*** Όσοι πιστεύουν ότι η εκταμίευση του πακτωλού των κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης θα είναι μια μάλλον εύκολη υπόθεση, καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν γρήγορα την άποψη τους. Αρκεί να αναφερθεί το εξής: Για να γίνει η εκταμίευση της πρώτης δόσης, που κανονικά είναι προγραμματισμένη ως τα τέλη του έτους, θα πρέπει προηγουμένως να εκπληρωθούν όχι ένα και δυο, αλλά 15 προαπαιτούμενα (!).

^^^ Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο αν ληφθεί υπόψη πως ό,τι είναι να γίνει αναφορικά με αυτά, θα πρέπει να γίνει – επισήμως – ως τα τέλη Σεπτεμβρίου. Άντε, ανεπίσημα και το πολύ – πολύ, ως τα μέσα του επόμενου μήνα. Μετά το παιχνίδι χάνεται. Και προσοχή: Εδώ δεν ισχύει ό,τι με τα παλιότερα «πακέτα». Δηλαδή, αν χαθούν οι προθεσμίες, χάνονται και τα λεφτά. Δεν μεταφέρονται σε κάποιο άλλο πρόγραμμα που μπορεί «να βγει» αργότερα. Όπερ σημαίνει ότι η ευκαιρία μηδενίζεται.


### Και θα είναι κρίμα. Γιατί τα λεφτά είναι όντως πολλά. Αυτή η πρώτη δόση, για την οποία γίνεται λόγος, αφορά σε πάνω από 4 δισ ευρώ. Από αυτά, τα 2 δισ. ευρώ είναι επιδοτήσεις (δηλαδή, δωρεάν χρήμα) και κάπου 2,1 δισ. ευρώ προνομιακά δάνεια (δηλαδή, τόσο χαμηλότοκα, που είναι σαν να μας χαρίζονται). Θυμίζουμε δε ότι η χώρα έχει εισπράξει ήδη μια προκαταβολή 4 δισ. ευρώ (επειδή έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και προετοιμάσθηκε άμεσα). Άρα λεφτά υπάρχουν. Γιατί να χαθούν;

@@@ Αυτός είναι κι ο λόγος που στο Μαξίμου τις κρίσιμες ώρες προετοιμασίας του …γνωστού ανασχηματισμού υπήρχε η σκέψη της αναβάθμισης του Θόδωρου Σκυλακάκη, που ως γνωστόν «τρέχει» τα του Ταμείου, σε υπουργό Ανάπτυξης. Με αρμοδιότητα τις επενδύσεις, τα «πακέτα» και την αξιοποίηση τους. Τελικά, η ιδέα σκόνταψε σε διάφορες καραμπόλες, ισορροπίες και αρνήσεις. Και στο τέλος της ημέρας, δεν άλλαξε τίποτα.


*** Ποια είναι η εκτίμηση που γίνεται σε επίπεδο Βρυξελλών, αναφορικά με το νέο προσφυγικό ζήτημα που θα ανακύψει προσεχώς εξαιτίας του αφγανικού; Ότι σε βάθος χρόνου, θα αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι το συριακό κύμα. Και ότι οι επιπτώσεις του στην Ευρώπη, οικονομικές, δημογραφικές κι άλλες, τελικώς, θα είναι πολύ πιο επιδραστικές στην ΕΕ απ’ ό,τι στις ΗΠΑ. Με την άποψη αυτή, παραδόξως, συμφωνεί και η Ουάσιγκτον. Εκεί, η διακυβέρνηση Μπάιντεν λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά με το βλέμμα στραμμένο στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, εκτιμούν στις Βρυξέλλες. Οπότε, οι Αμερικανοί θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχασθεί το ζήτημα τους προσεχείς μήνες. Η Ευρώπη, όμως και να θέλει, δεν θα μπορεί να το «ξεχάσει»…

^^^ Η Αθήνα πληροφορείται ότι ήδη η Τουρκία σκληραίνει πολύ τη στάση της προς την ΕΕ. Υπό την έννοια ότι προειδοποιεί, όπου δει (Βρυξέλλες και Βερολίνο βασικά), ότι αυτή τη φορά δεν θα επιτρέψει να μετατραπεί (ξανά) σε «αποθήκη ψυχών». Όπως έγινε στην περίπτωση της Συρίας. Η αλήθεια είναι ότι το συριακό – προσφυγικό απειλεί να ρίξει τον Ερντογάν από την εξουσία. Οι Σύριοι πρόσφυγες στην Τουρκία δουλεύουν με τα μισά μεροκάματα, σε σχέση με τους Τούρκους, αυξάνοντας τα ποσοστά της πραγματικής ανεργίας στη γειτονική χώρα κατακόρυφα. Κατά συνέπεια και τη δυσαρέσκεια της τουρκικής κοινής γνώμης


### Στην πραγματικότητα, όμως, στις Βρυξέλλες γνωρίζουν ότι αυτή η τακτική Ερντογάν αποσκοπεί σε έναν και μοναδικό στόχο: Να διασφαλίσει πολλαπλάσια ανταλλάγματα, σε σχέση με το συριακό ζήτημα. Οικονομικά, γεωπολιτικά κι άλλα. Όπως διδάσκει η έως τώρα εμπειρία, τότε θα αρχίσει να μαλακώνει τη στάση του. Το ζητούμενο είναι πόσες από αυτές τις απαιτήσεις της Άγκυρας μπορεί «να σηκώσει» η ΕΕ σε αυτή τη φάση. Κάπου εδώ λοιπόν βρίσκεται αυτή τη στιγμή η συζήτηση…

@@@ Όλα τα παραπάνω προκύπτουν από το τελευταίο άτυπο συμβούλιο, που έγινε πριν από μερικές ώρες, κεκλεισμένων των θυρών, κι ενώ η Αθήνα ασχολούνταν αποκλειστικά με τις «αποστολάκειες περιπέτειες».