Έναν µίνι «απολογισµό» για τα τέσσερα χρόνια της Ν.∆. στη διακυβέρνηση της χώρας κάνει στα «Π» ο α' αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής της Ν.∆. στην Α' Αθηνών, Νικήτας Κακλαµάνης, ο οποίος αναφέρεται επίσης στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.

Κύριε πρόεδρε, ως έµπειρος κοινοβουλευτικός και κυρίως ως ενεργός πολίτης, πώς αντιµετωπίζετε την καθηµερινότητα όπως έχει διαµορφωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια;

Επειδή δεν είµαι κάποιος εξωγήινος που προσγειώθηκε χθες στην Ελλάδα, αλλά ζω καθηµερινά τις ίδιες έγνοιες και αγωνίες µε κάθε συµπολίτη µου, θα σας έλεγα το εξής: σαφώς και αντιµετωπίζουµε ακόµη δυσκολίες. Οµως θεωρώ πως είναι τα «απόνερα» της κρίσης που ζήσαµε παραπάνω από µία δεκαετία. Εάν συνυπολογίσει κανείς και τις διεθνείς δυστοπικές συνθήκες που προέκυψαν στη συνέχεια, πιστεύω πως κλίνουµε πια σε ένα θετικό ισοζύγιο. Σήµερα οι ρυθµοί ανάπτυξης της χώρας, κατά γενική, διεθνή οµολογία, έχουν πάρει την ανιούσα για πρώτη φορά µετά από πολλά χρόνια. Την ίδια στιγµή έχουµε εξασφαλίσει τις κατάλληλες παροχές προς τον πολίτη, τόσο σε καταναλωτικό όσο και σε ενεργειακό επίπεδο, ενώ αποκαταστήσαµε τις οικονοµικές απώλειες των συνταξιούχων µας µετά από δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Αισιοδοξώ γιατί, αν σε τόσο δυσµενείς συνθήκες η Πολιτεία έχει καταφέρει να προσφέρει αντί να ζητάει, σκεφτείτε τι µπορεί να πετύχει αύριο...

kaklamanis
Πώς κρίνετε την πρόσφατη απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να αποσύρει την Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες στη Βουλή;

Αν µικρός διαβάζατε «Αστερίξ», ασφαλώς θα θυµάστε το πιτσιρίκι που έλεγε «θα κρατήσω την αναπνοή µου µέχρι να σκάσω»! Ε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας συµπεριφέρεται ως µικρός «Πέπε». Επιδίδεται σε επικοινωνιακά καµώµατα όταν δεν του κάνουν τα χατίρια. Μετά λοιπόν την κατάρρευση της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε και µε δεδοµένη τη φτώχεια σε επιχειρήµατα και σοβαρές αντιπροτάσεις, η αξιωµατική αντιπολίτευση επιχειρεί συστηµατικά να φανατίσει το κοινό της µε τεχνάσµατα που δεν πείθουν την πλειονότητα. ∆υστυχώς όµως δεν έχει καταλάβει ότι η αποχή από τη Βουλή είναι αποχή από την κοινωνία. Τώρα µιλάει για συνταγµατική εκτροπή, µε αφορµή τις παρακολουθήσεις... Οποιος έχει διαβάσει το Σύνταγµα της Ελλάδας ξέρει πως µεταξύ άλλων «εκτροπή» θεωρείται η παρακώλυση της λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Γι' αυτό και συνταγµατικά η αποχή από το κοινοβουλευτικό έργο συνεπάγεται συγκεκριµένες περικοπές και µέτρα. Και πέρα από αυτό, ας θυµηθούµε το περίφηµο δηµοψήφισµα του 2015, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αλλοίωσε το αποτέλεσµά του. ∆εν ήταν αυτό εκτροπή; Οπότε στο σπίτι του κρεµασµένου καλό είναι να µη µιλάνε για σχοινί... Τώρα, αναφορικά µε τις παρακολουθήσεις, που χρησιµοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να προκαλέσει αναβρασµό, θα σας επαναλάβω πως αποτελούν αποκλειστικό αντικείµενο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, η οποία κρίνει κατά περίπτωση το «ποιος» και το «γιατί», είτε για να προστατεύσει είτε για να αποτρέψει ενέργειες, όπως π.χ. οι «νεκρές Μαρίες» και οι «Μάξιµοι Σαράφηδες».

Την ίδια στιγµή, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση για επιδοµατική πολιτική και για λάθος χειρισµούς στα δηµοσιονοµικά...

Ξέρετε πως έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται... Ετσι και ο ΣΥΡΙΖΑ έξω από τον χορό των εξελίξεων τα τελευταία τέσσερα χρόνια επιδίδεται σε µια ανέξοδη κριτική, απλώς για να πείσει ότι κινείται ακόµη στο προσκήνιο. Προσωπικά ακόµη αναρωτιέµαι γιατί µπροστά σε οποιοδήποτε θετικό µέτρο από αυτά που φέραµε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «όχι». Επίσης αναρωτιέµαι -για να µην πω ότι τροµάζω- για το ποια θα ήταν η θέση µας σήµερα εάν µετά το 2019 είχαµε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τη συνεχιζόµενη κρίση, την πανδηµία του κορονοϊού, τα Ελληνοτουρκικά και τις συνέπειες του πολέµου στην Ουκρανία... Αν σκεφτεί κανείς ότι λίγα χρόνια πριν, σε µία κρίσιµη στιγµή το καλοκαίρι του 2018 µε τις πυρκαγιές, απέτυχε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, συντελώντας σε µια ασύλληπτη ανθρώπινη τραγωδία στο Μάτι, τότε µπορεί να φανταστεί πώς θα είχε αντιδράσει σε άλλες ακραίες συνθήκες µε διεθνείς προεκτάσεις... Στην πραγµατικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ παραµένει ηττηµένος από τα γεγονότα. Γι' αυτό και δεν έχει πλέον το «γκελ» στη συνείδηση της κοινωνίας.

Οι εκλογές για εµένα δεν είναι ένα «ουφ, µε εξέλεξαν, ας αράξω τώρα». Είναι το σύνθηµα που µου δίνει το εκλογικό σώµα για να ξεκινήσω έναν νέο αγώνα δρόµου


Κατεβαίνετε υποψήφιος στην Α' Αθηνών. Τι περιµένετε από την επόµενη ηµέρα των εκλογών;

Το πρώτο πράγµα που περιµένω είναι µια αυτοδύναµη Ν.∆., ώστε να µπορέσουµε να συνεχίσουµε την αποστολή που εµπιστεύτηκαν στα χέρια µας οι Ελληνες. Σε ό,τι αφορά τη γειτονιά µου, την Α' Αθηνών, περιµένω να συνεχίσω να δουλεύω για τους ανθρώπους της, όπως τόσα χρόνια τώρα. Η επόµενη ηµέρα κάθε εκλογικής µάχης µε γεµίζει πάντα µε ευγνωµοσύνη, αλλά και µε ένα σταθερό αίσθηµα ευθύνης. Γιατί οι εκλογές για εµένα δεν είναι αυτοσκοπός. ∆εν είναι ένα «ουφ, µε εξέλεξαν, ας αράξω τώρα». Είναι το σύνθηµα που µου δίνει το εκλογικό σώµα για να ξεκινήσω έναν νέο αγώνα δρόµου. Και µάλιστα, έχοντας στις πλάτες µου το βάρος, τις έγνοιες, τα αιτήµατα των ανθρώπων που µε εµπιστεύτηκαν, αλλά και ολόκληρης της περιφέρειάς µου. Αυτό το αίσθηµα είναι από µόνο του βαρύ. Αλλά και τόσο ικανοποιητικό όταν τελικά καταφέρνω να γίνοµαι η φωνή τους, οι λύσεις τους και το µέσο για να πραγµατοποιήσουν όλα όσα ονειρεύονται...