Η «Αριστερή φρουρά» με παράδοση από το παλαιό ΚΚΕ Εσωτερικού και τον Συνασπισμό της Αριστεράς στη συνέχεια αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, κηρύσσοντας επί της ουσίας την έναρξη μιας νέας εποχής. Οι κύριοι Σκουρλέτης και Βούτσης με αντίστοιχες επιστολές, στον δρόμο του Γ. Σταθάκη, καταδίκασαν ως μη αριστερή την εποχή Κασσελάκη, χωρίς να περιμένουν τη συνεδρίαση του κεντρικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα ακολουθήσουν εκατοντάδες άλλα στελέχη, κεντρικά και περιφερειακά, με κύριο πρωταγωνιστή των αποχωρούντων στη συνέχεια τον πρώην υπουργό Οικονομικών κ. Τσακαλώτο. Σε αντίθεση με τον σχολιασμό περί διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση της «αριστερής φρουράς», λέγε με Ομπρέλα, οι παραμένοντες φιλοδοξούν ότι θα έχουν πλέον την ευκαιρία στο πέρασμα των επόμενων χρόνων να οργανώσουν ένα νέο κόμμα, από την Αριστερά μέχρι το «προοδευτικό Κέντρο», που θα μπορούσε να διατυπώσει μια αξιόπιστη στρατηγική διακυβέρνησης της χώρας, που αφορά τις εκλογές του 2027 και με ορίζοντα το 2030.

Το ξέσπασμε του Ψυχρου Πολέμου στον ΣΥΡΙΖΑ

Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το ξέσπασμα ενός ψυχρού πολέμου που εξελισσόταν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον την τελευταία πενταετία και που, σύμφωνα με όλες τελικά τις πλευρές του κόμματος, εμπόδισε την αυτοκριτική του αρχικά για τα λάθη της διακυβέρνησης και στη συνέχεια την ουσία του πολιτικού διαλόγου που θα οδηγούσε το κόμμα στη μετεξέλιξη της δυνατότητας κυβερνητισμού που είχε.

Οι αποχωρούντες στην παρούσα φάση από τον ΣΥΡΙΖΑ θα συναντήσουν κάποιους παλιότερους αποχωρούντες, αυτούς του 2015, με Λαφαζάνη, Βαλαβάνη και σχεδόν το 70% του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ τότε, όταν το κόμμα συμφωνούσε σε εφαρμογή τρίτου μνημονίου και καταγγελλόταν και πάλι για απώλεια της «αριστερής» λαϊκής ταυτότητάς του. Αν όλοι αυτοί οι θιασώτες της «αριστερής παράδοσης» κατορθώσουν να δημιουργήσουν ένα κόμμα που θα πλησιάζει την περιοχή του 8%-10% ή θα μείνουν στα ποσοστά του παλαιού ΚΚΕ Εσωτερικού του 3%-4%, κάνοντας δίδυμο με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα.

Τα εχέγγυα κυβερνησιμότητας στα κόμματα της Αριστεράς

Σε κάθε περίπτωση όμως θα μιλάμε για τρία ή τέσσερα κόμματα στην Κεντροαριστερά - Αριστερά, στον πολιτικό χώρο δηλαδή ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ, χωρίς κανένα από αυτά να μπορεί να έχει εχέγγυα κυβερνησιμότητας. Άρα θα μιλάμε για διπολισμό με ένα κόμμα διακυβέρνησης, τη Νέα Δημοκρατία. Μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων, μετά και το πολιτικό «power game» των ευρωεκλογών για τα κόμματα Αριστεράς - Κεντροαριστεράς, θα δημιουργήσει εκ των πραγμάτων δυναμική σχηματισμού ενός νέου πολιτικού φορέα που θα προσομοιάζει τελικά με το κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ.

Θα είναι δηλαδή ένα πολυτασικό κόμμα, που θα κινείται από μια «new age» Αριστερά, που φέρνει ως άρωμα στις αποσκευές του από τις ΗΠΑ ο Στ. Κασσελάκης, που θα διαβουλευθεί με το ΠΑΣΟΚ της πολιτικής οπτικής της οικογένειας Παπανδρέου. Νέα πρόσωπα και μια νέα συνεκτική στρατηγική για τη χώρα και τη διακυβέρνηση, που δεν θα συμπίπτει ακριβώς ούτε με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ ούτε με εκείνη των σοσιαλδημοκρατών της «παρέας» του Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Στις διεργασίες αυτές είναι πολύ πιθανό να προκύψει ένας κύκλος διασπάσεων στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με βουλευτές και στελέχη του κόμματος να κινούνται προς τη Νέα Δημοκρατία, έναν δρόμο που προβλέπεται να ανοίξει ο Α. Λοβέρδος. Μια μεγάλη μερίδα προς το νέο «Δημοκρατικό Κόμμα» και ενδεχομένως ο κ. Ανδρουλάκης με κάποιους από την «παρέα» του να κρατήσει ένα ΠΑΣΟΚ ανάλογης εκλογικής επιρροής με την «αριστερή φρουρά» που αποχωρεί σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση ο νέος διπολισμός στον κυβερνητισμό θα καθυστερήσει…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή