Για μία ακόμη φορά, ο Αλέξης Τσίπρας -μαίτρ των πισώπλατων μαχαιρωμάτων- κατάφερε και “καθάρισε σαν αυγά” τους συντρόφους που δημιουργούσαν θόρυβο περί εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Το έπραξε με επιτυχία όταν είδε ότι οι Λαφαζάνηδες και οι Βαρουφάκηδες αποτελούν βαρίδια για την παραμονή του στην εξουσία. Το έπραξε και ακόμη παλαιότερα όταν αποστράτευσε την “παλιά φρουρά” ομού με τον πνευματικό του πατέρα Αλέκο Αλαβάνο. Μοιάζει κυρίαρχος. Έχει το μαχαίρι, έχει και το πεπόνι. Όμως με μια δεύτερη ανάγνωση ίσως η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι τόσο απλή.

Όντως ο Τσίπρας κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Έβαλε στο mute Τσακαλώτο και Σκουρλέτη. Άλλαξε γραμματέα χωρίς συνέδριο (το οποίο ανέβαλλε επ’ αόριστον) και ανακάτεψε την τράπουλα με τρόπο τέτοιο ώστε οι δικοί του άνθρωποι να βγουν στον αφρό. Είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής της εσωκομματικής διαμάχης. Ουσιαστικά μοιάζει να έλαβε λευκή επιταγή από όλους. Τα προβλήματα όμως, τώρα αρχίζουν.

Πρωτίστως διότι απομένει να αποδειχθεί αν τα στελέχη της αυλής του, οι κηπουροί του με όρους ΓΑΠ, μπορούν όντως να φέρουν σε πέρας το έργο το οποίο τους ανετέθη. Και όχι απλώς να το φέρουν σε πέρας αλλά και να υπεραποδώσουν, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει πόντους στις δημοσκοπήσεις. Αν δεν τα καταφέρουν, ο Τσίπρας θα τους ρίξει μεν την ευθύνη (όπως κάνει με όλους), αλλά όλοι όσοι του έδωσαν τώρα λευκή επιταγή θα θεωρήσουν τον ίδιο υπεύθυνο.
Ο ίδιος ο Τσίπρας είχε χαρακτηρίσει “άχαστο” το Νάσο Ηλιόπουλο, αλλά μετά τις απογοητευτικές επιδόσεις του στο Δήμο της Αθήνας, υπήρξαν πιέσεις ώστε να “κοπεί” από τα ψηφοδέλτια. Και κόπηκε. Τώρα ο Τσίπρας τον επαναφέρει στη νευραλγική θέση του εκπροσώπου. Απ’ ευθείας ανάθεση έγινε και στον ιδιαίτερα συμπαθή Κώστα Ζαχαριάδη, ο οποίος πλέον πρέπει να αφήσει τις καλές δημόσιες σχέσεις και να κάνει στιβαρή αντιπολίτευση, υπό το στραβωμένο βλέμμα του “αψιού Σφακιανού” του οποίου προΐσταται . Όχι με όρους social Media και παγουρίνο. Η τριάδα Τζανακόπουλου, Αχτσιόγλου, Χαρίτση είναι ότι πιο αξιόμαχο έχει απομείνει στον Τσίπρα. Έχουν παραμείνει στη μάχη χωρίς σοβαρά λάθη ή απώλειες (με εξαίρεση το Αιγάλεω). Από αυτούς εξαρτάται εν πολλοίς η επιτυχία του “ανασχηματισμού”.
Δεύτερον διότι με τη λευκή επιταγή, διάφορα στελέχη βγάζουν ουσιαστικά την ουρά τους απ’ έξω. Βλέποντας την δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές θεωρούν ότι πλέον ο Τσίπρας έχει την καυτή πατάτα στα χέρια του. Η δημοσκοπική διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαρκώς μεγαλώνει. Πέρυσι το Σεπτέμβριο οι εταιρείες τη μετρούσαν μεταξύ 12-15 μονάδες. Το Δεκέμβρη ανέβηκε μέχρι τις 18 και πλέον υπάρχουν εταιρείες που τη μετρούν και πάνω από 20. Όχι εξαιρετική επίδοση για αντιπολίτευση και μάλιστα σε έναν χρόνο που η Κυβέρνηση αντιμετώπισε μύρια όσα προβλήματα. Από το μεταναστευτικό και την ένταση με την Τουρκία, μέχρι την υγειονομική κρίση και την καθίζηση της οικονομίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει τίποτε απ’ όλ’ αυτά. Αντίθετα. Η ορθολογική μάλιστα διαχείριση Μητσοτάκη, αφαιρεί πόντους από τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς είναι πολύ πρόσφατες οι μνήμες και μοιραία γίνονται συγκρίσεις. Οι έμπειροι της παλαιάς φρουράς, ίσως να βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν τον εαυτό τους από το κάδρο μιας πιθανής κατάρρευσης. Ίσως νιώθουν ότι έδωσαν στον Τσίπρα μια τελευταία ευκαιρία υπό προθεσμία. Αν τους επόμενους μήνες δεν αλλάξει η εικόνα, θα ξαναρχίσουν το σφυροκόπημα. Δεν είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι όλοι όσοι το προηγούμενο διάστημα “την έπεφταν” κανονικά στον Τσίπρα, απλώς πείσθηκαν να κάτσουν ήσυχοι.

Αν από την άλλη ον Τσίπρας και οι “πιτσιρικάδες” του πετύχουν, όσοι έκατσαν ήσυχοι, θα διεκδικήσουν μια μικρή ανταμοιβή επειδή “έβαλαν πλάτη” κάνοντας τα καλά παιδιά. Θα είναι μικρή η ανταμοιβή αλλά η προοπτική της εξουσίας τους χωράει όλους. Πρόκειται για μια ασφαλή και άκρως χαρακτηριστική στρατηγική για την εγχώρια αριστερά.