Η πρώην υπουργός και πρώην ευρωπαία επίτροπος, Άννα Διαμαντοπούλου, μίλησε στα Παραπολιτικά 90.1 και στην εκπομπή «Στον αέρα» με τη δημοσιογράφο Νίκη Λυμπεράκη.

Μεταξύ άλλων, μίλησε για την εξέγερση στο Ιράν, τα αίτια που προκάλεσαν τον ξεσηκωμό των γυναικών, αλλά και το κατά πόσον αυτές οι εκδηλώσεις μπορούν να φέρουν αλλαγή στη χώρα.

Αναλυτικά οι δηλώσεις της

Με αφορμή την εξέγερση στο Ιράν: Δεν είναι κάτι που συνέβη έτσι ξαφνικά, έχουνε γίνει αρκετές εξεγέρσεις στο Ιράν τέτοιου είδους. Τον Ιούλιο 100 γυναίκες συμφωνήσαν μεταξύ τους σε διαφορετικά σημεία του Ιράν και η κάθε μια απ’ αυτές άλλη στο λεωφορείο, άλλη στην αγορά, άλλη μέσα σ’ ένα μαγαζί, άλλη μέσα σ’ ένα νοσοκομείο έβγαλαν το χιτζάμπ και είχανε ταυτόχρονα ανθρώπους οι οποίοι παίρνανε το video και έβγαλαν τις αντιδράσεις οι οποίες ήταν φοβέρες. Δηλαδή τις χτυπούσαν, τις βρίζαμε, τις ρίχναμε κάτω και βεβαία τις συλλάμβανε όλες. Μπορούμε να καταλάβουμε πόσο κουράγιο έχουν αυτές οι γυναίκες.

Το Ιράν είναι ένα απολύτως θεοκρατικό καθεστώς, ίσως να είναι το πιο σκληρό καθεστώς αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Υπάρχει αυτή η ηθική αστυνομία η οποία ουσιαστικά είναι κάτι σαν τον μεγάλο αδερφό του Όργουελ με πολύ διαφορετικά αλλά πολύ πιο σκληρά χαρακτηριστικά η οποία μπαίνει μέσα στη ζωή των ανθρώπων.

Μπορεί να μπει σε σπίτια, μπορεί να μπει στις τοπικές σχέσεις των ανθρώπων, μπορεί να μπει οπουδήποτε. Ο νέος αρχηγός ο Ραϊσι είναι ακόμα πιο σκληρός, δηλαδή είχαμε μια σκλήρυνση των πραγμάτων ίσως για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια υπάρχει τόσο μεγάλος έλεγχος στην προσωπική ζωή των ανθρώπων και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Η δική μου η αίσθηση είναι ότι αυτό το καθεστώς το οποίο θέλει με κάθε τρόπο να διαφυλάξει την εξουσία του και να παραμείνει στην εξουσία δεν θέλει να ανοίξει καθόλου και να έχει σχέσεις με το παγκόσμιο σύστημα. Και επειδή αυτή τη στιγμή είναι στο τραπέζι όλες οι συζητήσεις για τα πυρηνικά θεωρώ ότι δεν θέλουνε να λύσουνε το θέμα για αυτό και συνεχώς βάζουν καινούργιες απαιτήσεις στο τραπέζι οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αποδεκτές. Αυτή η απομόνωση τους βοηθάει το καθεστώς να μην ανοίγει οπότε οι αντιδράσεις να είναι όσο γίνεται λιγότερες.

Ερωτηθείσα αν πιστεύει ότι η εξέγερση αυτή θα φέρει κάποια αλλαγή: Έχουν βγει στους δρόμους οι νέοι άνθρωποι, έχουνε βγει γυναίκες κυρίως και είναι καταπληκτικό σε μια χώρα που προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταπιέσει τις γυναίκες μη ξεχνάμε όμως ότι το Ιράν δεν είναι Σαουδική Αραβία ούτε Αφγανιστάν γιατί έρχονται από έναν πολιτισμό διαφορετικό. Στο Ιράν έχουν ένα πολύ διαφορετικό πολιτισμό από την μουσουλμανική θεοκρατία που τους επιβλήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια επομένως υπάρχει μια σοβαρή αντίδραση στον κόσμο. Αυτές οι γυναίκες είναι απίστευτα γενναίες γυναίκες, όλες θα συλληφθούν και θα φυλακιστούν. Υπάρχει ένα κλίμα συμπάθειας το οποίο αυτό τη στιγμή είναι παγκόσμιο, δίνει μια εικόνα τι συμβαίνει και είναι πάρα πολύ θετικό αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες αυτές.

Έχουμε ένα κίνημα το οποίο έχει πολλές φορές εξεγερθεί, την τελευταία φορά ήταν 1500 νεκροί. Το καθεστώς είναι απίστευτα σκληρό και δεν έχει κανένα πρόβλημα όπως είδαμε και με την κοπέλα των 22 χρόνων να σκοτώνουν εν ψυχρώ ανθρώπους. Είναι πρώτον νέοι ανθρωποι, γυναίκες και φοιτητές και δεν έχουν αρχηγό δηλαδή αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μια κορυφαία μορφή στο Ιράν που να συσπειρώνει τις δυνάμεις.Για να κάνουμε και την αυτοκριτική μας επειδή ήμουνα φοιτήτρια πανηγυρίζαμε ως φοιτητές και ως Αριστερά τότε γιατί έφευγε ο Σάχης και ερχόταν ο Αγιατολάχ και τότε θυμάμαι ότι υπήρχαν κανα δυο φωνές που λέγανε «θα είναι χειρότερα» και δεν θέλαμε ούτε να τους ακούσουμε για να βγει το συμπέρασμα ότι χειρότερο και σκληρότερο από ένα θεοκρατικό καθεστώς δεν υπάρχει.