Η Τουρκία δοκίμασε τις προηγούμενες ημέρες τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς (Short Range Ballistic Missile) «Tayfun» (Τυφώνα), ο οποίος αναπτύχθηκε από την τουρκική εταιρεία Roketsan.

Η εκτόξευση έγινε από το αεροδρόμιο Ρίζε-Αρτβίν, με κατεύθυνση τα ανοιχτά της θάλασσας της Σινώπης και ο πύραυλος φέρεται να έπληξε επιτυχώς τον στόχο σε απόσταση 561 χιλιομέτρων σε 458 δευτερόλεπτα. Δομικά ο «Tayfun» θυμίζει τον προκάτοχό του, «Bora», ο οποίος εντάχθηκε στο τουρκικό οπλοστάσιο το 2016.

Η δυνατότητα ανάπτυξης από την Τουρκία πλέγματος πυραυλικών συστημάτων που θα αποτελείται και από πυραύλους τύπου «Yildirim» (εμβέλεια άνω των 150 χλμ.) και «Bora» (άνω των 280 χλμ.) θα θέσει σε κίνδυνο αστικά κέντρα, στρατηγικές εγκαταστάσεις, υποδομές και κυρίως αεροδρόμια στην ηπειρωτική πλέον Ελλάδα. Μακροχρόνια επιδίωξη της Τουρκίας είναι να εδραιώσει την περιφερειακή της ισχύ και να εξασφαλίσει οικονομική και πολιτική επιρροή στις γειτονικές χώρες. Είναι, λοιπόν, απολύτως σαφές για ποιους λόγους επιθυμεί να αναπτύξει τέτοιους πυραύλους η Αγκυρα.

Πλέγμα απειλής

Ουσιαστικά, θα δημιουργήσει μέσα στα επόμενα χρόνια ένα πλέγμα από βαλλιστικές δυνατότητες οι οποίες θα μπορούν να απειλήσουν το σύνολο των γειτονικών της κρατών, κυρίως δε την Ελλάδα και το Ισραήλ. Γενικά, οι βαλλιστικοί πύραυλοι θεωρούνται ανακριβείς ως προς την στόχευση, γεγονός που περιορίζει την αποτελεσματικότητά τους όταν φέρουν συμβατικές κεφαλές. Ως αποτέλεσμα, χρησιμοποιούνται κυρίως για την εκτόξευση πυρηνικών ή χημικών όπλων, των οποίων η μεγάλη έκρηξη και οι καταστροφικές επιπτώσεις εξασφαλίζουν την καταστροφή του στόχου.

Οι πύραυλοι αυτοί και τα drones γίνονται όλο και περισσότερο το όπλο επιλογής για τα κράτη που επιδιώκουν να ενισχύσουν τις δυνατότητες κρούσης μεγάλου βεληνεκούς. Είναι φθηνότεροι στην κατασκευή, δύσκολοι στο να καταρριφθούν από την αντίπαλη αεράμυνα - πυραυλική άμυνα και μπορούν να εκτοξευθούν από φορητά συστήματα. Η νέα αυτή απειλή που εγείρεται για τη χώρα μας, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα συστήματα της γειτονικής χώρας, καθιστά όλη την επικράτεια ως πιθανό στόχο. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορούν να βληθούν κρίσιμοι στόχοι και αεροδρόμια, τα οποία θα αδυνατούν να λειτουργήσουν.

Εκεί θα δημιουργηθεί, λοιπόν, ένα χρονικό κενό το οποίο θα μπορεί να εκμεταλλευτεί το σύνολο των τουρκικών δυνάμεων για καίρια πλήγματα δεύτερου χρόνου, πιο ακριβή και πιο σημαντικά. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να γίνει δραματικό...

Η πρόθεση της Αγκυρας

Ο ιστορικός ρόλος των βαλλιστικών πυραύλων εγείρει, φυσικά, ανησυχίες για την τελική πρόθεση της Τουρκίας, ειδικά όταν συνδυάζεται με τα φιλόδοξα πυρηνικά της σχέδια. Από την απόφαση της Αγκυρας το 2010 να επιχειρήσει εκ νέου να αγοράσει πυρηνικούς αντιδραστήρες, πολλοί έχουν χαρακτηρίσει την Τουρκία ως το πιο πιθανό κράτος στη Μέση Ανατολή να επιδιώξει πυρηνική ικανότητα σε περίπτωση που το Ιράν αναπτύξει επίσης ατομικά όπλα.

Μείωση εξάρτησης

Η Τουρκία ανακοίνωσε πρόσφατα ένα πρόγραμμα για τη μείωση της εξάρτησης της χώρας από στρατιωτικό εξοπλισμό που προμηθεύεται από το εξωτερικό. Σε αυτό το πλαίσιο, οι βαλλιστικοί πύραυλοι φαίνεται να είναι απλώς οι τελευταίοι σε μια σειρά μεγάλων στρατιωτικών αναπτυξιακών έργων που έχει αναλάβει η τουρκική αμυντική βιομηχανία, η οποία έχει πλέον ξεφύγει από τον ανταγωνισμό σε σχέση με τη χώρα μας. Με μια απλή ανάγνωση των πραγμάτων, μπορεί κάποιος εύκολα να αναγνωρίσει την τουρκική αμυντική βιομηχανία ως έναν εκκολαπτόμενο «ισχυρό παίκτη», ενώ η ελληνική περίπτωση, με τη σταδιακή αποβιομηχάνιση της δεκαετίας του ’70 αλλά και της μνημονιακής περιόδου της προηγούμενης δεκαετίας, πνέει τα λοίσθια.

Τι ισχύει στην Ελλάδα

Η Ελλάδα έκλεισε οποιαδήποτε δραστηριότητα κατασκευής όπλων ή πυρομαχικών και κυριάρχησε -δυστυχώς- για χρόνια η αντίληψη ότι «όπλο ίσον εχθρός»… Μόνο η Ελλάδα δεν διαθέτει αμυντική βιομηχανία, έχει πλήρη εξάρτηση από το εξωτερικό και δαπανά δισεκατομμύρια χωρίς ένα ευρώ να έρχεται στη χώρα ως προστιθέμενη αξία της αμυντικής της βιομηχανίας. Η έλλειψη έρευνας και μελέτης αμυντικών συστημάτων και η απαξίωση οποιασδήποτε αμυντικής κατασκευαστικής καινοτομίας μάς οδήγησαν εδώ. Καιρός να ανασκουμπωθούμε, διότι, όπως λέει και ο Θουκυδίδης, «ο πόλεμος είναι βίαιος διδάσκαλος»…

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 22 Οκτωβρίου 2022.