Ο υφυπουργός Ανάπτυξης Λάζαρος Τσαβδαρίδης είναι ένας άνθρωπος με μακρά διαδρομή, τόσο στην πολιτική όσο και στον στίβο της ζωής. Οπως αποκαλύπτει σήμερα, βρέθηκε από μικρός στους εργασιακούς χώρους, δουλεύοντας ακόμα και ως φορτοεκφορτωτής αγροτικών προϊόντων, ενώ παράλληλα μιλάει με πολλή αγάπη για τις τρεις γυναίκες της ζωής του.
Η Ν.Δ. βρίσκεται 6 χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας. Τι θα λέγατε στον πολίτη ότι έχει βελτιωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
Μετά τη βαθιά κρίση που προκάλεσε το δημόσιο χρέος και μετά τα χρόνια της έξαρσης του λαϊκισμού, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., η Ελλάδα με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη στο τιμόνι της χώρας μπήκε ξανά σε τροχιά ανάτασης. Οι μεταρρυθμίσεις πολλαπλασιάστηκαν, ο ρυθμός ανάπτυξης εκτοξεύθηκε εντυπωσιακά, οι επενδύσεις γιγαντώθηκαν, οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκαν σημαντικά, η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας και η οικονομική της επιρροή ενισχύθηκαν. Παράλληλα, όμως, τα επιτεύγματα αυτά αποτυπώνονται στην καθημερινότητα των πολιτών. Η ανεργία συρρικνώθηκε, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε, οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές μειώθηκαν, η αύξηση του πραγματικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι εντυπωσιακή. Ολα αυτά, βέβαια, δεν έγιναν μόνο χάρη στις σωστές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της Ν.Δ. Κατακτήθηκαν χάρη στις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά και στην αποφασιστικότητα, την ποιότητα και τη δυναμική του κόσμου της αγοράς και του υγιούς επιχειρείν της χώρας μας.
Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα ακόμη μοιάζει να είναι κοινωνία της κατανάλωσης και όχι της παραγωγής.
Μα, αυτό ακριβώς προσπαθούμε να διορθώσουμε με αποφασιστικά βήματα. Γιατί κατανοούμε ότι, προκειμένου να επιτευχθεί η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, χρειάζεται η μετάβαση σε ένα νέο, δυναμικό παραγωγικό μοντέλο περισσότερης ανταγωνιστικότητας και εξωστρέφειας. Προς αυτή την κατεύθυνση, η κυβέρνηση, και ειδικότερα εμείς, στο υπουργείο Ανάπτυξης, υπό την πολιτική ηγεσία του υπουργού Τάκη Θεοδωρικάκου, εργαζόμαστε τόσο για την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της χώρας, από την πρωτογενή παραγωγή έως τις εξαγωγές, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, όσο και για τη στήριξη της περιφερειακής ανάπτυξης και τη μείωση των ανισοτήτων, με ιδιαίτερη έμφαση στις παραμεθόριες περιοχές, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα. Αυτή η φιλοσοφία και αυτοί οι άξονες, εξάλλου, αποτυπώνονται στον νέο Αναπτυξιακό Νόμο, που φέραμε και ψηφίσαμε πριν από περίπου έναν μήνα στη Βουλή, στο πλαίσιο του οποίου οι πόροι που θα διατεθούν τα επόμενα δύο χρόνια και θα αφορούν το σύνολο της ελληνικής επιχειρηματικότητας θα ξεπεράσουν το 1 δισ. ευρώ.
Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή της ζωής σας;
Αυτό που έχει καθορίσει τη ζωή μου και έχει πλέον μετεξελιχθεί σε στάση ζωής είναι ότι, μία-δύο ημέρες αφότου γεννήθηκα, στο μακρινό 1970, ενημέρωσαν τη μητέρα μου ότι έχω ανεβάσει σε πολύ υψηλό βαθμό ίκτερο και ότι, αν δεν γινόταν αφαιμαξομετάγγιση άμεσα, θα έμενα ανάπηρος για όλη μου τη ζωή. Ενας μεγάλος αγώνας δόθηκε τότε από τους γονείς μου και από τον γιατρό, τον μοναδικό γιατρό που υπήρχε τότε στη Θεσσαλονίκη που μπορούσε να διεκπεραιώσει αυτήν τη διαδικασία. Το έπραξε και εγώ σώθηκα. Αυτό, όμως, το γεγονός με σημάδεψε. Νομίζω ότι κατά κάποιον τρόπο μού έδειξε ότι είναι η μοίρα μου από την πρώτη στιγμή της γέννησής μου να αγωνίζομαι δυνατά, για να μπορώ να επιβιώνω και να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες. Ο αγώνας αυτός, εξάλλου, συνεχίζεται σε όλη μου τη ζωή. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Ο,τι έχω καταφέρει το έχω καταφέρει με πολύ σκληρή προσπάθεια, κάτι που, όμως, με κάνει χαρούμενο και υπερήφανο, όπως χαρούμενοι είναι και οι άνθρωποι που είναι κοντά μου.
Μιλήστε μου για τις τρεις γυναίκες της ζωής σας.
Νιώθω ευλογημένος που με αξίωσε ο Θεός να έχω μία άξια και πολύ υποστηρικτική σύζυγο, τη Γαρυφαλλιά Παπαδημητρίου, δικηγόρο Βεροίας. Μαζί της έχουμε την τύχη να μεγαλώνουμε δύο υπέροχες κόρες, τη Θωμαή και τη Δήμητρα, που γεμίζουν τη ζωή μας φως και νόημα. Η οικογένειά μου είναι το αγκυροβόλιό μου, το μέρος όπου επιστρέφω για να πάρω δύναμη και να βρω ισορροπία. Υπερήφανος, όμως, νιώθω και για τους γονείς μου, που πλέον δεν βρίσκονται εν ζωή. Ο πατέρας μου, ο Γιώργος, από το Αγγελοχώρι του Δήμου Νάουσας, ήταν έμπορος αυτοκινήτων, ενώ η μητέρα μου, η Θωμαή, από τον Λουτρό του Δήμου Αλεξάνδρειας, ήταν νηπιαγωγός στη Βέροια. Οι γονείς μου, οι αληθινοί μου ήρωες, με στήριξαν, με ενέπνευσαν και μου έδειξαν τον δρόμο.
Ο Λάζαρος Τσαβδαρίδης με τη σύζυγό του και τις δύο κόρες τους.
Ποια είναι τα χόμπι σας;
Αγαπώ πολύ τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο και το χάντμπολ με γεμίζουν ενέργεια, ενώ το τένις μού προσφέρει την ευκαιρία για έντονη άσκηση. Το τζόγκινγκ είναι η καθημερινή μου εκτόνωση και ένας τρόπος να καθαρίζω το μυαλό μου. Με τις τωρινές υποχρεώσεις μου ως υφυπουργού Ανάπτυξης, δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω τζόγκινγκ όσο συχνά θέλω. Και, φυσικά, το σκάκι. Λατρεύω την πνευματική πρόκληση που προσφέρει, την ανάγκη για στρατηγική και πρόβλεψη.
Τα καλοκαίρια είχα εργαστεί ως εποχικός φορτοεκφορτωτής αγροτικών προϊόντων, αλλά και σερβιτόρος. Όλες αυτές οι δουλειές, αν και διαφορετικές, αποτέλεσαν το θεμέλιο της επαγγελματικής και προσωπικής μου εξέλιξης
Ποιες δουλειές κάνατε πριν γίνετε δικηγόρος;
Προτού αφοσιωθώ πλήρως στη δικηγορία, η πορεία μου ήταν γεμάτη εμπειρίες που με διαμόρφωσαν ως προσωπικότητα. Από την εφηβεία μου βρισκόμουν δίπλα στον πατέρα μου, βοηθώντας στο κατάστημα εμπορίας αυτοκινήτων. Εκεί έμαθα την αξία της σκληρής δουλειάς και της άμεσης επαφής με τον κόσμο. Αργότερα, για αρκετά χρόνια εργάστηκα ως εποχικό προσωπικό σε επιχείρηση υλικών συσκευασίας φρούτων στην περιοχή μας. Αυτή η εμπειρία με έφερε κοντά στον πρωτογενή τομέα, στην παραγωγή και στις ανάγκες των αγροτών. Ηταν μια περίοδος που μου δίδαξε την οργανωτικότητα, την προσαρμοστικότητα και την ομαδικότητα. Πέραν αυτών, τα καλοκαίρια είχα εργαστεί ως εποχικός φορτοεκφορτωτής αγροτικών προϊόντων, μια πολύ απαιτητική δουλειά, ενώ είχα την ευκαιρία να εργαστώ ως σερβιτόρος σε τουριστικές περιοχές, αποκτώντας πολύτιμες δεξιότητες στην εξυπηρέτηση πελατών. Ολες αυτές οι δουλειές, αν και διαφορετικές, αποτέλεσαν το θεμέλιο της επαγγελματικής και προσωπικής μου εξέλιξης.
