Η απλή αναλογική δεν είναι απλά ένα εκλογικό σύστημα που οδηγεί σε ασταθείς κυβερνήσεις, αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, πρωτοφανείς κυβερνητικές κρίσεις, ομηρίες και συνεχείς εκβιασμούς.

Ακόμη και το πιο μικρό κόμμα μπορεί να οδηγήσει σε πτώση μιας κυβέρνησης, όπως έχει αποδειχθεί με όσα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να διαδραματίζονται στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Από την Πορτογαλία ως τη Δανία και από την Βουλγαρία ως τη Σουηδία.

Για την Ελλάδα η εφαρμογή της απλής αναλογικής έχει μερικές επιπλέον αρνητικές επιπτώσεις. Η πατρίδα μας διατρέχει μια σειρά κινδύνους και απειλές που δεν αντιμετωπίζουν χώρες όπως, για παράδειγμα, η Ολλανδία και το Βέλγιο, όπου τα κόμματα μπορούν άνετα να συζητούν επί 271 ημέρες (στην πρώτη περίπτωση) και 625 ημέρες (στη δεύτερη).

Κάτι τέτοιο η Ελλάδα δεν μπορεί να το αντέξει για λόγους που όλοι οι υπεύθυνοι πολίτες αντιλαμβάνονται. Διότι βρισκόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με εθνικές απειλές και την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού.

Ακόμη και αν δεν υπήρχαν αυτά, όμως, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκριτική και σε αυτό το θέμα. Και εξηγούμαι:

Το προηγούμενο εκλογικό σύστημα (και το επόμενο) ήταν αναλογικό. Γι’ αυτό και στη Βουλή έμπαιναν τα μικρά κόμματα. Έδινε, όμως, στο πρώτο κόμμα κάποιες επιπλέον έδρες για να μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση και να μην μπαίνει η χώρα σε περιπέτειες.

Για να εφαρμοστεί η απλή αναλογική σε επίπεδο διακυβέρνησης απαιτούνται προγραμματικές συγκλίσεις. Για να επιτευχθούν οι προγραμματικές συγκλίσεις απαιτείται χρόνος για διαπραγματεύσεις με συντεταγμένο τρόπο.

Στις άλλες χώρες ο χρόνος αυτός υπάρχει διότι προβλέπεται. Στην Ελλάδα, βάσει Συντάγματος, ο χρόνος που κάθε αρχηγός μπορεί να κρατήσει την εντολή είναι μόνο τρεις ημέρες. Είναι προφανές ότι σε τρεις μέρες πραγματική συζήτηση και διαπραγμάτευση επί των προγραμμάτων δεν γίνεται.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε πραγματικά κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση των προγραμματικών συγκλίσεων, τότε θα έπρεπε να φροντίσει να αλλάξει το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος που αναφέρεται στον περιορισμό των τριών ημερών για τις συζητήσεις μεταξύ των κομμάτων. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να το προτείνει κατά την συνταγματική αναθεώρηση.

Αντίθετα, χρησιμοποίησε τυχοδιωκτικά τον προηγούμενο νόμο για να σχηματίσει δύο φορές κυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ.

Τώρα, εξίσου τυχοδιωκτικά επιδιώκει ευκαιριακές, εύθραυστες και επικίνδυνες δήθεν συγκλίσεις. Αυτό αποκαλείται τερατογένεση…

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Κάλπη 23» της εφημερίδας Παραπολιτικά