Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο έντονα παρατηρούμε το φαινόμενο της απαξίωσης της πολιτικής από την πλειονότητα των νέων ανθρώπων. Η δυσκολία του κράτους να αντιμετωπίσει έγκαιρα τα κοινωνικά προβλήματα, η ανικανότητα ορισμένων πολιτικών αρχηγών και κρατικών λειτουργών, η διαφθορά που αναπτύσσεται σχεδόν παράλληλα με τις σύγχρονες κοινωνίες είναι κάποιοι μόνο από τους λόγους που προκαλούν αυτό το φαινόμενο.

Πολλοί νέοι επισημαίνουν ότι η απουσία σταθερότητας στην αγορά εργασίας, καθώς και οικονομική ανασφάλεια τούς αποπροσανατολίζουν από τη σχέση τους με την πολιτική. Κατά συνέπεια αδιαφορούν για τα πολιτικά δρώμενα και είναι απρόθυμοι να εξερευνήσουν τις δυνατότητες που τους προσφέρει.

Η συμμετοχή των νέων στην πολιτική ζωή δεν είναι απλώς επιθυμητή – είναι επιτακτική. Βρίσκοντας τον ρόλο τους μέσα σε αυτήν έχουν τη δυνατότητα να τη βελτιώσουν και ίσως να αλλάξουν ριζικά ένα πολιτικό τοπίο ξένο προς αυτούς και παρωχημένο.

Αυτό το αγεφύρωτο φαινομενικά χάσμα είναι πιθανό να μειωθεί μέσω της εκπαίδευσης. Έτσι θα συνειδητοποιήσουν πόσο μεγάλη σημασία έχει η συμμετοχή τους. Επίσης απαιτείται ενθάρρυνση στο να γίνουν ενεργοί πολίτες, λαμβάνοντας μέρος σε συζητήσεις και αποφάσεις που αφορούν την κοινωνία τους.

Χρειάζονται υποστήριξη στο να μάθουν να ακούν και να αναπτύσσουν οι ίδιοι αρχικά τη δική τους φωνή μεταξύ τους. Η πολιτεία πρέπει να έχει τους μηχανισμούς και τις δομές που θα επιτρέπουν το διάλογο μεταξύ αυτής και των νέων.

Εξίσου σημαντικό είναι να περιβάλει η πολιτεία με ενδιαφέρον και το τεράστιο κίνημα εθελοντών νέων και των κινημάτων αλληλεγγύης που έχει αρχίσει να φουντώνει στην δημόσια ζωή, αφού αυτή η στάση προσφοράς δείχνει εμπλοκή στα κοινά και ενδιαφέρον και δεν πρέπει να μένει στο περιθώριο σαν μια παράλληλη δράση.

Εκπαίδευση, λοιπόν, ενθάρρυνση, υποστήριξη και εμπιστοσύνη: αυτά θα οδηγήσουν ξανά τη νέα γενιά πίσω σε όσα απαξιώνουν τις τελευταίες δεκαετίες.