Ο ηγέτης πρέπει να προηγείται του λαού - Άρθρο του Στράτου Σιμόπουλου
Αυτό έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. ∆ιέγνωσε ότι οι πολίτες είναι περισσότερο ώριµοι µετά τη µνηµονιακή περίοδο για αλλαγές
Aυθόρµητα µου ήρθε στο µυαλό, την ώρα που ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, διάβαζε τις προγραµµατικές δηλώσεις στη Βουλή, η παρακάτω φράση από το βιβλίο «Περί ηγεσίας» του Χένρι Κίσινγκερ, την οποία παρουσιάζω παραλλαγµένη: «Ο ηγέτης πρέπει να προηγείται του λαού του, αλλά όχι από µεγάλη απόσταση, ώστε να µπορεί να αισθάνεται τους καηµούς και τις ελπίδες του».
Συνδυάζοντας, µάλιστα, τη χαοτική διαφορά των ποσοστών της Ν.∆. από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα απολύτως πρωθυπουργικό κεντρικό σύστηµα, θεώρησα και θεωρώ ότι αυτή η απλή στη σύλληψή της φράση κάνει τη διαφορά. Προσοχή πόσο πολύ ισορροπηµένη είναι, πώς συσχετίζει την ηγεσία µε την πραγµατικότητα, ενώ περιέχει επίσης ως επιµέρους συµπέρασµα ότι δεν πρέπει ο ηγέτης να έχει δίκιο πολύ νωρίς.
Ο δρόµος, δηλαδή, που θέλει να χαράξει να µην είναι πολύ µακριά από τον βαθµό ωριµότητας του ίδιου του λαού του. Αυτό έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. ∆ιέγνωσε ότι οι πολίτες είναι περισσότερο ώριµοι µετά τη µνηµονιακή περίοδο για αλλαγές. Εφτασε, µάλιστα, στο σηµείο λίγες µέρες πριν από τις εκλογές να µιλάει για αξιολόγηση παντού στο ∆ηµόσιο.
Ποιος θα µπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο πριν από ορισµένα χρόνια; Χαρακτηριστική είναι επίσης η εξής φράση του για την Υγεία και τη συµµετοχή ιδιωτών στην παροχή δηµόσιας υγείας: «Ο πολίτης επιθυµεί την καλύτερη δωρεάν παροχή υγείας, ανεξάρτητα ποιος την προσφέρει, ιδιώτης ή το ∆ηµόσιο», τονίζοντας τη λέξη «δωρεάν». Αδιανόητη για προεκλογική περίοδο φράση πριν από λίγα χρόνια.
Αποφεύγοντας να ασχοληθώ µε τον τρόπο που πολιτεύτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, καταλήγω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας πλήρη γνώση της πορείας που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα και αντιλαµβανόµενος συνεχώς τον βαθµό ωριµότητας της µεγάλης πλειονότητας των πολιτών, µετατρέπει τον στόχο σε συγκεκριµένες µεταρρυθµιστικές δράσεις και έτσι συνεχώς φτάνει εγγύτερα σε αυτόν, που σε όλους τους τοµείς είναι η σύγκλιση µε τον µέσο όρο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τέλος, επειδή κάποιοι µε αφορµή όσα συµβαίνουν στη Γαλλία µπορεί να ισχυρισθούν ότι η Ε.Ε. απέτυχε, τους προτείνω να δουν το θέµα από άλλη σκοπιά. ∆ηλαδή ότι στη Γαλλία οι ηγέτες, κυρίως στο Μεταναστευτικό, «έφυγαν» πολύ µπροστά και έτσι δεν µπόρεσαν να ακούσουν τους καηµούς και τις ελπίδες των Γάλλων
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 8/7
Συνδυάζοντας, µάλιστα, τη χαοτική διαφορά των ποσοστών της Ν.∆. από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα απολύτως πρωθυπουργικό κεντρικό σύστηµα, θεώρησα και θεωρώ ότι αυτή η απλή στη σύλληψή της φράση κάνει τη διαφορά. Προσοχή πόσο πολύ ισορροπηµένη είναι, πώς συσχετίζει την ηγεσία µε την πραγµατικότητα, ενώ περιέχει επίσης ως επιµέρους συµπέρασµα ότι δεν πρέπει ο ηγέτης να έχει δίκιο πολύ νωρίς.
Ο δρόµος, δηλαδή, που θέλει να χαράξει να µην είναι πολύ µακριά από τον βαθµό ωριµότητας του ίδιου του λαού του. Αυτό έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. ∆ιέγνωσε ότι οι πολίτες είναι περισσότερο ώριµοι µετά τη µνηµονιακή περίοδο για αλλαγές. Εφτασε, µάλιστα, στο σηµείο λίγες µέρες πριν από τις εκλογές να µιλάει για αξιολόγηση παντού στο ∆ηµόσιο.
Ποιος θα µπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο πριν από ορισµένα χρόνια; Χαρακτηριστική είναι επίσης η εξής φράση του για την Υγεία και τη συµµετοχή ιδιωτών στην παροχή δηµόσιας υγείας: «Ο πολίτης επιθυµεί την καλύτερη δωρεάν παροχή υγείας, ανεξάρτητα ποιος την προσφέρει, ιδιώτης ή το ∆ηµόσιο», τονίζοντας τη λέξη «δωρεάν». Αδιανόητη για προεκλογική περίοδο φράση πριν από λίγα χρόνια.
Αποφεύγοντας να ασχοληθώ µε τον τρόπο που πολιτεύτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, καταλήγω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας πλήρη γνώση της πορείας που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα και αντιλαµβανόµενος συνεχώς τον βαθµό ωριµότητας της µεγάλης πλειονότητας των πολιτών, µετατρέπει τον στόχο σε συγκεκριµένες µεταρρυθµιστικές δράσεις και έτσι συνεχώς φτάνει εγγύτερα σε αυτόν, που σε όλους τους τοµείς είναι η σύγκλιση µε τον µέσο όρο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τέλος, επειδή κάποιοι µε αφορµή όσα συµβαίνουν στη Γαλλία µπορεί να ισχυρισθούν ότι η Ε.Ε. απέτυχε, τους προτείνω να δουν το θέµα από άλλη σκοπιά. ∆ηλαδή ότι στη Γαλλία οι ηγέτες, κυρίως στο Μεταναστευτικό, «έφυγαν» πολύ µπροστά και έτσι δεν µπόρεσαν να ακούσουν τους καηµούς και τις ελπίδες των Γάλλων
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 8/7
