Süddeutsche Zeitung: Ελλάδα και Ιταλία στέλνουν σαφές μήνυμα στην Τουρκία
«Στην Ανατολική Μεσόγειο εκκρεμεί μία σειρά συνοριακών διαφορών» επισημαίνει η έγκυρη γερμανική εφημερίδα
«Αθήνα και Ρώμη στέλνουν κυρίως ένα μήνυμα προς την Τουρκία, η οποία ερίζει για κοιτάσματα φυσικού αερίου με την Ελλάδα» αναφέρει σε δημοσίευμά της η Süddeutsche Zeitung, σχολιάζοντας τη συνάντηση που είχαν τη Δευτέρα στη Ρώμη ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας με τον Ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο, κατά τη διάρκεια της οποίας αντάλλαξαν τα όργανα επικύρωσης της συμφωνίας οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών.
Η έγκυρη γερμανική εφημερίδα υπενθυμίζει ότι πριν την υπογραφή της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, τον περασμένο Ιούνιο, «η Άγκυρα και η μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης είχαν οριοθετήσει τα όρια δικών τους ΑΟΖ εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, επικαλούμενες μεταξύ άλλων τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, μία σύμβαση στην οποία ωστόσο η Τουρκία δεν προσχώρησε ποτέ, σε αντίθεση με την Ελλάδα».
Στο άρθρο επισημαίνεται επίσης ότι, μπορεί η διένεξη ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα να είναι, προφανώς, η πιο σημαντική, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο εκκρεμεί μία σειρά συνοριακών διαφορών, που δεν έχουν διευθετηθεί.
Για παράδειγμα το Ισραήλ και ο Λίβανος άρχισαν πάλι διαπραγματεύσεις την άνοιξη, μετά από αμερικανική διαμεσολάβηση, με στόχο να οριοθετήσουν τα διαμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορά τους. Και εκεί γίνεται λόγος για υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Η Ελλάδα πάλι συμφώνησε τον περασμένο Οκτώβριο με την επί δεκαετίες εχθρικά διακείμενη Αλβανία να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η διαφωνία των δύο χωρών για τα διαμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορά τους. Για την Αθήνα η Ρώμη είναι ο γείτονας με τον οποίο καταγράφονται οι λιγότερες διαφωνίες.
Οι δύο χώρες συμμετέχουν και στο σχέδιο του αγωγού Eastmed, που αναμένεται να μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην Ιταλία μέσω Ελλάδας και Κύπρου- κάτι που η Τουρκία θεωρεί ότι αγγίζει και τα δικά της συμφέροντα».
Η έγκυρη γερμανική εφημερίδα υπενθυμίζει ότι πριν την υπογραφή της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, τον περασμένο Ιούνιο, «η Άγκυρα και η μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης είχαν οριοθετήσει τα όρια δικών τους ΑΟΖ εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, επικαλούμενες μεταξύ άλλων τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, μία σύμβαση στην οποία ωστόσο η Τουρκία δεν προσχώρησε ποτέ, σε αντίθεση με την Ελλάδα».
Στο άρθρο επισημαίνεται επίσης ότι, μπορεί η διένεξη ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα να είναι, προφανώς, η πιο σημαντική, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο εκκρεμεί μία σειρά συνοριακών διαφορών, που δεν έχουν διευθετηθεί.
Για παράδειγμα το Ισραήλ και ο Λίβανος άρχισαν πάλι διαπραγματεύσεις την άνοιξη, μετά από αμερικανική διαμεσολάβηση, με στόχο να οριοθετήσουν τα διαμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορά τους. Και εκεί γίνεται λόγος για υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Η Ελλάδα πάλι συμφώνησε τον περασμένο Οκτώβριο με την επί δεκαετίες εχθρικά διακείμενη Αλβανία να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η διαφωνία των δύο χωρών για τα διαμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορά τους. Για την Αθήνα η Ρώμη είναι ο γείτονας με τον οποίο καταγράφονται οι λιγότερες διαφωνίες.
Οι δύο χώρες συμμετέχουν και στο σχέδιο του αγωγού Eastmed, που αναμένεται να μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην Ιταλία μέσω Ελλάδας και Κύπρου- κάτι που η Τουρκία θεωρεί ότι αγγίζει και τα δικά της συμφέροντα».