Ο Θανάσης Γλαβίνας είναι ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, στενός συνεργάτης του Νίκου Ανδρουλάκη και γεννημένος στα χρόνια ακμής του ΠΑΣΟΚ, με τον πατέρα του βουλευτή ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Ερωτηθείς για το πολιτικό του πρότυπο, αυτολογοκρίνεται γελώντας: «Αν πω τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα φανώ πολύ προβλέψιμος», ενώ μας περιγράφει γλαφυρά την εντύπωσή του ως μικρού παιδιού για τον πατέρα του ότι «κάτι σημαντικό κάνει ο μπαμπάς στη δουλειά και λείπει τόσο συχνά», τους δεκάδες ανθρώπους στο σπίτι στην ονομαστική του εορτή και τις εκδηλώσεις στην εκλογική του περιφέρεια, όπου και έπαιρνε τον λόγο με χειροκροτήματα».

Σε μια διαφορετική συνέντευξη στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο Θανάσης Γλαβίνας εξομολογείται την τρέλα του για το ποδόσφαιρο και τον Αρη, τα ανέμελα παιδικά του χρόνια, το ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρουλάκη και τον Μητροπάνο.

Πώς είναι να μεγαλώνετε σε ένα σπίτι με πατέρα βουλευτή ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα;

Η αλήθεια είναι, μιας και γεννήθηκα το 1987, έξι χρόνια δηλαδή μετά την «Αλλαγή» και την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ότι δεν έχω ιδιαίτερα πολλές μνήμες και εικόνες από την εποχή. Εχω, όμως, κάτι σημαντικότερο: την αίσθηση της Ιστορίας, την εντύπωση του μικρού παιδιού ότι «κάτι σημαντικό κάνει ο μπαμπάς στη δουλειά και λείπει τόσο συχνά», τους δεκάδες ανθρώπους στο σπίτι στην ονομαστική του εορτή και τις εκδηλώσεις στην εκλογική του περιφέρεια, όπου και έπαιρνε τον λόγο με χειροκροτήματα. Εκείνες τις εποχές ο πολιτικός είχε εκτόπισμα στην κοινωνία, η παρουσία του και μόνο σε κάποια εκδήλωση, σε κάποιο μέρος, αποτελούσε σπουδαίο γεγονός. Η πολιτική «μετρούσε», για να το πούμε πιο απλά, και οι πολιτικοί λάμβαναν την αναγνώριση από τον λαό. Αφηναν το στίγμα τους, διαμόρφωναν την κοινωνία εν πολλοίς, υπήρχε σεβασμός, εμπιστοσύνη, αξιοπιστία. Πίστη ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο. Νομίζω, αν κάνει κάποιος τη σύγκριση με το σήμερα, οι διαφορές είναι χαώδεις. Χάθηκε και το πάθος για την πολιτική. Η σημερινή αδιαφορία που παρατηρείται και τη βιώνουμε είναι πολύ ανησυχητική. Και δεν φταίνε μόνο οι πολίτες.

Σκεφτήκατε να ενταχθείτε σε κάποιο άλλο κόμμα;

Τέτοια σκέψη δεν υπήρξε ποτέ. Από μικρός, όταν και άρχισα να καταλαβαίνω την πολιτική, η απάντηση ήταν ΠΑΣΟΚ. Συνειδητά, μάλιστα, και όχι μόνο λόγω της οικογενειακής παράδοσης και των παιδικών εμπειριών. Η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ είναι αυτή που μου ταιριάζει και ως άνθρωπο. Είμαι σίγουρος πως, ακόμα και αν είχα γεννηθεί σε άλλη χώρα, πάλι θα επέλεγα το κόμμα της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Είμαι ανθρωπότυπος ΠΑΣΟΚ.

Γιατί Νίκο Ανδρουλάκη;

Τον γνωρίζω από τα φοιτητικά μου χρόνια. Συμπορεύτηκα μαζί του όλα αυτά τα χρόνια με την πίστη σε έναν άνθρωπο ακέραιο, οραματιστή, με ευρεία μόρφωση Χάθηκε και το πάθος για την πολιτική. Η σημερινή αδιαφορία που παρατηρείται και τη βιώνουμε είναι πολύ ανησυχητική. Και δεν φταίνε μόνο οι πολίτες και βαθιά πολιτική σκέψη. Ξέρει να πετυχαίνει τους στόχους του και διεκδικεί μια καλύτερη Ελλάδα. Η ηθική πλευρά της πολιτικής χαρακτηρίζει την πολιτική του διαδρομή και τα «πιστεύω» του. Ο Νίκος Ανδρουλάκης διατηρεί, επίσης, αναλλοίωτη την ανθρώπινη πλευρά του πολιτικού. Η πολιτική μπορεί να σε κάνει «άγριο θηρίο», αλλά ο Νίκος Ανδρουλάκης παραμένει πάντα ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Θα ρωτήσει για την οικογένειά σου, για τα παιδιά, θα θυμάται το πρόβλημα που σε απασχολεί. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι ξεχωριστό.

Πώς χαρακτηρίζετε τη συμπεριφορά Πολάκη προς την κ. Συρεγγέλα και προς τη συνεργάτιδα του κ. Γεωργιάδη;

Συμπεριφορές όπως του κ. Πολάκη προσβάλλουν τον κοινοβουλευτισμό και την ίδια την πολιτική. Είναι απαράδεκτες και μη αποδεκτές στον δικό μας αξιακό κώδικα. Αυτός περιλαμβάνει αξίες και αρχές όπως ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια, η μετριοπάθεια. Δίνουν, μάλιστα, άλλοθι σε όσους απεχθάνονται τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό να δικαιολογούν το αντιδημοκρατικό τους φρόνημα. Οι ακρότητες, οι προσωπικές προσβολές και ο υποτιμητικός λόγος τύπου Πολάκη δεν έχουν θέση στη δημόσια σφαίρα και είναι αποβλητέες.

Πώς ήταν τα παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη; Μια ωραία ανάμνηση που έχετε;

Τα παιδικά χρόνια ήταν πολύ όμορφα στη Θεσσαλονίκη και το καλοκαίρι στο χωριό, στον τόπο καταγωγής μου, τον Σοχό Θεσσαλονίκης. Εκεί απολαμβάναμε με την αδερφή μου περισσότερη ελευθερία και πολλά παιχνίδια, περιπέτειες, εκδρομές, επαφή με τη φύση. Βγαίναμε το πρωί από το σπίτι και γυρνούσαμε το βράδυ. Τόσο απλά, τόσο όμορφα.

Σας αρέσουν τα μπουζούκια; Σπουδάσατε στην Κομοτηνή… Το «Ηχοδρόμιο» σας λέει κάτι;

Τα φοιτητικά χρόνια στην Κομοτηνή, όπου και αποφοίτησα από τη Νομική Σχολή, είναι μια από τις πλούσιες εμπειρίες της ζωής. Χρόνια ανέμελα μεν, αλλά πολύ ουσιαστικά για τη διαμόρφωσή μας ως επιστημόνων και ως υπεύθυνων πολιτών. Χρόνια με διάβασμα και διασκέδαση, αρκετή πολιτικοποίηση και αθλητισμό. Και φιλίες ζωής, από αυτές που κρατάνε για πάντα. Είχαν από όλα δηλαδή. Και αρκετό «Ηχοδρόμιο», η αλήθεια είναι. Ωραίες αναμνήσεις, που τις κρατάμε πάντα στην καρδιά μας. Οσοι πέρασαν από Κομοτηνή ξέρουν καλά τι εννοώ.

Αγαπημένο τραγούδι;

Αγαπούσα από πολύ μικρός τον Μητροπάνο. Η απώλειά του ήταν, όπως για χιλιάδες Ελληνες, μεγάλο πλήγμα. Θα επέλεγα το «Πάντα γελαστοί».

Εχετε κάποιο χόμπι; Κατοικίδιο;

Αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο. Εχω τρέλα δηλαδή. Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου, το ποδόσφαιρό ήταν βασικό στοιχείο της καθημερινότητάς μου. Και ο αθλητισμός κατ’ επέκταση. Παρακολουθώ πολύ συχνά τα παιχνίδια της αγαπημένης μου ομάδας, του Αρη. Ο αθλητισμός είναι υγεία και έτσι πρέπει να τον προσεγγίζουμε. Κατοικίδιο δεν είχα ποτέ, δυστυχώς, αλλά είναι στα σχέδια η απόκτηση ενός, τα επόμενα χρόνια, με υιοθεσία κάποιου αδέσποτου.

Είστε ερωτευμένος; Είστε περιζήτητος εργένης. Θα ανεβείτε τα σκαλιά της εκκλησίας;

Η δημιουργία οικογένειας αποτελεί ένα από τα σχέδια του μέλλοντος και θα ήταν ευχής έργο να πραγματοποιηθεί.

Ποιον πολιτικό έχετε πρότυπο;

Αν πω τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα φανώ πολύ προβλέψιμος. Εξαιρώ και τον πατέρα μου, λόγω υποκειμενικότητας. Θα επέλεγα, λοιπόν, να αναφερθώ σε δύο εκτός συνόρων, οι οποίοι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ξεχώρισαν όχι μόνο στις χώρες τους, αλλά απέκτησαν και διεθνή φήμη: τον Βίλι Μπραντ, τον μεγάλο ηγέτη της μεταπολεμικής γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, και τον Χιλιανό Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μεγάλες προσωπικότητες.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το μεγαλύτερο πλεονέκτημά σας;

Για ελάττωμα θα έλεγα ότι παραείμαι ευκολόπιστος πολλές φορές. Προτέρημα θα έλεγα την υπομονή.

Τι θέλετε να βγάλει η κάλπη τον Οκτώβριο;

Θα ήθελα να βγάλει μεγάλη συμμετοχή και ένα ΠΑΣΟΚ πιο ισχυρό, ενωμένο, πιο πλούσιο σε ιδέες και προτάσεις, πεπεισμένο ότι στα επόμενα βήματά του θα καταφέρει να πετύχει πολύ περισσότερα και θα ξαναγίνει η μεγάλη παράταξη που χρειάζεται η χώρα.

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά