Ο Τσίπρας υιοθετεί την τακτική της... συγγνώμης - Τι κρύβεται πίσω από το νέο μετριοπαθές προφίλ του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ
Γιωργος Κατσιγιαννης
Σε αλλεπάλληλες πολιτικές ντρίμπλες, που ενδεχομένως να έχουν χαρακτήρα πρόσκαιρου επικοινωνιακού τακτικισμού ή αντίθετα μία επιχείρηση «restart» υπό το βάρος της αρνητικής αξιολόγησης που υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις από την κοινή γνώμη, έχει αρχίσει να επιδίδεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλ. Τσίπρας, εγκαινιάζοντας τη στρατηγική ενός ιδιότυπου «αναθεωρητισμού» με πολλές συγγνώμες, αναγνωρίσεις λαθών και άστοχων χειρισμών όχι μόνο κατά την περίοδο διακυβέρνησής του, αλλά και πιο πριν.
Ταυτόχρονα, επιχειρεί να απαξιώσει τα φαινόμενα εσωστρέφειας, υποτιμώντας με χαριτωμένο ύφος τη «σπουδαιότητα» ακραίων παρεμβάσεων που γίνονται κατά καιρούς από στελέχη και οργανωμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ανάγονται στην κατηγορία των «παρατράγουδων» της Αριστεράς, ώστε να παρουσιάσει μια ευπρόσωπη εικόνα απέναντι στις ηγεσίες των αστικών κομμάτων, κυρίως του ΚΙΝ.ΑΛ. και άλλων σχημάτων απομεινάρια του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Με τον τρόπο αυτό προφανώς ευελπιστεί πως θα ανοίξει τον δρόμο για μια δημιουργική συνεννόηση για κοινή κάθοδο στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Η επιλογή του Αλ. Τσίπρα να εμφανίσει ένα μετριοπαθές προφίλ, εξαναγκαζόμενος κυρίως από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων αλλά και τη σχετική πίεση που δέχεται από το ΠΑΣΟΚογενές κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, απεικονίζεται σε σειρά επιδέξιων κινήσεων προσαρμογής του ιδίου στο κυρίαρχο κοινωνικό αίσθημα απέναντι σε κρίσιμα γεγονότα, που ταυτιζόταν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Το έκανε στην υπόθεση της υγειονομικής κρίσης, αλλά και στην περίπτωση του Εβρου. Κοντολογίς, και με τον Τσιόδρα στην πανδημία και υπέρ του φράχτη στον Εβρο.Το άγχος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποδείξει πως δεν ανήκει πλέον στην κατηγορία των «αντικανονικών» ηγετών που διέπονται από «εμμονές» και «ιδεοληψίες» με περιθωριακή αναφορά, που μετέρχονται «αντιδεοντολογικές» μεθόδους ή «αντιθεσμικές» πρακτικές για να τις επιβάλουν εκεί όπου θεωρούν πως τους «εχθρεύονται», αναδεικνύεται περίτρανα στον τρόπο με τον οποίο η Κουμουνδούρου και ο ίδιος «κλείνουν μέτωπα» και «ανοίγουν» διαύλους επικοινωνίας με «συστημικά» κέντρα και επιδραστικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής. Αυτή η αλλαγή στρατηγικής δείχνει, αν μη τι άλλο, πως ο ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώνεται στην άσκηση δημιουργικής αντιπολίτευσης, καθώς έχει απέναντί του μια Ν.∆. που τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο δεν παρουσιάζει συμπτώματα «αυταρχισμού», «εκδικητικότητας» και «αλαζονείας», παίζοντας το χαρτί της «διαίρεσης», της πόλωσης και του διχασμού. Ακόμα και στην υπόθεση Novartis η κυβερνητική πλειοψηφία δεν έσπευσε να τον «ενοχοποιήσει» για λόγους εντυπώσεων, όπως έκανε στο παρελθόν ο ίδιος με τις περιπτώσεις δύο πρώην πρωθυπουργών, του Αντ. Σαμαρά και του Π. Πικραμμένου.
«ΑΔΙΚΗΣΕ»
Αναφέρουμε την υπόθεση Novartis, διότι αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα επικοινωνιακής μεταστροφής του Αλ. Τσίπρα τις τελευταίες ημέρες, καθώς από εκεί που προκαλούσε την κυβέρνηση της Ν.∆. να τον βάλει στο κάδρο και να του ασκήσει δίωξη, αν θεωρεί πως είναι σκευωρός, ξαφνικά εμφανίστηκε με συνέντευξή του στην «Καθημερινή», δηλαδή το συγκρότημα Αλαφούζου, να αναγνωρίζει εμμέσως πλην σαφώς πως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το θέμα αδίκησε ανθρώπους. «Υπάρχουν δεύτερες σκέψεις αν το χειριστήκαμε σωστά. ∆εν έπρεπε να τους πάμε όλους στην Προανακριτική. Αν κάναμε τον διαχωρισμό σε τρεις που εμφανίζονταν να έχουν μεγαλύτερη σχέση, είμαι βέβαιος πως και τα κόμματά τους θα τους είχαν απομακρύνει», ήταν το νόημα της δήλωσής του.
Παράλληλα, το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει την πολεμική κατά των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν είναι επειδή διαθέτει προνομιακή επαφή μαζί τους, αλλά γιατί αυτού του είδους η προπαγάνδα μπορεί να «απέδωσε» τα μέγιστα στο παρελθόν, αλλά πλέον δεν διεγείρει τα πλήθη όπως την πενταετία 20102015. ∆εν είναι τυχαίο πως ο ίδιος, που ως ανερχόμενος «αντιμνημονιακός» ηγέτης φαινόταν να ενθαρρύνει τη δολοφονία χαρακτήρων δημοσιογράφων με κριτήριο το μέσο όπου εργάζονταν, όπως της παλαιάς παρουσιάστριας του Mega Όλγας Τρέμη, την Τετάρτη το μεσημέρι επέλεξε να συνομιλήσει μαζί της στο οικονομικό φόρουμ των ∆ελφών, και μάλιστα έφτασε στο σημείο να της πει πως «υπήρξε θύμα» της στρατηγικής που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των ΜΜΕ της διαπλοκής εκείνη την εποχή. Η ίδια του ανταπάντησε «παράπλευρη απώλεια», ο Αλ. Τσίπρας δεν διαφώνησε και στο τέλος την κάλεσε να κάνει ένα ντιμπέιτ με τη Φ. Γεννηματά προκειμένου να τα βρουν το πλαίσιο μιας πολιτικής συμφωνίας «πάνω από το τραπέζι».
Ταυτόχρονα, επιχειρεί να απαξιώσει τα φαινόμενα εσωστρέφειας, υποτιμώντας με χαριτωμένο ύφος τη «σπουδαιότητα» ακραίων παρεμβάσεων που γίνονται κατά καιρούς από στελέχη και οργανωμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ανάγονται στην κατηγορία των «παρατράγουδων» της Αριστεράς, ώστε να παρουσιάσει μια ευπρόσωπη εικόνα απέναντι στις ηγεσίες των αστικών κομμάτων, κυρίως του ΚΙΝ.ΑΛ. και άλλων σχημάτων απομεινάρια του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Με τον τρόπο αυτό προφανώς ευελπιστεί πως θα ανοίξει τον δρόμο για μια δημιουργική συνεννόηση για κοινή κάθοδο στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Η επιλογή του Αλ. Τσίπρα να εμφανίσει ένα μετριοπαθές προφίλ, εξαναγκαζόμενος κυρίως από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων αλλά και τη σχετική πίεση που δέχεται από το ΠΑΣΟΚογενές κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, απεικονίζεται σε σειρά επιδέξιων κινήσεων προσαρμογής του ιδίου στο κυρίαρχο κοινωνικό αίσθημα απέναντι σε κρίσιμα γεγονότα, που ταυτιζόταν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Το έκανε στην υπόθεση της υγειονομικής κρίσης, αλλά και στην περίπτωση του Εβρου. Κοντολογίς, και με τον Τσιόδρα στην πανδημία και υπέρ του φράχτη στον Εβρο.Το άγχος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποδείξει πως δεν ανήκει πλέον στην κατηγορία των «αντικανονικών» ηγετών που διέπονται από «εμμονές» και «ιδεοληψίες» με περιθωριακή αναφορά, που μετέρχονται «αντιδεοντολογικές» μεθόδους ή «αντιθεσμικές» πρακτικές για να τις επιβάλουν εκεί όπου θεωρούν πως τους «εχθρεύονται», αναδεικνύεται περίτρανα στον τρόπο με τον οποίο η Κουμουνδούρου και ο ίδιος «κλείνουν μέτωπα» και «ανοίγουν» διαύλους επικοινωνίας με «συστημικά» κέντρα και επιδραστικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής. Αυτή η αλλαγή στρατηγικής δείχνει, αν μη τι άλλο, πως ο ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώνεται στην άσκηση δημιουργικής αντιπολίτευσης, καθώς έχει απέναντί του μια Ν.∆. που τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο δεν παρουσιάζει συμπτώματα «αυταρχισμού», «εκδικητικότητας» και «αλαζονείας», παίζοντας το χαρτί της «διαίρεσης», της πόλωσης και του διχασμού. Ακόμα και στην υπόθεση Novartis η κυβερνητική πλειοψηφία δεν έσπευσε να τον «ενοχοποιήσει» για λόγους εντυπώσεων, όπως έκανε στο παρελθόν ο ίδιος με τις περιπτώσεις δύο πρώην πρωθυπουργών, του Αντ. Σαμαρά και του Π. Πικραμμένου.
«ΑΔΙΚΗΣΕ»
Αναφέρουμε την υπόθεση Novartis, διότι αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα επικοινωνιακής μεταστροφής του Αλ. Τσίπρα τις τελευταίες ημέρες, καθώς από εκεί που προκαλούσε την κυβέρνηση της Ν.∆. να τον βάλει στο κάδρο και να του ασκήσει δίωξη, αν θεωρεί πως είναι σκευωρός, ξαφνικά εμφανίστηκε με συνέντευξή του στην «Καθημερινή», δηλαδή το συγκρότημα Αλαφούζου, να αναγνωρίζει εμμέσως πλην σαφώς πως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το θέμα αδίκησε ανθρώπους. «Υπάρχουν δεύτερες σκέψεις αν το χειριστήκαμε σωστά. ∆εν έπρεπε να τους πάμε όλους στην Προανακριτική. Αν κάναμε τον διαχωρισμό σε τρεις που εμφανίζονταν να έχουν μεγαλύτερη σχέση, είμαι βέβαιος πως και τα κόμματά τους θα τους είχαν απομακρύνει», ήταν το νόημα της δήλωσής του.
Παράλληλα, το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει την πολεμική κατά των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν είναι επειδή διαθέτει προνομιακή επαφή μαζί τους, αλλά γιατί αυτού του είδους η προπαγάνδα μπορεί να «απέδωσε» τα μέγιστα στο παρελθόν, αλλά πλέον δεν διεγείρει τα πλήθη όπως την πενταετία 20102015. ∆εν είναι τυχαίο πως ο ίδιος, που ως ανερχόμενος «αντιμνημονιακός» ηγέτης φαινόταν να ενθαρρύνει τη δολοφονία χαρακτήρων δημοσιογράφων με κριτήριο το μέσο όπου εργάζονταν, όπως της παλαιάς παρουσιάστριας του Mega Όλγας Τρέμη, την Τετάρτη το μεσημέρι επέλεξε να συνομιλήσει μαζί της στο οικονομικό φόρουμ των ∆ελφών, και μάλιστα έφτασε στο σημείο να της πει πως «υπήρξε θύμα» της στρατηγικής που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των ΜΜΕ της διαπλοκής εκείνη την εποχή. Η ίδια του ανταπάντησε «παράπλευρη απώλεια», ο Αλ. Τσίπρας δεν διαφώνησε και στο τέλος την κάλεσε να κάνει ένα ντιμπέιτ με τη Φ. Γεννηματά προκειμένου να τα βρουν το πλαίσιο μιας πολιτικής συμφωνίας «πάνω από το τραπέζι».
