποχής και προχωράει σε συγκεκριμένα βήματα. Από το 1971 μεταφέρει την έδρα της στο Isle of Wight και σύντομα κατορθώνει να κατοχυρώσει ένα σημαντικό συμβόλαιο για την παραγωγή 123 ηλεκτρικών αυτοκινήτων υπερσκελίζοντας τις αντίστοιχες προτάσεις των εταιρειών Ford και Leyland.
Λίγο πριν ξεκινήσει η παραγωγή, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, ο οραματιστής Ανδριώτης εφοπλιστής Γιάννης Γουλανδρής αποφάσισε να μεταφέρει τη γραμμή παραγωγής στη Σύρο, κοντά στις εγκαταστάσεις των ναυπηγείων του «Νεωρίου», των οποίων ήταν ιδιοκτήτης.
Την ευθύνη για την πραγματοποίηση του εγχειρήματος είχε αναλάβει ένας Έλληνας μηχανικός, στο παλιό τυποβαφείο/υφαντουργείο Βελισσαρόπουλου, απόφοιτος του Μ. Ι. Τ., ο Κωνσταντίνος Αδρακτάς. Από πλευράς Enfield κλήθηκε ο John Ackroyd για να αναλάβει την διεύθυνση της παραγωγής και εγκαταστάθηκε στη Σύρο με την οικογένειά του. Το πρώτο όχημα κατασκευάστηκε τον Οκτώβριο του 1973. Από τον Δεκέμβριο του 1973 στην ομάδα συμμετείχε και ο Έλληνας σχεδιαστής αυτοκινήτων Γιώργος Μιχαήλ.
Το καινούργιο μοντέλο ονομάστηκε Enfield 8000 Electric City Car. Ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα Mawdsley 8,16 ίππων, εννέα κοινές μπαταρίες μολύβδου των 12 v., ανέπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 64 χιλιομέτρων την ώρα, και οι μπαταρίες επαρκούσαν για απόσταση 64 χιλιομέτρων περίπου σε ίσιο δρόμο και για απόσταση 32 χιλιομέτρων σε επικλινή δρόμο. Απαιτούσε 7 ώρες φόρτισης και ένα βολτόμετρο στο δεξί τμήμα του πίνακα ελέγχου πληροφορούσε τον οδηγό για την κατάσταση της μπαταρίας.
Είχε διαστάσεις 284 cm. (μήκος), 142 cm. (πλάτος), και 140 cm. (ύψος), χώρο για δύο άτομα και ένα παιδί ή αποσκευές μικρού όγκου. Μολονότι αυτό δεν ήταν άμεσα αντιληπτό, το Enfield 8000 διέθετε αεροδυναμική ανάλογη προς εκείνη των σπορ αυτοκινήτων, και ήταν απολύτως αθόρυβο.
Το Enfield 8000 εξελίχθηκε και διαμορφώθηκαν δύο νέοι τύποι. Το 1974 ο Γιώργος Μιχαήλ σχεδίασε το Bikini, που έγινε γνωστό και ως Electric Van ήRunabout, ένα ανοιχτό ημιφορτηγό όχημα που μπορούσε να καλυφθεί με υφασμάτινο σκέπαστρο και το 1975 σχεδίασε και κατασκεύασε δύο άλλα αυτοκίνητα ενός τροποποιημένου τύπου ημιφορτηγού για χρήση σε ορυχεία, γνωστά με την ονομασία Miner.
Το ένα δείγμα χρησιμοποιήθηκε στη μονάδα Dinorwic Power Station, στη Βόρεια Ουαλία, και το δεύτερο (Μάρτιος 1976) στα ορυχεία σιδήρου Kiruna, στον αρκτικό βορρά της Σουηδίας. Από το ημιφορτηγό Bikini κατασκευάστηκαν περίπου είκοσι δείγματα.
Το Miner δεν ξεπέρασε την παραγωγή των δύο αρχικών δειγμάτων. Συνολικά, από τους τρεις τύπους του Enfield 8000, κατασκευάστηκαν περίπου 123 αυτοκίνητα. Η παραγωγή στη Σύρο συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του 1975. Στις αρχές του 1976 όλα τα αυτοκίνητα είχαν παραδοθεί.
