Την παραίτησή του από το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης έκανε γνωστή προς τα μέλη της δημοτικής παράταξης «Θεσσαλονίκη Υπεύθυνα», ο Νίκος Ταχιάος.

Στην επιστολή του ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό άφησε αιχμές για τον τρόπο διοίκησης του δημάρχου Θεσσαλονίκης Κ. Ζέρβα. «Η τοπική αυτοδιοίκηση υπήρξε πάντοτε εξ ορισμού δημαρχοκεντρική, ποτέ όμως στα είκοσι προηγούμενα χρόνια της θητείας μου σε αυτήν, δεν συνάντησα την σημερινή εικόνα. Εναπόκειται στο ήθος και το δημοκρατικό μέτρο κάθε δημάρχου να επιλέξει του κανόνες του παιχνιδιού. Εάν κρινόταν τα δικά μου, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς» σημειώνει χαρακτηριστικά.

Παράλληλα αποδέχθηκε τις ευθύνες για το αρνητικό αποτέλεσμα των εκλογών ενώ ευχαρίστησε και όσους έδωσαν και δίνουν την δική τους μάχη ακόμα μέσα στο δημοτικό και τα κοινοτικά συμβούλια.

Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή του Νίκου Ταχιάου:

Συμπληρώθηκε ήδη ένας χρόνος από τις δημοτικές εκλογές. Περισσότερο από την επιθυμία της νίκης, σε όλη την περίοδο που προηγήθηκε της κάλπης, με διακατείχε η προσωπική δέσμευση για το ότι ήθελα να δώσω μία μάχη για την οποία θα μπορώ να είμαι περήφανος ασχέτως από την κατάληξή της.

Η πρωταρχική δέσμευση απέναντι στον εαυτό μου ήταν να μην κρύβομαι. Δεν αναφέρομαι στην κομματική ένταξή μου, η οποία ήταν προφανέστατη από την στιγμή που η υποψηφιότητά μου ανακοινώθηκε από την Νέα Δημοκρατία, ούτε την ταύτισή μου με το πολιτικό σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εννοώ πως όλα τα χρόνια που εκτίθεμαι δημοσίως είτε ως εκλεγμένος, είτε ως ενεργός πολίτης, έχω αποδείξει την αυτονομία των θέσεων μου, ανεξαρτήτως από γραμμές και δημοφιλία, όντας αλλεργικός με την πελατειακή διαχείριση. Κι επίσης έχω επιλέξει να είμαι ακριβής στους λόγους μου γνωρίζοντας ότι η αποδεικτική δύναμη της πράξης τιμωρεί την παραπλάνηση του κόσμου.

Αν και ο συνδυασμός μας ανεδείχθη πρώτος, το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό. Έχω από την πρώτη ώρα αποδεχθεί τις ευθύνες μου γι’ αυτό. Δώσαμε μία μάχη που δεν έμοιαζε με καμία προηγούμενη σε μία ιδιαίτερα περίπλοκη συγκυρία.

Εξίσου συγκεχυμένη είναι όμως και η μετεκλογική κατάσταση. Σε όλο το προεκλογικό χρόνο υπήρξα σφοδρός επικριτής της απλής αναλογικής. Η πρόβλεψή μου ότι αυτή θα φέρει στο προσκήνιο τη δοκιμασία των συνειδήσεων και θα εξοβελίσει στο περιθώριο τον πολιτικό χαρακτήρα των λειτουργιών του δήμου, επιβεβαιώθηκε από τα πρώτα κιόλας δείγματα γραφής. Η τοπική αυτοδιοίκηση υπήρξε πάντοτε εξ ορισμού δημαρχοκεντρική, ποτέ όμως στα είκοσι προηγούμενα χρόνια της θητείας μου σε αυτήν, δεν συνάντησα την σημερινή εικόνα. Εναπόκειται στο ήθος και το δημοκρατικό μέτρο κάθε δημάρχου να επιλέξει του κανόνες του παιχνιδιού. Εάν κρινόταν τα δικά μου, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Η πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με έχει ενοχλήσει από την πρώτη στιγμή, ειδικά μετά τον τρόπο που επελέγη για την συγκρότηση της νέας διοίκησης του δήμου. Αντιλήφθηκα ότι καλούμαι να παίξω έναν ρόλο που δεν μου ταιριάζει, αυτόν μίας αντιπολίτευσης στην οποία θα κυριαρχούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις. Όλο αυτό απέχει πολύ από την άποψή μου για τον δήμο και κυρίως από τα προσωπικά μου μέτρα για την πολιτική πρακτική. Μου είναι αδύνατον να το παρακολουθήσω.

Αποφάσισα λοιπόν να αποχωρήσω από το δημοτικό συμβούλιο. Μέσα στις επόμενες ημέρες θα στείλω στον δήμαρχο την παραίτησή μου. Αυτό δεν σημαίνει πως εγκαταλείπω ό,τι πιστεύω ως σημαντικό για την αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη. Πολύ απλά, ο αγώνας για μια ανοιχτή πόλη, με κοσμοπολίτικη αύρα, χωρίς ταμπού και φιλόξενη στα σύγχρονα ρεύματα, απαλλαγμένη από τη μυθολογία της φτωχομάνας και της φραπεδούπολης, δεν κρίνεται στα όρια μιας δημοτικής αρχής. Ως ενεργός πολίτης θα παραμείνω απολύτως αφοσιωμένος σε αυτόν.

Θέλω να σ’ ευχαριστήσω για τη διαθεσιμότητά σου και τη συμβολή σου στη μάχη που δώσαμε. Υπήρξε πολύτιμη. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όσες και όσους παραμένουν ενεργοί στο δημοτικό συμβούλιο και τα κοινοτικά συμβούλια, συνεχίζοντας με τον δικό τους τρόπο ό,τι ξεκινήσαμε. Θέλω να ευχαριστήσω και όλους τους πολίτες που έδειξαν στον συνδυασμό μας την εμπιστοσύνη τους και στο πρόσωπό μου την προτίμησή τους. Εις το επανιδείν!

Με πολλή ευγνωμοσύνη και αγάπη,

Νίκος