Κασσελάκης: Βρισκόμαστε στην παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι στο τέλος του
Τι αναφέρει σε άρθρο του στο "Documento"
"Δεν άφησα μία στρωμένη ζωή και καριέρα στις ΗΠΑ για να έρθω να ζητήσω από βουλευτές να με ακολουθήσουν και να κάνω ό,τι έκαναν άλλοι: να μικρύνω τον ΣΥΡΙΖΑ", αναφέρει ο Στέφανος Κασσελάκης
Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης, παρεμβαίνει στις εσωκομματικές εξελίξεις, δηλώνει ότι θα είναι παρών «στην μάχη των πολλών απέναντι στην ολιγαρχία που υπερασπίζεται μία διεφθαρμένη κυβέρνηση σε αποδρομή», αλλά αποφεύγει να ξεκαθαρίσει ρητώς εάν θα διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος.
Ειδικότερα, ο κ. Κασσελάκης με άρθρο του στην εφημερίδα «Documento» δηλώνει κατ' αρχήν ότι απέρριψε τις εισηγήσεις να διεκδικήσει νομικά τα δικαιώματά του μετά την "έκπτωσή" του από το αξίωμα του προέδρου με την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Η απόφαση ήρθε αυτόματα: Δε θα πληγώσω τον λαβωμένο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αγώνας θα είναι πολιτικός. Πολιτικός, καθαρός, έντιμος, με το δίκιο στο φως».
Ακολούθως εξηγεί γιατί δεν προχώρησε στην ίδρυση νέου κόμματος: «Δεν άφησα μία στρωμένη ζωή και καριέρα στις ΗΠΑ για να έρθω να ζητήσω από βουλευτές να με ακολουθήσουν και να κάνω ό,τι έκαναν άλλοι: να μικρύνω τον ΣΥΡΙΖΑ. 'Αφησα τη ζωή μου για να υπάρξω μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να μεγαλώσει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Στο ερώτημα «Γιατί όχι κάτι νέο; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ;» απαντά: «Διότι πιστεύω ότι υπάρχουν κόμματα που έρχονται και παρέρχονται, και υπάρχουν και άλλα κόμματα τα οποία εγγράφονται βαθιά στη συνείδηση ενός λαού. Και πιστεύω -και θέλω και θα αγωνιστώ γι' αυτό- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο παρελθόν, αλλά και μέλλον».
Στέκεται στην παρούσα στιγμή λέγοντας: «Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή βρισκόμαστε σήμερα. Είναι η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι. Είναι το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ; Είμαι πεπεισμένος πως όχι, γι' αυτό "είμαι εδώ".
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει πρέπει και να γίνει κόμμα και να έχει όραμα. Το κόμμα φέρνει την κυβερνησιμότητα. Το όραμα φέρνει την εκλογική νίκη[…]Έχει έρθει ο καιρός να ενώσουμε τους δύο αυτούς πόλους. Αυτό όμως απαιτεί τεκτονικές αλλαγές στις οποίες μπορεί να είναι πρωταγωνιστής μόνο ο ίδιος ο προοδευτικός κόσμος. "Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου". Δεν είναι δικό μου σύνθημα. Το βρήκα ως παρακαταθήκη. Ένα σύνθημα που όμως δεν έγινε ποτέ πράξη. Ήρθε η ώρα. Να γίνουμε το πιο αμεσοδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης. Να δοθεί η δύναμη στη βάση. Να πέσουν φράξιες, γραφειοκρατίες, αγκυλώσεις και παραγοντισμοί μπροστά στο ποτάμι του κόσμου.
Ήρθε η ώρα να προσφέρουμε νέο όραμα στις Ελληνίδες και στους Έλληνες. Γιατί, όπως θα είδατε και στο debate των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ, το φως δεν έρχεται από αλλού».
Κλείνοντας υποστηρίζει: «Το όραμα μιας Σύγχρονης Αριστεράς θα φέρει την κοινωνία των πολλών απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία, που την υπερασπίζεται μία διεφθαρμένη κυβέρνηση σε αποδρομή. Από αυτήν τη μάχη δεν μπορώ να λείπω. "Ως στρατηγός;", είναι η δημοσιογραφική ερώτηση των ημερών. Κι όσοι ρωτούν, ξεχνούν ότι η μεγαλύτερη τιμή είναι να είσαι στρατιώτης μέσα σε έναν κόσμο που αγωνίζεται για να κάνει τη ζωή του καλύτερη».
Ειδικότερα, ο κ. Κασσελάκης με άρθρο του στην εφημερίδα «Documento» δηλώνει κατ' αρχήν ότι απέρριψε τις εισηγήσεις να διεκδικήσει νομικά τα δικαιώματά του μετά την "έκπτωσή" του από το αξίωμα του προέδρου με την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Η απόφαση ήρθε αυτόματα: Δε θα πληγώσω τον λαβωμένο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αγώνας θα είναι πολιτικός. Πολιτικός, καθαρός, έντιμος, με το δίκιο στο φως».
Ακολούθως εξηγεί γιατί δεν προχώρησε στην ίδρυση νέου κόμματος: «Δεν άφησα μία στρωμένη ζωή και καριέρα στις ΗΠΑ για να έρθω να ζητήσω από βουλευτές να με ακολουθήσουν και να κάνω ό,τι έκαναν άλλοι: να μικρύνω τον ΣΥΡΙΖΑ. 'Αφησα τη ζωή μου για να υπάρξω μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να μεγαλώσει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Στο ερώτημα «Γιατί όχι κάτι νέο; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ;» απαντά: «Διότι πιστεύω ότι υπάρχουν κόμματα που έρχονται και παρέρχονται, και υπάρχουν και άλλα κόμματα τα οποία εγγράφονται βαθιά στη συνείδηση ενός λαού. Και πιστεύω -και θέλω και θα αγωνιστώ γι' αυτό- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο παρελθόν, αλλά και μέλλον».
Κασσελάκης: "Είναι το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ; Είμαι πεπεισμένος πως όχι, γι' αυτό είμαι εδώ"
Κάνοντας σύντομη αναδρομή στον παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ στέκεται στο 2019: «Θα μου επιτρέψετε την εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηττάται το 2019. Όταν έχεις εκλεγεί κυβέρνηση με 36% και, έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου, ο λαός σε στέλνει στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με 32%, δεν πρόκειται για ήττα. Το μήνυμα ήταν σαφές και ήταν προσωπικό προς τον Αλέξη Τσίπρα: 'Αλλαξέ τα όλα στο κόμμα και έλα ξανά[…]Το αίτημα παραμένει από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ίδιο: "'Αλλαξέ τα όλα". Κι αυτό είναι τόσο ηχηρό που δεν σου επιτρέπει να λιποτακτήσεις».Στέκεται στην παρούσα στιγμή λέγοντας: «Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή βρισκόμαστε σήμερα. Είναι η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι. Είναι το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ; Είμαι πεπεισμένος πως όχι, γι' αυτό "είμαι εδώ".
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει πρέπει και να γίνει κόμμα και να έχει όραμα. Το κόμμα φέρνει την κυβερνησιμότητα. Το όραμα φέρνει την εκλογική νίκη[…]Έχει έρθει ο καιρός να ενώσουμε τους δύο αυτούς πόλους. Αυτό όμως απαιτεί τεκτονικές αλλαγές στις οποίες μπορεί να είναι πρωταγωνιστής μόνο ο ίδιος ο προοδευτικός κόσμος. "Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου". Δεν είναι δικό μου σύνθημα. Το βρήκα ως παρακαταθήκη. Ένα σύνθημα που όμως δεν έγινε ποτέ πράξη. Ήρθε η ώρα. Να γίνουμε το πιο αμεσοδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης. Να δοθεί η δύναμη στη βάση. Να πέσουν φράξιες, γραφειοκρατίες, αγκυλώσεις και παραγοντισμοί μπροστά στο ποτάμι του κόσμου.
Ήρθε η ώρα να προσφέρουμε νέο όραμα στις Ελληνίδες και στους Έλληνες. Γιατί, όπως θα είδατε και στο debate των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ, το φως δεν έρχεται από αλλού».
Κλείνοντας υποστηρίζει: «Το όραμα μιας Σύγχρονης Αριστεράς θα φέρει την κοινωνία των πολλών απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία, που την υπερασπίζεται μία διεφθαρμένη κυβέρνηση σε αποδρομή. Από αυτήν τη μάχη δεν μπορώ να λείπω. "Ως στρατηγός;", είναι η δημοσιογραφική ερώτηση των ημερών. Κι όσοι ρωτούν, ξεχνούν ότι η μεγαλύτερη τιμή είναι να είσαι στρατιώτης μέσα σε έναν κόσμο που αγωνίζεται για να κάνει τη ζωή του καλύτερη».