Δύο πρώην, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας, αποτελούν κεντρικό θέμα στα πολιτικά και τα δημοσιογραφικά γραφεία. Το ερώτημα «Τι θα κάνουν;» είναι κυρίαρχο, καθώς αμφότεροι με τη στάση και τις κινήσεις τους τροφοδοτούν τη σχετική παραφιλολογία. Παραφιλολογία που ενισχύεται αφενός από το «πολιτικό ψωμί» που υπάρχει στο γήπεδο της (Ακρο)δεξιάς, αφετέρου από την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Διαβάστε: Μπακογιάννη: Αν κάνει νέο κόμμα ο Σαμαράς, δε θα είναι πλήγμα για τη ΝΔ - "Λέει τα δικά του εδώ και πάρα πολύ καιρό"

Στο παιχνίδι έχουν μπει και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, τα οποία εύκολα μπορεί να διαβαστούν κατά το δοκούν: πιο ενθαρρυντικά, αλλά όχι αποθεωτικά για τον κ. Τσίπρα, πιο χαμηλά, αλλά όχι αποτρεπτικά για τον κ. Σαμαρά. Βεβαίως, μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.

Για δύο χαρακτήρες που τους χωρίζει πολιτική και πολιτισμική άβυσσος, για δύο πολιτικούς με ξεχωριστές διαδρομές και προσλαμβάνουσες. Αλλά και με μια ειδοποιό διαφορά: αυτήν της ηλικίας. Ο κ. Σαμαράς βαδίζει προς το 75ο έτος (είναι γεννημένος στις 23/5/1951), ενώ ο κ. Τσίπρας είναι μόλις 51 χρόνων (είναι γεννημένος στις 28/7/1974). Και για τους δύο, ωστόσο, οποιαδήποτε κίνηση είναι υψηλού ρίσκου, με την έννοια ότι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί, οπότε, εκ των πραγμάτων, ο πήχης είναι ψηλά. Παρά ταύτα, η στόχευσή τους μοιάζει να έχει απόκλιση. Ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται να καθοδηγείται από την προσωπική του πικρία, που φτάνει στα όρια του μένους για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Είναι διάχυτη η αίσθηση πως το πρώτο μέλημα του Μεσσήνιου πολιτικού είναι η επόμενη κυβέρνηση που θα σχηματιστεί να μην έχει πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να υποκινείται από την αδυναμία της προοδευτικής αντιπολίτευσης να εμφανίσει ένα πειστικό κυβερνητικό αφήγημα με τον αντίστοιχο ηγέτη που θα το υπηρετήσει απέναντι στην ηγεμονία της Ν.Δ. και του σημερινού πρωθυπουργού. Με κάθε τρόπο δηλώνει πως δεν θέλει να κάνει ένα κόμμα για να μπει απλώς στη Βουλή, αλλά για να σύρει το κάρο της χώρας σε προοδευτική κατεύθυνση.

Σαμαράς: Οι παρεμβάσεις και οι πειρασμοί

Στην περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά από τον περασμένο Νοέμβριο, μετά τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία, τροφοδοτούνται σενάρια για τις επόμενες πολιτικές κινήσεις του, με τον ίδιο να αποφεύγει να ανοίξει τα χαρτιά του, συντηρώντας, με αινιγματικές δηλώσεις του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού και του περιβάλλοντός του, τη φημολογία για την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα.

Το έχει ξανακάνει και θα το έκανε ξανά, εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές. Σε αυτή τη φάση, ο στενός πυρήνας του Αντώνη Σαμαρά προετοιμάζεται εντατικά για την προσεχή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού την Τρίτη 17 Ιουνίου στην παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία».

Εκεί ο κ. Σαμαράς αναμένεται να ασκήσει εκ νέου σφοδρή κριτική στις κυβερνητικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική -με αρχή το Ουκρανικό και με έμφαση στους χειρισμούς για τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά-, ως προς τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων και συγκεκριμένα τη στάση της ελληνικής πλευράς έναντι της ευρωάμυνας και της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα «SAFE», ενώ αναμένεται να αναφερθεί και στις εξελίξεις αναφορικά με τη Λιβύη και τον ρόλο του Χάφταρ.

Θα μιλήσει και ο Καραμανλής

Σημειωτέον, στην ίδια βιβλιοπαρουσίαση θα μιλήσει και ο έτερος πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, που έχει εμφανιστεί επίσης κριτικός ως προς ορισμένες επιλογές της κυβέρνησης στα εθνικά ζητήματα, ωστόσο λόγω της μετριοπαθούς ιδιοσυγκρασίας του αναμένεται να κρατήσει χαμηλότερους τόνους από τον κ. Σαμαρά.

Ο Μεσσήνιος πολιτικός, έχοντας «απελευθερωθεί» από τη Ν.Δ., όπως λένε χαρακτηριστικά συνεργάτες του, θα συνεχίσει να εξαπολύει βολές προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ωστόσο σχετικά με το ενδεχόμενο δημιουργίας κόμματος θα συνεχίσει να μιλά με «χρησμούς», αντίστοιχους της πρόσφατης δήλωσής του από το Αγιον Ορος: «Πολλοί ρωτούν αν θα κάνω κόμμα. Θα συνεχίσουν να ρωτάνε». Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν κινείται με βάση το κριτήριο αν υπάρχει χώρος στα δεξιά για νέο κόμμα, αλλά εάν υπάρχει εκείνη η ηγετική μορφή που θα απευθυνθεί στο συγκεκριμένο εκλογικό κοινό.

Κατά τους τακτικούς συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού, ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος που μπορεί να εκφράσει στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό την εθνοκεντρική ατζέντα της σχολής Τραμπ, ακολουθώντας και την ευρωπαϊκή τάση για στροφή προς τα δεξιά.

Η συγκεκριμένη εισήγηση κυριαρχεί στο μυαλό του πρώην πρωθυπουργού, με την εκτίμηση ότι το ενδεχόμενο ίδρυσης πολιτικού φορέα θα διεμβολίσει το κοινό της Ελληνικής Λύσης, της Φωνής Λογικής και της «Νίκης», επιτυγχάνοντας την είσοδο στη Βουλή και με απώτερο στόχο τη στέρηση της τρίτης αυτοδυναμίας του Κ. Μητσοτάκη, εκβιάζοντας ενδεχομένως για κυβέρνηση συνασπισμού.

Σαμαράς: Το πλεονέκτημα που γνωρίζει

Από την άλλη, ο πρώην πρωθυπουργός γνωρίζει ότι δεν μπορεί να αδιαφορεί για την «υστεροφημία» του. Γνωρίζει πως οι σημερινές του αποφάσεις θα καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα κλείσει την πολιτική του καριέρα, την οποία ένας πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. θα ήταν λογικό να επιθυμεί να τερματιστεί εντός της παράταξης στην οποία ενδεχομένως θα συνεχίσει την οικογενειακή πολιτική παράδοση ο γιος του ως «γαλάζιος» βουλευτής Μεσσηνίας. Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει πως υπάρχει ένα πλεονέκτημα: το γεγονός ότι οι επόμενες εθνικές εκλογές απέχουν σχεδόν δύο χρόνια από σήμερα, και επειδή ξέρει να «μετρά» τον πολιτικό χρόνο αντιλαμβάνεται πως το ρευστό πολιτικό σκηνικό ενδέχεται να επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Συνεπώς θα κινηθεί στρατηγικά και δεν θα προβεί σε βιαστικές ενέργειες. Αντιθέτως, θα συνεχίσει να συντηρεί τον μύθο επιστροφής του, ζυγίζοντας προσεκτικά όλα τα δεδομένα. Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι ο Αντ. Σαμαράς θεωρεί πως στη διάρκεια της διακυβέρνησής του στήθηκε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που κατά ορισμένες ερμηνείες οδήγησε στη σαρωτική επικράτηση της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές του 2019 και του 2023.

Η προαναγγελλόμενη, λοιπόν, επαναδραστηριοποίηση του Αλέξη Τσίπρα, που ως πρώην πρωθυπουργός αποτέλεσε το σημείο αναφοράς του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, με νέο κόμμα σίγουρα δεν αφήνει ανεπηρέαστες τις αποφάσεις του προκατόχου του στον πρωθυπουργικό θώκο.

Φθινοπωρινές ανακοινώσεις και νέοι συνεργάτες

Με τη χαρακτηριστική φράση «Περάσαμε από το αν στο πότε», στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα περιγράφει το κλίμα που επικρατεί στη Λεωφόρο Αμαλίας. Κοινώς, ότι είναι μάλλον ειλημμένη η απόφαση για τη δημιουργία νέου φορέα, ωστόσο αυτό που απομένει είναι ο χρόνος της υλοποίησης.

Κάτι που, όμως, μόνο ασήμαντο δεν είναι, δεδομένου ότι στην πολιτική το timing παίζει καταλυτικό ρόλο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα οδηγεί στο συμπέρασμα πως το φθινόπωρο είναι ο ενδεδειγμένος χρόνος. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν επιβεβαιώνεται από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, καθώς αφήνουν όλα τα χρονικά σενάρια ανοιχτά. Εως πρότινος, το δίλημμα ήταν αν αυτό θα γίνει πριν ή μετά τις εθνικές εκλογές, με τις συγκλίνουσες εκτιμήσεις να φέρνουν το εναρκτήριο λάκτισμα για το νέο κόμμα ολοένα και πιο κοντά.

Είτε δηλαδή στα τέλη του 2025 είτε στις αρχές του 2026. Στην παρούσα φάση, λένε, ο κ. Τσίπρας «θέτει την πολιτική ατζέντα», συμπληρώνοντας πως «όλα τα άλλα έπονται». Στο πλαίσιο αυτό είναι αρκετά σημαντική η πληροφορία πως από το φθινόπωρο και μετά ο πρώην πρωθυπουργός, με όχημα το ινστιτούτο του, θα πραγματοποιεί εκδηλώσεις σε μια σειρά από πόλεις της Ελλάδας. Αυτό, δηλαδή, που έκανε στην Αθήνα με τη διεθνή συνδιάσκεψη θα γίνει, χωρίς απαραίτητα τη συμμετοχή προσωπικοτήτων από το εξωτερικό, σε μια σειρά από πόλεις της Ελλάδας. Συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού αναφέρουν πως θέλει να περάσει τα πολιτικά του μηνύματα σε κάθε γωνιά της χώρας. Και αυτό θα το πράξει θέτοντας τη νέα προοδευτική ατζέντα, η οποία χρήζει επικαιροποίησης μετά τις παγκόσμιες ανακατατάξεις λόγω της εκλογής Τραμπ.

Με νέα πρόσωπα ο Τσίπρας

Παραλλήλως, λανσάρει πολιτικούς όρους που στο παρελθόν δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιό του, όπως αυτή για τον σύγχρονο πατριωτισμό κ.λπ. Αυτό που διαμηνύουν από το περιβάλλον του κ. Τσίπρα είναι πως οποιεσδήποτε κινήσεις κάνει θα είναι στην πλειονότητά τους με καινούργια πρόσωπα, με προσωπικότητες ευρύτερης αποδοχής, φέρνοντας τα παραδείγματα του Ηλία Μόσιαλου, του Γιώργου Χουλιαράκη, του Δημήτρη Λιάκου κ.ά. Αφήνουν, δε, να εννοηθεί ότι, επειδή κάηκε στο παρελθόν από διάφορα στελέχη, τώρα θα φυσάει και το γιαούρτι.

Αποκλείουν, δηλαδή, μια σειρά από βουλευτές που έχουν φορτισμένο παρελθόν ή διχαστικό λόγο, «φωτογραφίζοντας» ουσιαστικά τον Παύλο Πολάκη και τον Νίκο Παππά. Τους δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τους εμφανίζουν ως «αντιπαραδείγματα», θέλοντας να καταδείξουν τι δεν θα συμπεριλαμβάνει το κόμμα Τσίπρα. Αντιθέτως, προσθέτουν, θα υπάρξει μια γκάμα πάρα πολλών νέων επιστημόνων, με καλά βιογραφικά, που θα κομίζουν έναν άλλο πολιτικό αέρα. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως πως δεν υπάρχουν συνομιλητές από το υπάρχον στελεχικό δυναμικό της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Οπως για παράδειγμα η Ολγα Γεροβασίλη, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Γιώργος Βασιλειάδης, ο Κώστας Ζαχαριάδης, ο Κώστας Μπάρκας, η Κατερίνα Νοτοπούλου κ.ά. από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως επίσης ο Αλέξης Χαρίτσης, η Εφη Αχτσιόγλου και άλλοι από τη Νέα Αριστερά. Πάντως, κομβικό θέμα, και μάλιστα ηθικής τάξεως, για τον κ. Τσίπρα είναι αυτό των σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Σωκράτη Φάμελλο.

Παρότι με κάθε ευκαιρία υπογραμμίζει το αντιπολιτευτικό κενό, δεν θα πάει σε καμία περίπτωση αντιπαραθετικά με το κόμμα με το οποίο είναι ταυτισμένος ούτε θα επικρίνει τον νυν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οποιαδήποτε δική του πρωτοβουλία θα συνδυάζεται με την παράδοση της βουλευτικής έδρας.

Παραλλήλως, εκτιμάται ότι και ο ίδιος ο κ. Φάμελλος θα τον ακολουθήσει, στο τέλος της ημέρας, σε οποιαδήποτε κίνηση κάνει. Κάτι που σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να «μείνει» στα χέρια των δύο προσώπων που είναι κόκκινο πανί για τον κ. Τσίπρα, ήτοι του Παύλου Πολάκη και του Νίκου Παππά!


Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά