"Να κλείσει τα αυτιά της στις λαϊκίστικες Σειρήνες" άρθρο του Αλέξανδρου Σκούρα στα Παραπολιτικά
Γνώμη
Άρθρο γνώμης του Αλέξανδρου Σκούρα, Εκτελεστικού Δ/ντη της Διεθνούς Οικονομικής Ολυμπιάδας
Τις τελευταίες εβδοµάδες, οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και διαφόρων κυβερνητικών στελεχών σε διάφορες συνεντεύξεις δείχνουν ότι υπάρχει αυξηµένη κινητικότητα στο πεδίο της επιδοµατικής πολιτικής. Η συζήτηση που πρόκειται να ακολουθήσει γύρω από το συγκεκριµένο πεδίο πολιτικής στο προσεχές µέλλον είναι καίρια και σηµαντική. Καλούµαστε να οραµατιστούµε αν η Ελλάδα θα επιστρέψει σε πολιτικές που αναδιανέµουν τη φτώχεια ή θα επιλέξει τη δηµιουργία ενός κοινωνικού δικτύου ασφαλείας, που είναι σχεδιασµένο ώστε να ενισχύσει την ανάπτυξη και την ευηµερία.
Πρώτον, πρέπει πάντοτε να θυµόµαστε την προτροπή του Ρόναλντ Ρίγκαν, ότι το καλύτερο κοινωνικό πρόγραµµα από όλα είναι µια καλή, τίµια δουλειά, που επιτρέπει στον εργαζόµενο και την οικογένειά του να ζει µε αξιοπρέπεια. Με άλλα λόγια, αν η κυβέρνηση θέλει πράγµατι να δηµιουργήσει συνθήκες ευηµερίας στην Ελλάδα, πρέπει να εφαρµόσει πολιτικές που θα µειώσουν ακόµα περισσότερο την ανεργία, θα αυξήσουν την παραγωγικότητα και κατά συνέπεια τα εισοδήµατα των πολιτών. Τα διάφορα επιδόµατα που παρέχει το κράτος προς τους οικονοµικά ευάλωτους οφείλουν να λειτουργούν σαν µια δεύτερη ευκαιρία παρά σαν τρόπος ζωής.
Εξίσου σηµαντική είναι η δηµοσιονοµική πειθαρχία και υπευθυνότητα. Η χώρα µας ουσιαστικά µόλις έχει αρχίσει να συνέρχεται από τη 10ετή κρίση και πλέον δεν έχουµε καµία δικαιολογία όσον αφορά τον πελατειακό λαϊκισµό των επιδοµάτων. Η χάραξη πολιτικών που αφορούν το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας είναι αρκετά συχνά δίκοπο µαχαίρι, διότι πάντοτε υπάρχουν οι λαϊκίστικες φωνές, που ζητούν περισσότερα και καταγγέλλουν τις κυβερνήσεις ότι δεν κάνουν αρκετά, καθιστώντας έτσι την πολιτική πίεση προς τους κυβερνώντες κοστοβόρα και τον πειρασµό για «γενναιοδωρία» µεγάλο.
Η κυβέρνηση θα πράξει σοφά αν κλείσει τα αυτιά της στις λαϊκίστικες Σειρήνες της Αριστεράς (αλλά και της ∆εξιάς), που µόλις ανοίξει η συζήτηση γύρω από το κράτος πρόνοιας, θα σπεύσουν σε πλειοδοτικό διαγωνισµό παροχολογίας.
Τέλος, έχοντας ως δεδοµένο ότι το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας στη χώρα µας έχει αντικατασταθεί σε µεγάλο βαθµό από το δηµοσιονοµικό βάρος των συντάξεων, η κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει πολιτικές που βασίζονται στη στοχευµένη στήριξη των πραγµατικά αδύναµων και στην αποφυγή στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας. Ενας τύπος πολιτικών που έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποδοτικός σε χώρες όπως η ∆ανία, η Ιρλανδία, η Γερµανία, και η Ολλανδία είναι οι παροχές που εξαρτώνται από το εισόδηµα των αποδεκτών, σε αντίθεση µε τα οριζόντια µέτρα, που καταλήγουν σε όλους τους πολίτες, ακόµα και αν δεν τα έχουν ανάγκη. Αυτού του είδους οι παροχές, σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat, αποτελούν µόλις το 6,3% του συνόλου των κοινωνικών παροχών (στοιχεία του 2021) που παρέχει το ελληνικό κράτος. Τα µέτρα αυτά είναι αποτελεσµατικά όταν σκοπός της πολιτικής είναι η στοχευµένη στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών, αλλά, αν δεν συνδυαστούν µε ουσιαστική αντιµετώπιση του φαινοµένου της φοροδιαφυγής, είναι πολύ πιθανό να απολέσουν την εµπιστοσύνη των πολιτών ως µέτρα που ανταµείβουν τους φοροφυγάδες εις βάρος των πολιτών που είναι τυπικοί έναντι του κράτους.
Πρώτον, πρέπει πάντοτε να θυµόµαστε την προτροπή του Ρόναλντ Ρίγκαν, ότι το καλύτερο κοινωνικό πρόγραµµα από όλα είναι µια καλή, τίµια δουλειά, που επιτρέπει στον εργαζόµενο και την οικογένειά του να ζει µε αξιοπρέπεια. Με άλλα λόγια, αν η κυβέρνηση θέλει πράγµατι να δηµιουργήσει συνθήκες ευηµερίας στην Ελλάδα, πρέπει να εφαρµόσει πολιτικές που θα µειώσουν ακόµα περισσότερο την ανεργία, θα αυξήσουν την παραγωγικότητα και κατά συνέπεια τα εισοδήµατα των πολιτών. Τα διάφορα επιδόµατα που παρέχει το κράτος προς τους οικονοµικά ευάλωτους οφείλουν να λειτουργούν σαν µια δεύτερη ευκαιρία παρά σαν τρόπος ζωής.
Εξίσου σηµαντική είναι η δηµοσιονοµική πειθαρχία και υπευθυνότητα. Η χώρα µας ουσιαστικά µόλις έχει αρχίσει να συνέρχεται από τη 10ετή κρίση και πλέον δεν έχουµε καµία δικαιολογία όσον αφορά τον πελατειακό λαϊκισµό των επιδοµάτων. Η χάραξη πολιτικών που αφορούν το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας είναι αρκετά συχνά δίκοπο µαχαίρι, διότι πάντοτε υπάρχουν οι λαϊκίστικες φωνές, που ζητούν περισσότερα και καταγγέλλουν τις κυβερνήσεις ότι δεν κάνουν αρκετά, καθιστώντας έτσι την πολιτική πίεση προς τους κυβερνώντες κοστοβόρα και τον πειρασµό για «γενναιοδωρία» µεγάλο.
Η κυβέρνηση θα πράξει σοφά αν κλείσει τα αυτιά της στις λαϊκίστικες Σειρήνες της Αριστεράς (αλλά και της ∆εξιάς), που µόλις ανοίξει η συζήτηση γύρω από το κράτος πρόνοιας, θα σπεύσουν σε πλειοδοτικό διαγωνισµό παροχολογίας.
Η κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει πολιτικές που βασίζονται στη στοχευµένη στήριξη των πραγµατικά αδύναµων και στην αποφυγή στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας
Τέλος, έχοντας ως δεδοµένο ότι το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας στη χώρα µας έχει αντικατασταθεί σε µεγάλο βαθµό από το δηµοσιονοµικό βάρος των συντάξεων, η κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει πολιτικές που βασίζονται στη στοχευµένη στήριξη των πραγµατικά αδύναµων και στην αποφυγή στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας. Ενας τύπος πολιτικών που έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποδοτικός σε χώρες όπως η ∆ανία, η Ιρλανδία, η Γερµανία, και η Ολλανδία είναι οι παροχές που εξαρτώνται από το εισόδηµα των αποδεκτών, σε αντίθεση µε τα οριζόντια µέτρα, που καταλήγουν σε όλους τους πολίτες, ακόµα και αν δεν τα έχουν ανάγκη. Αυτού του είδους οι παροχές, σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat, αποτελούν µόλις το 6,3% του συνόλου των κοινωνικών παροχών (στοιχεία του 2021) που παρέχει το ελληνικό κράτος. Τα µέτρα αυτά είναι αποτελεσµατικά όταν σκοπός της πολιτικής είναι η στοχευµένη στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών, αλλά, αν δεν συνδυαστούν µε ουσιαστική αντιµετώπιση του φαινοµένου της φοροδιαφυγής, είναι πολύ πιθανό να απολέσουν την εµπιστοσύνη των πολιτών ως µέτρα που ανταµείβουν τους φοροφυγάδες εις βάρος των πολιτών που είναι τυπικοί έναντι του κράτους.
*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»
