Όποιο θέμα και αν προκύψει στην επικαιρότητα ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει προς τα έξω μια εικόνα «βαβέλ», την οποία ο Αλέξης Τσίπρας αδυνατεί να αντιμετωπίσει ή, έστω, να περιορίσει. Ακόμα και στα πιο σημαντικά ζητήματα, όπως αυτό των ελληνοτουρκικών σχέσεων ή στα πιο φαιδρά, όπως αυτό του Κουφοντίνα, το στελεχικό δυναμικό του κόμματος διχάζεται, συγκρούεται, την ίδια στιγμή που ένα σημαντικό τμήμα διαφοροποιείται από την κεντρική γραμμή. Για αυτό, άλλωστε, και ο Θανάσης Καρτερός, εξ απορρήτων του κ. Τσίπρα, έσπευσε εκ νέου να επιτεθεί με σφοδρότητα στις εσωκομματικές τάσεις για τη ζημιά που κάνουν στην εικόνα και τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανακούφιση για Σαμαρά

Στην Κουμουνδούρου είδαν μάλλον με...ανακούφιση την χθεσινή παρέμβαση του κ. Σαμαρά-την οποία και αξιοποίησαν με όλους τους τρόπους-καθώς θεώρησαν ότι μπορεί να στρέψει τα φώτα της αρνητικής δημοσιότητας στο εσωτερικό της ΝΔ και κατ' επέκταση της κυβέρνησης. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποτυπώνεται ο «μπουφές» των απόψεων που οι συνυπάρχουν στην Κουμουνδούρου. «Μπουφές» που εκτείνεται από το ένα άκρο, αυτό του διαλόγου άνευ όρων με τους γείτονες, και φτάνει στο άλλο άκρο, αυτό που λέει ότι δεν πρέπει να κάτσουμε στο τραπέζι τους διαλόγου. Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί ενδιάμεσοι, με διαφορετικές αποχρώσεις τόσο στο λόγο τους όσο και στο ύφος τους.

Η ομάδα των «Σημιτικών»

Στην πρώτη κατηγορία είναι βασικά η ομάδα της «Γέφυρας», κυρίως αυτοί που προέρχονται ή στήριξαν το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του κ. Σημίτη. Σε αυτή την ομάδα είναι ο Νίκος Μπίστης, ο Αντώνης Λιάκος, ο Σωτήρης Βαλντέν και σε χαμηλότερη «οκτάβα» ο Σπύρος Δανέλλης, ο Παναγιώτης Παναγιώτου, η Μαρία Ρεπούση και άλλοι. Στο κομμάτι των ελληνοτουρκικών σχέσεων η πλευρά αυτή «συναντιέται» με ένα σημαντικό τμήμα της «Ομπρέλας», ιδίως τα στελέχη που προέρχονται από το ΚΚΕ Εσωτερικού, όπως οι Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, αλλά και με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

«Βαθύ» ΠΑΣΟΚ και παλαιός ΣΥΝ

Στον αντίποδα κινούνται οι προερχόμενοι από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, αλλά και ένα μικρότερο τμήμα του παλιού Συνασπισμού που βλέπουν με καχυποψία οποιαδήποτε διάλογο με την Τουρκία. Η πλειοψηφία της «ΡΕΝΕ» (Κοτσακάς, Σακελλάρης, Ρήγας, Γκίβαλος, Τζουμάκας) αλλά και ένα τμήμα της «Κίνησης Μελών» (Ξενογιαννακοπούλου, Σπίρτζης) κινούνται στην σκληρή γραμμή έναντι της Τουρκίας. Όλοι τους φαίνεται να παρακολουθούν με ενδιαφέρον τη ρητορική του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, που υψώνει τείχη απέναντι στην προοπτική της Χάγης κλπ. Κάπου στη μέση βρίσκεται ο τομεάρχης Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος, ο οποίος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις αντικρουόμενες απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εντέλει η κεντρική θέση, όπως εκπέμπεται και από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα είναι διάλογος αλλά αποκλειστικά για το θέμα των θαλασσίων ζωνών και τίποτα άλλο.

Οι υπέρ και οι κατά του Κουφοντίνα

Και αν τα ελληνοτουρκικά είναι το σοβαρό θέμα των ημερών, η εσωκομματική αντιπαράθεση για τον στυγερό δολοφόνο Κουφοντίνα, καταδεικνύει τα τεράστια ιδεολογικά ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο κ. Τσίπρας. Με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πήρε αποστάσεις η γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Όλγα Γεροβασίλη, εκφράζοντας την πλήρη αντίθεσή της με τη συλλογή υπογραφών για τον Κουφοντίνα αλλά και με τις εγκληματικές πράξεις του. Στην ίδια λογική κινήθηκε και ένας περιορισμένος αριθμός στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Γιώργος Τσίπρας, ο Νίκος Παππάς, ο Μίλτος Χατζηγιαννάκης.

Με δημόσιο τρόπο και χωρίς ίχνος αναφοράς στα εγκλήματα του καταδικασμένου τρομοκράτη, παρενέβησαν αρκετοί πρώην βουλευτές (Μανιός, Κυρίτσης, Καββαδία, Κουράκης, Μηταφίδης, Κανελλοπούλου, Κατριβάνου, Γιαννακάκη), πανεπιστημιακοί που κινούνται στην «αυλή» του ΣΥΡΙΖΑ (Σπαθής, Πορτάλιου, Θεοτοκάς, Μπένος, Κουζής, Τσιάκαλος, Ρήγος, Πολίτης κ.α), καθώς και στελέχη του κόμματος (Λάμπρου, Κλαυδιανός, Σαρρής, Τσιγώνιας) και της Νεολαίας (Αρκούδης, Τσεφαλά).

Η Κουμουνδούρου έδειξε εμφανή αμηχανία στην αντιμετώπιση των προκλητικών δηλώσεων και των υπογραφών υπέρ Κουφοντίνα. Μετά τις πιέσεις που ασκήθηκαν από την ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής προέβη σε μια γενικόλογη όσο και αμφίσημη ανακοίνωση. Αφού γενικώς καταδίκαζε την τρομοκρατία, σημείωνε ότι σε μια δημοκρατία ο νόμος ισχύει για άλλους. Η επισήμανση αυτή ερμηνεύτηκε ως κλείσιμο του ματιού στους υποστηρικτές του Κουφοντίνα, καθώς ακριβώς αυτό υποστηρίζουν, ότι δηλαδή γίνονται διακρίσεις και δεν αντιμετωπίζεται ο εν λόγω όπως οι άλλοι κρατούμενοι.