Η τροµοκρατική επίθεση της «Χαµάς» εναντίον του Ισραήλ επέφερε το πρώτο δυναµικό πλήγµα στον οδικό χάρτη για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, σε µια περίοδο που ο διάλογος και η επαναπροσέγγιση µεταξύ του Ισραήλ και του αραβικού κόσµου είχαν γίνει πλέον status quo.

Την ίδια στιγµή, αφύπνισε τα αντι-ισραηλινά αισθήµατα του συνόλου σχεδόν του αραβικού κόσµου και άνοιξε και πάλι την πόρτα του τρόµου. Ολα αυτά όµως δεν προκάλεσαν έκπληξη. Απλώς επιβεβαίωσαν ότι ο πρόσκαιρος εφησυχασµός, και για όσο καιρό µένει άλυτο το παλαιστινιακό ζήτηµα, θα επαναφέρει, όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν, τις σχέσεις εχθρότητας ανάµεσα στο Ισραήλ και τον αραβικό κόσµο. Το ζητούµενο σε αυτή τη φάση, και αφού έχει εξαντληθεί αυτόν τον καιρό η ανάλυση των σχέσεων Ισραήλ - Παλαιστινίων για τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια, δεν είναι παρά το πώς µπορεί να ανοίξει δρόµος για την ειρήνη.

Το Ισραήλ έχει αναφαίρετο δικαίωµα να προστατεύει την ακεραιότητα, την ανεξαρτησία και τους πολίτες του και δικαίως να επιζητά τη σκληρή τιµωρία των βάρβαρων εξτρεµιστών της «Χαµάς», που είναι βέβαιο ότι δεν εκφράζουν, όπως και η «Χεζµπολάχ» εξάλλου, τη βαθύτερη επιθυµία των Παλαιστινίων να ζήσουν κάποτε σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και ειρήνης.

Για ακόµα µία φορά, τα θύµατα είναι άµαχοι και το ψυχολογικό τραύµα στους λαούς βαθαίνει ακόµα περισσότερο. Την ίδια στιγµή βλέπουµε την παντελή αδυναµία της διεθνούς κοινότητας και των διεθνών οργανισµών, αλλά και της Ε.Ε., να είναι σε θέση να διαδραµατίσουν έναν ουσιαστικό ρόλο για να κινηθούν τα πράγµατα προς την κατεύθυνση που προανέφερα. Παράλληλα, την κατάσταση αυτή εκµεταλλεύονται και παγκόσµιοι παράγοντες, µε πρώτη τη Ρωσία, η οποία βρήκε την ευκαιρία να εκτραπεί η προσοχή του κόσµου από την εισβολή της στην Ουκρανία, να ρίχνει γέφυρες µε το Ιράν και την Τουρκία, µε στόχο τη δηµιουργία κοινού µετώπου, ενώ στέλνει ένα ακόµα µήνυµα γεωστρατηγικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή, κάνοντας άνοιγµα στον αραβικό κόσµο. ∆εν είναι υπερβολή να σηµειώσουµε ότι ο πόλεµος, και εφόσον εισβάλει ο ισραηλινός Στρατός στη ζώνη της Γάζας, ήδη αρχίζει να παίρνει απρόβλεπτα µεγάλες διαστάσεις.

Για να αποφευχθεί ένα σενάριο γενικευµένου πολέµου, αφού πάντα υπάρχει και η απειλή για θέση σε εφαρµογή σχεδίων στρατηγικής αποτροπής, µπροστά στην απόγνωση που µπορεί να προκαλέσει ένας γενικευµένος πόλεµος στη Μέση Ανατολή, χρειάζεται η διασφάλιση της ύπαρξης της ακεραιότητας του Ισραήλ και συγχρόνως η δηµιουργία ενός ασφαλούς, ανεξάρτητου κράτους για τους Παλαιστινί ους. Το αν αυτό είναι εφικτό θα κριθεί από τη σύνεση των ηγεσιών των εµπλεκόµενων µερών αλλά και της παγκόσµιας κοινότητας.

Μόνο που η Ιστορία έχει αποδείξει ότι ισχυροί ηγέτες εµφανίζονται όχι πριν από µια καταστροφή, αλλά µετά από αυτήν, στο όνοµα της επιθυµίας και της ανάγκης των λαών για ειρήνη. Ας ευχηθούµε να µη φθάσουµε εκεί, επαληθεύοντας για ακόµα µία φορά τον µύθο του Σίσυφου.

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 21/10