ΣΥΡΙΖΑ: Η κεντρική τακτική Τσίπρα με τους... 10 κωμικούς αντιπερισπασμούς κατά του Μητσοτάκη
Γιωργος Κατσιγιαννης
Στο σχολείο τα κακομαθημένα παιδιά ξεχώριζαν πάντα από τον τρόπο που συμπεριφέρονταν απέναντι στους δασκάλους τους και τους συμμαθητές τους. Δεν ζητούσαν ποτέ συγνώμη για τα λάθη τους και όταν έκαναν καμιά ζημιά ακόμη και μπροστά στα μάτια της δασκάλας η αγαπημένη τους τακτική ήταν να καταφεύγουν στη ρουφιανιά. Για να δικαιολογήσουν την πράξη τους δεν ζητούσαν ποτέ συγνώμη, αλλά «κάρφωναν» τους άλλους είτε πως έχουν κάνει τα ίδια είτε και χειρότερα. Μαρτυρούσαν πάντα με θαυμαστό τρόπο, χωρίς ξύλο ή επινοούσαν διάφορα κλαψιάρικα κόλπα για να μην τιμωρηθούν και με τον τρόπο αυτό να πείσουν την δασκάλα πως είναι καλύτερα παιδιά απ' τους κακούς συμμαθητές τους. Αν τη γλίτωναν τότε στο επόμενο μάθημα στην τάξη έτσι και έφευγε καμιά σαΐτα στα πόδια της δασκάλας για χτίσουν τάχα μου ηθικό πλεονέκτημα και φρόνιμη αρετή σήκωναν το χέρι και πριν ρωτήσει η δασκάλα «ποιος το έκανε» πεταγόταν ο Αλέξης και φώναζε «κυρία κυρία, ο Κυριάκος».
Κάπως έτσι φαίνεται να πολιτεύεται και να αντιπολιτεύεται χρόνια τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Α. Τσίπρα.
Πετάει τη μπάλα στην εξέδρα όταν πιάνεται με τη γίδα στην πλάτη, καταφεύγει σε κωμικούς αντιπερισπασμούς για να δικαιολογήσει την ενάρετη διαφορετικότητα του από τη Ν.Δ, σκαρφίζεται παραπλανητικά επιχειρήματα για να ξεγελάσει τους ανυποψίαστους, φωνάζει σαν τον κλέφτη για να φοβηθεί ο νοικοκύρης και κλαίγεται σαν εκείνον που σκότωσε τους γονείς του και πήγε στο δικαστήριο να τον λυπηθούν επειδή έμεινε ορφανός.
Ας θυμηθούμε λοιπόν διάφορες ιστορίες, που σε ορισμένες περιπτώσεις η μόνη φράση που ταιριάζει είναι ότι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
1. Το παραπλανητικό δημοψήφισμα του 2015. Ο Α. Τσίπρας ενώ είχε παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές και τη Μέρκελ, έστησε ένα εξωφρενικά κουτοπόνηρο ερώτημα στον ελληνικό λαό, στη συνέχεια ψήφισε σκληρό μνημόνιο και μέχρι τις εκλογές του Σεπτέμβρη του ίδιου έτους κορόιδευε τον κόσμο πως δεν ήταν αυτό που όλοι είχαμε καταλάβει, αλλά μια σπουδαία συμφωνία, αποτέλεσμα της πετυχημένης του διαπραγμάτευσης. Τη λέξη μνημόνιο την αποδέχτηκαν, αφού προηγουμένως κέρδισαν τις εθνικές εκλογές, αλλά το καλαμπούρι το συνέχιζαν, λέγοντας πως δεν είναι «ιδιοκτησία μας».
2. Όταν οι δημοσιογράφοι, δηλαδή όσοι δεν τους έκαναν τη χάρη να λειτουργούν με τη λογική «πετάει ο γάιδαρος, πετάει» ή με το «σήκω πάνω, κάτσε κάτω», αναφέρονταν στην κομματική έφοδο της αριστεράς στο κράτος και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα, τα ελεγχόμενα από το Μέγαρο Μαξίμου Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ασχολιόντουσαν με πόσους μετακλητούς είχε στη διάθεση του ο Κ. Μητσοτάκης την περίοδο που ήταν υπουργός του Α. Σαμαρά.
3. Όταν ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε ότι ο συμμαθητής του Ν. Παππά, Μ. Πετσίτης, από υπάλληλος σε πιτσαρία, έγινε μεγαλοπαράγοντας της αριστερής διακυβέρνησης, έχοντας για διαβατήριο τις εγγυήσεις του Μεγάρου Μαξίμου, ώστε να συνομιλεί με διοικητές ΔΕΚΟ για δουλειές, και πάλι το επιτελείο του Α. Τσίπρα το έριξε στην παλαβή. Δεν τον ξέραμε, ήταν ένας εθελοντής από τους χιλιάδες που εργάστηκαν για τη νίκη του κόμματος και ας ήταν ο άνθρωπος, που είχε προνομιακή πρόσβαση στην Κουμουνδούρου και μάλιστα τον φώναζαν να «συνυπογράψει» τις προγνώσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος και να πέφτει μέσα ο μπαγάσας με ακρίβεια.
4. Όταν μετά την τραγωδία στο Μάτι αποκαλύφθηκε πως ο Α. Τσίπρας σαν αμέριμνος τουρίστας έκανε κρουαζιέρα με το πολυτελές κότερο της οικογένειας Παναγοπούλου η Κουμουνδούρου αντέδρασε για μια ακόμη φορά σαν την κατίνα της γειτονιάς, που την αποκαλούν κουτσομπόλα και αυτή «σέρνει τα εξ αμάξης σε όσους την κακολογούν». «Ας μα απαντήσει ο Κ. Μητσοτάκης για το εάν πήγε στην Κρήτη με το ελικόπτερο γνωστού επιχειρηματία» ήταν το πρώτο σκέλος της απάντησης, ενώ το δεύτερο που έπρεπε να «καλύψει» και τους συντρόφους του ήταν πως η κ. Παναγοπούλου είναι «συνεργάτιδα» του Α. Τσίπρα, καθώς ο τελευταίος την είχε ορίσει υπεύθυνη για ζητήματα που σχετίζονταν με τον απόδημο ελληνισμό.
5. Εσχάτως που το πανελλήνιο έμαθε πως ο Α. Τσίπρας απέκτησε παραθεριστική κατοικία στο Σούνιο, μπροστά στη θάλασσα με «ενοίκιο» μόνο 500 ευρώ το μήνα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να παραδεχτεί πως ο αρχηγός του ωφελήθηκε από την προνομιακή σύμβαση που έκανε με τον ιδιοκτήτη σε αυτή την εξευτελιστική τιμή, την έπεσε για μια ακόμη φορά στον Κ. Μητσοτάκη και έριξε τη μπάλα στην εξέδρα, πηγαίνοντας τη συζήτηση εκεί που τον βόλευε. Δηλαδή να απαντήσει η Ν.Δ πόση περιουσία έχει ο Κ. Μητσοτάκης και αν τι δηλώνει και διάφορες άλλες μπηχτές για την περίφημη «μεσοτοιχία» με τον Χριστοφοράκο. Φυσικά η Ν.Δ ποτέ δεν ενοχοποίησε τον Α. Τσίπρα για τη γειτνίαση του με το Δ. Παπαγγελόπουλο.
6. Αν θυμάστε επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ το Μάη του 2016 επιχειρήθηκε να ψηφιστεί στη Βουλή μια τροπολογία, που νομιμοποιούσε τις offshore για υπουργούς, βουλευτές, γενικούς γραμματείς και άλλους αξιωματούχους. Εντελώς τυχαία εκείνη την εποχή, κάτι που έγινε γνωστόν εκ των υστέρων, είχαμε και την εμπλοκή του μετρ των offshore Α. Αρτεμίου με κυβερνητικούς παράγοντες στη Βενεζουέλα και άλλους εξωτικούς προορισμούς. Όταν το θέμα της κοινοβουλευτικής πρωτοβουλίας του ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαστάσεις και αποδοκιμάστηκε ακόμη και από την εφημερίδα «Αυγή» ο Α. Τσίπρας για να μη φανεί πως τον «μυρίστηκαν» οι πολιτικοί του αντίπαλοι σε κάτι που κανείς δεν γνώριζε που μπορεί να αποσκοπεί επιχείρησε να περάσει ξανά στην αντεπίθεση και μάλιστα να βγει ηθικά και από πάνω. Αφού δικαιολόγησε την επίμαχη τροπολογία ως απαίτηση των θεσμών εν συνεχεία και αφού του την είχαν πέσει ακόμη και οι δικοί του επιχείρησε να «υπερθεματίσει» στο πλεονέκτημα της «αρετής», φέρνοντας μια τροπολογία για καθολική απαγόρευση συμμετοχής υπουργών και βουλευτών σε εξωχωριες εταιρίες. Φυσικά αυτή η κατόπιν εορτής ενέργειά του συνοδεύτηκε με αβάσιμους υπαινιγμούς για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του Κ. Μητσοτάκη, Μαρέβας.
7. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η λογική της «οικογενειακής ευθύνης», που όσοι διαβάζουν ιστορία ξέρουν ποια εποχή μεγαλούργησε, ήταν η προμετωπίδα της αντιπολιτευτικής του δράσης. Ήθελαν να αποδομήσουν τον Κ. Μητσοτάκη ως αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ή στη συνέχεια ως πρωθυπουργό η πρακτική που ακολουθούσαν δια της θεσμικής οδού μάλιστα ήταν «χτυπάμε"»τη γυναίκα του. «Δώσε μας τη Μαρέβα» ζητούσε από το Σ. Μιωνή ο Ν. Παππάς. Στην περίπτωση του Α. Σαμαρά έβγαλαν στη σέντρα το ανήλικο παιδί του με καταγγελίες συνδικαλιστών της αριστεράς πως κυνηγήθηκε η καθηγήτρια που του είχε βάλει κακό βαθμό. Στην περίπτωση του Γ. Στουρνάρα ήταν για το ΣΥΡΙΖΑ «θεσμικά ηθικό» και «κοινωνικά απαιτητό» η ανάδειξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας της συζύγου του στο χώρο της υγείας. Όταν όμως οι δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν με το πως γίνεται ο Α. Τσίπρας να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο, αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και έπεφταν εξώδικα. Ή όταν ασχολήθηκαν με δικαστικές υποθέσεις που σχετίζονταν με τα αδέρφια του ή με τις εκλεκτικές συγγένειες της οικογένειας του με τη χούντα, στη βάση επώνυμων μαρτυριών, αυτό αποτελούσε τακτική κανιβαλισμού ή κατασυκοφάντησης τους.
8. Αλλά και πιο πρόσφατα με τη δική της Χρυσής Αυγής, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ χαριεντιζόταν βολικά και επιεικώς απαράδεκτα την εποχή των αγανακτισμένων στην πλατεία συντάγματος, με ενδιάμεσο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ Π. Καμμένο, για να μη φανεί πως η Κουμουνδούρου έχασε την «αντιφασιστική» της ταυτότητα από τη Ν.Δ, που επί των ημερών της ξεκίνησε και τελείωσε η τιμωρία του «ναζιστικού μορφώματος», όταν αντελήφθη πως μπορεί να χάσει σε αυτή την υπόθεση την ιστορία των εντυπώσεων κατέφυγε ξανά στην επιθετική άμυνα. Χρησιμοποίησε το σύνθημα "Δεν είναι αθώοι" μέσα από πρωτοσέλιδο της Αυγής εναντίον των αρχηγών της Ν.Δ μόνο και μόνο για να "ισοφαρίσει" τις αρνητικές εντυπώσεις που είχαν προκαλέσει λίγα 24ώρα νωρίτερα οι καταγγελίες του δικού τους πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης Σ.Κοντονή πως η Χρυσή Αυγή "έπεσε στα μαλακά" επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε προς το ευνοϊκότερο τους «ποινικούς κώδικες».
9. Στην υπόθεση Novartis, ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε στον τοίχο τους πολιτικούς του αντιπάλους, προσφέροντας τεκμήριο αληθείας στις αναξιόπιστες, όπως αποδεικνύεται, μαρτυρικές καταθέσεις των «κουκουλοφόρων» εξεταζόμενων προσώπων. Ας παραβλέψουμε το γεγονός, πως τους ήξερε πριν «μιλήσουν» ο Π. Πολάκης, και ας συγκρίνουμε την υπόθεση αυτή με την Folli Follie, όπου ένας ισχυρός παράγοντας της εταιρίας στα εμπιστευτικά σημειώματα που στέλνει προς τους ιδιοκτήτες της, αναφέρεται «επωνύμως» στην διαμεσολαβητική προσπάθεια της κυβέρνησης της αριστεράς για να μην υποστούν τα χειρότερα από τον έλεγχο που διεξάγεται σε βάρος τους. Η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν στην κατεύθυνση της αποδοχής του προβλήματος ή της αναζήτησης ευθυνών από κάποια στελέχη του, όπως τον κ. Μπαλαούρα, που ενδεχομένως με την ιδιότητα του ως πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της Βουλής ασχολιόταν με το πως θα διευκολύνει την τακτοποίηση των επιχειρηματικών εκκρεμοτήτων της συγκεκριμένης εταιρίας, αλλά η αναζήτηση ενός «κωμικού» αντιπερισπασμού, έστω και αν δεν έχει σοβαρή υπόσταση στα μάτια της κοινής γνώμης. Και σε αυτή την υπόθεση, που «μυρίζει» από χιλιόμετρα «ανάρμοστο» αλισβερίσι, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να «σπρώξει» στην δημοσιότητα πληροφορίες πως ένας συγγενής των ιδιοκτητών της Folli Follie είχε στο παρελθόν αποκτήσει πιστοποιητικό επιχειρηματικής προοπτικής από έναν «οργανισμό» στον οποίο συμμετείχε κάποια στιγμή η σύζυγος του Κ. Μητσοτάκη.
10. Όπως και με τη δική της Χ.Α ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε εκ των υστέρων να φέρει στα ιδεολογικά του μέτρα και τις εξελίξεις στις ΗΠΑ με την εισβολή των "Τραμπ-ουκων οπαδών στο Καπιτωλιο, προπαγανδίζοντας την άποψη της "ακροδεξιάς" επιθετικότητας, ώστε να αντικρούσει το προφανές που τον κυνηγά ως κατάρα για τα δικά του αντιπολιτευτικά καμώματα. Δηλαδή να μην κατηγορηθεί πως λειτουργούσε ως «φιδέμπορας» της τυφλής δημαγωγίας, κανακεύοντας τις οχιές της ακροδεξιάς, όταν την έπεφταν στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, για τα μνημόνια, προκαλώντας μια κατάσταση εξαιρετικά ωφέλιμη για το «μπάχαλο» που επεδίωκε να εδραιωθεί προκειμένου να προσποριστεί πολιτικά και κομματικά οφέλη.
Κάπως έτσι φαίνεται να πολιτεύεται και να αντιπολιτεύεται χρόνια τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Α. Τσίπρα.
Πετάει τη μπάλα στην εξέδρα όταν πιάνεται με τη γίδα στην πλάτη, καταφεύγει σε κωμικούς αντιπερισπασμούς για να δικαιολογήσει την ενάρετη διαφορετικότητα του από τη Ν.Δ, σκαρφίζεται παραπλανητικά επιχειρήματα για να ξεγελάσει τους ανυποψίαστους, φωνάζει σαν τον κλέφτη για να φοβηθεί ο νοικοκύρης και κλαίγεται σαν εκείνον που σκότωσε τους γονείς του και πήγε στο δικαστήριο να τον λυπηθούν επειδή έμεινε ορφανός.
Ας θυμηθούμε λοιπόν διάφορες ιστορίες, που σε ορισμένες περιπτώσεις η μόνη φράση που ταιριάζει είναι ότι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
1. Το παραπλανητικό δημοψήφισμα του 2015. Ο Α. Τσίπρας ενώ είχε παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές και τη Μέρκελ, έστησε ένα εξωφρενικά κουτοπόνηρο ερώτημα στον ελληνικό λαό, στη συνέχεια ψήφισε σκληρό μνημόνιο και μέχρι τις εκλογές του Σεπτέμβρη του ίδιου έτους κορόιδευε τον κόσμο πως δεν ήταν αυτό που όλοι είχαμε καταλάβει, αλλά μια σπουδαία συμφωνία, αποτέλεσμα της πετυχημένης του διαπραγμάτευσης. Τη λέξη μνημόνιο την αποδέχτηκαν, αφού προηγουμένως κέρδισαν τις εθνικές εκλογές, αλλά το καλαμπούρι το συνέχιζαν, λέγοντας πως δεν είναι «ιδιοκτησία μας».
2. Όταν οι δημοσιογράφοι, δηλαδή όσοι δεν τους έκαναν τη χάρη να λειτουργούν με τη λογική «πετάει ο γάιδαρος, πετάει» ή με το «σήκω πάνω, κάτσε κάτω», αναφέρονταν στην κομματική έφοδο της αριστεράς στο κράτος και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα, τα ελεγχόμενα από το Μέγαρο Μαξίμου Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ασχολιόντουσαν με πόσους μετακλητούς είχε στη διάθεση του ο Κ. Μητσοτάκης την περίοδο που ήταν υπουργός του Α. Σαμαρά.
3. Όταν ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε ότι ο συμμαθητής του Ν. Παππά, Μ. Πετσίτης, από υπάλληλος σε πιτσαρία, έγινε μεγαλοπαράγοντας της αριστερής διακυβέρνησης, έχοντας για διαβατήριο τις εγγυήσεις του Μεγάρου Μαξίμου, ώστε να συνομιλεί με διοικητές ΔΕΚΟ για δουλειές, και πάλι το επιτελείο του Α. Τσίπρα το έριξε στην παλαβή. Δεν τον ξέραμε, ήταν ένας εθελοντής από τους χιλιάδες που εργάστηκαν για τη νίκη του κόμματος και ας ήταν ο άνθρωπος, που είχε προνομιακή πρόσβαση στην Κουμουνδούρου και μάλιστα τον φώναζαν να «συνυπογράψει» τις προγνώσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος και να πέφτει μέσα ο μπαγάσας με ακρίβεια.
4. Όταν μετά την τραγωδία στο Μάτι αποκαλύφθηκε πως ο Α. Τσίπρας σαν αμέριμνος τουρίστας έκανε κρουαζιέρα με το πολυτελές κότερο της οικογένειας Παναγοπούλου η Κουμουνδούρου αντέδρασε για μια ακόμη φορά σαν την κατίνα της γειτονιάς, που την αποκαλούν κουτσομπόλα και αυτή «σέρνει τα εξ αμάξης σε όσους την κακολογούν». «Ας μα απαντήσει ο Κ. Μητσοτάκης για το εάν πήγε στην Κρήτη με το ελικόπτερο γνωστού επιχειρηματία» ήταν το πρώτο σκέλος της απάντησης, ενώ το δεύτερο που έπρεπε να «καλύψει» και τους συντρόφους του ήταν πως η κ. Παναγοπούλου είναι «συνεργάτιδα» του Α. Τσίπρα, καθώς ο τελευταίος την είχε ορίσει υπεύθυνη για ζητήματα που σχετίζονταν με τον απόδημο ελληνισμό.
5. Εσχάτως που το πανελλήνιο έμαθε πως ο Α. Τσίπρας απέκτησε παραθεριστική κατοικία στο Σούνιο, μπροστά στη θάλασσα με «ενοίκιο» μόνο 500 ευρώ το μήνα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να παραδεχτεί πως ο αρχηγός του ωφελήθηκε από την προνομιακή σύμβαση που έκανε με τον ιδιοκτήτη σε αυτή την εξευτελιστική τιμή, την έπεσε για μια ακόμη φορά στον Κ. Μητσοτάκη και έριξε τη μπάλα στην εξέδρα, πηγαίνοντας τη συζήτηση εκεί που τον βόλευε. Δηλαδή να απαντήσει η Ν.Δ πόση περιουσία έχει ο Κ. Μητσοτάκης και αν τι δηλώνει και διάφορες άλλες μπηχτές για την περίφημη «μεσοτοιχία» με τον Χριστοφοράκο. Φυσικά η Ν.Δ ποτέ δεν ενοχοποίησε τον Α. Τσίπρα για τη γειτνίαση του με το Δ. Παπαγγελόπουλο.
6. Αν θυμάστε επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ το Μάη του 2016 επιχειρήθηκε να ψηφιστεί στη Βουλή μια τροπολογία, που νομιμοποιούσε τις offshore για υπουργούς, βουλευτές, γενικούς γραμματείς και άλλους αξιωματούχους. Εντελώς τυχαία εκείνη την εποχή, κάτι που έγινε γνωστόν εκ των υστέρων, είχαμε και την εμπλοκή του μετρ των offshore Α. Αρτεμίου με κυβερνητικούς παράγοντες στη Βενεζουέλα και άλλους εξωτικούς προορισμούς. Όταν το θέμα της κοινοβουλευτικής πρωτοβουλίας του ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαστάσεις και αποδοκιμάστηκε ακόμη και από την εφημερίδα «Αυγή» ο Α. Τσίπρας για να μη φανεί πως τον «μυρίστηκαν» οι πολιτικοί του αντίπαλοι σε κάτι που κανείς δεν γνώριζε που μπορεί να αποσκοπεί επιχείρησε να περάσει ξανά στην αντεπίθεση και μάλιστα να βγει ηθικά και από πάνω. Αφού δικαιολόγησε την επίμαχη τροπολογία ως απαίτηση των θεσμών εν συνεχεία και αφού του την είχαν πέσει ακόμη και οι δικοί του επιχείρησε να «υπερθεματίσει» στο πλεονέκτημα της «αρετής», φέρνοντας μια τροπολογία για καθολική απαγόρευση συμμετοχής υπουργών και βουλευτών σε εξωχωριες εταιρίες. Φυσικά αυτή η κατόπιν εορτής ενέργειά του συνοδεύτηκε με αβάσιμους υπαινιγμούς για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του Κ. Μητσοτάκη, Μαρέβας.
7. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η λογική της «οικογενειακής ευθύνης», που όσοι διαβάζουν ιστορία ξέρουν ποια εποχή μεγαλούργησε, ήταν η προμετωπίδα της αντιπολιτευτικής του δράσης. Ήθελαν να αποδομήσουν τον Κ. Μητσοτάκη ως αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ή στη συνέχεια ως πρωθυπουργό η πρακτική που ακολουθούσαν δια της θεσμικής οδού μάλιστα ήταν «χτυπάμε"»τη γυναίκα του. «Δώσε μας τη Μαρέβα» ζητούσε από το Σ. Μιωνή ο Ν. Παππάς. Στην περίπτωση του Α. Σαμαρά έβγαλαν στη σέντρα το ανήλικο παιδί του με καταγγελίες συνδικαλιστών της αριστεράς πως κυνηγήθηκε η καθηγήτρια που του είχε βάλει κακό βαθμό. Στην περίπτωση του Γ. Στουρνάρα ήταν για το ΣΥΡΙΖΑ «θεσμικά ηθικό» και «κοινωνικά απαιτητό» η ανάδειξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας της συζύγου του στο χώρο της υγείας. Όταν όμως οι δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν με το πως γίνεται ο Α. Τσίπρας να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο, αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και έπεφταν εξώδικα. Ή όταν ασχολήθηκαν με δικαστικές υποθέσεις που σχετίζονταν με τα αδέρφια του ή με τις εκλεκτικές συγγένειες της οικογένειας του με τη χούντα, στη βάση επώνυμων μαρτυριών, αυτό αποτελούσε τακτική κανιβαλισμού ή κατασυκοφάντησης τους.
8. Αλλά και πιο πρόσφατα με τη δική της Χρυσής Αυγής, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ χαριεντιζόταν βολικά και επιεικώς απαράδεκτα την εποχή των αγανακτισμένων στην πλατεία συντάγματος, με ενδιάμεσο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ Π. Καμμένο, για να μη φανεί πως η Κουμουνδούρου έχασε την «αντιφασιστική» της ταυτότητα από τη Ν.Δ, που επί των ημερών της ξεκίνησε και τελείωσε η τιμωρία του «ναζιστικού μορφώματος», όταν αντελήφθη πως μπορεί να χάσει σε αυτή την υπόθεση την ιστορία των εντυπώσεων κατέφυγε ξανά στην επιθετική άμυνα. Χρησιμοποίησε το σύνθημα "Δεν είναι αθώοι" μέσα από πρωτοσέλιδο της Αυγής εναντίον των αρχηγών της Ν.Δ μόνο και μόνο για να "ισοφαρίσει" τις αρνητικές εντυπώσεις που είχαν προκαλέσει λίγα 24ώρα νωρίτερα οι καταγγελίες του δικού τους πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης Σ.Κοντονή πως η Χρυσή Αυγή "έπεσε στα μαλακά" επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε προς το ευνοϊκότερο τους «ποινικούς κώδικες».
9. Στην υπόθεση Novartis, ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε στον τοίχο τους πολιτικούς του αντιπάλους, προσφέροντας τεκμήριο αληθείας στις αναξιόπιστες, όπως αποδεικνύεται, μαρτυρικές καταθέσεις των «κουκουλοφόρων» εξεταζόμενων προσώπων. Ας παραβλέψουμε το γεγονός, πως τους ήξερε πριν «μιλήσουν» ο Π. Πολάκης, και ας συγκρίνουμε την υπόθεση αυτή με την Folli Follie, όπου ένας ισχυρός παράγοντας της εταιρίας στα εμπιστευτικά σημειώματα που στέλνει προς τους ιδιοκτήτες της, αναφέρεται «επωνύμως» στην διαμεσολαβητική προσπάθεια της κυβέρνησης της αριστεράς για να μην υποστούν τα χειρότερα από τον έλεγχο που διεξάγεται σε βάρος τους. Η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν στην κατεύθυνση της αποδοχής του προβλήματος ή της αναζήτησης ευθυνών από κάποια στελέχη του, όπως τον κ. Μπαλαούρα, που ενδεχομένως με την ιδιότητα του ως πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της Βουλής ασχολιόταν με το πως θα διευκολύνει την τακτοποίηση των επιχειρηματικών εκκρεμοτήτων της συγκεκριμένης εταιρίας, αλλά η αναζήτηση ενός «κωμικού» αντιπερισπασμού, έστω και αν δεν έχει σοβαρή υπόσταση στα μάτια της κοινής γνώμης. Και σε αυτή την υπόθεση, που «μυρίζει» από χιλιόμετρα «ανάρμοστο» αλισβερίσι, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να «σπρώξει» στην δημοσιότητα πληροφορίες πως ένας συγγενής των ιδιοκτητών της Folli Follie είχε στο παρελθόν αποκτήσει πιστοποιητικό επιχειρηματικής προοπτικής από έναν «οργανισμό» στον οποίο συμμετείχε κάποια στιγμή η σύζυγος του Κ. Μητσοτάκη.
10. Όπως και με τη δική της Χ.Α ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε εκ των υστέρων να φέρει στα ιδεολογικά του μέτρα και τις εξελίξεις στις ΗΠΑ με την εισβολή των "Τραμπ-ουκων οπαδών στο Καπιτωλιο, προπαγανδίζοντας την άποψη της "ακροδεξιάς" επιθετικότητας, ώστε να αντικρούσει το προφανές που τον κυνηγά ως κατάρα για τα δικά του αντιπολιτευτικά καμώματα. Δηλαδή να μην κατηγορηθεί πως λειτουργούσε ως «φιδέμπορας» της τυφλής δημαγωγίας, κανακεύοντας τις οχιές της ακροδεξιάς, όταν την έπεφταν στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, για τα μνημόνια, προκαλώντας μια κατάσταση εξαιρετικά ωφέλιμη για το «μπάχαλο» που επεδίωκε να εδραιωθεί προκειμένου να προσποριστεί πολιτικά και κομματικά οφέλη.
