Μια λύση στο Ρωσο-ουκρανικό που δεν θα περιλαµβάνει τις θέσεις του Κιέβου θα νοµιµοποιούσε το δόγµα του αναθεωρητισµού και θα προκαλούσε ένα επικίνδυνο κύµα µιµητισµού παγκοσµίως. Αυτή η εύλογη εκτίµηση αποτελεί και τη βασική θέση της χώρας µας, βάσει της οποίας η Ελλάδα συντονίζεται µε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη µε στόχο την ειρήνη.

Διαβάστε: Αύξηση μισθών-συντάξεων και μείωση εισφορών αναμένεται να εξαγγείλει από τη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης - Στα 920 ευρώ θα ανακοινωθεί ο κατώτατος

«Η Ελλάδα δεν είναι Λουξεµβούργο. Γειτνιάζει µε την αναθεωρητική Τουρκία και έχει νωπές τις µνήµες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο», έλεγαν χαρακτηριστικά στα «Π» διπλωµατικές πηγές, εξηγώντας γιατί η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί τόσο στενά τις εξελίξεις γύρω από το µέλλον του πολέµου.


Κυριάκος Μητσοτάκης: Μόνο η Ουκρανία µπορεί να λάβει αποφάσεις για ζητήµατα κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας

Ο πρωθυπουργός, τόσο στην τηλεδιάσκεψη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος όσο και στην τηλεδιάσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών, τόνισε ότι «µόνο η Ουκρανία µπορεί να λάβει αποφάσεις για ζητήµατα κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας». Το ποιος, µε ποιον τρόπο και υπό ποιους όρους µπορεί να πάρει αποφάσεις για το µέλλον του Κιέβου κάθε άλλο παρά θεωρητική συζήτηση είναι. Ειδικά για την Ελλάδα, που από την πρώτη στιγµή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ξεκαθάρισε ότι είναι υπέρ της διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας του Κιέβου. Θέση που επαναλαµβάνει σε κάθε ευκαιρία και σε όλα τα διεθνή φόρουµ, χωρίς την παραµικρή προσαρµογή σε νέα δεδοµένα.


Τα σενάρια

Τυχόν έµµεση αναγνώριση, παγίωση ή ακόµα και επιβράβευση αναθεωρητικών επιλογών, αν επικρατήσει µια λύση που θα αγνοεί τις θέσεις της Ουκρανίας και θα «παραχωρεί» στη Ρωσία τα εδάφη που ελέγχει στην παρούσα χρονική συγκυρία, θα αποτελούσε το κακό σενάριο. Ανώτατοι διπλωµατικοί κύκλοι υπογραµµίζουν ότι η Αθήνα ξέρει τι εστί αναθεωρητική τακτική, καθώς η Αγκυρα διαρκώς διευρύνει την ατζέντα των διεκδικήσεών της. Επειτα από 64 άκαρπους γύρους διερευνητικών επαφών, η Τουρκία έχει φτάσει στο σηµείο να κραδαίνει έναν µακροσκελή κατάλογο εντελώς παράλογων και προκλητικών αξιώσεων: το casus belli, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, τα θέµατα µειονότητας, αµφισβητεί διεθνείς συµφωνίες και συνθήκες (Λωζάννης, Παρισίων) και επιχειρηµατολογεί επικαλούµενη µονίµως την ανάγκη προσαρµογής στη νέα πραγµατικότητα. Αν επιβραβευτεί ο αναθεωρητισµός στο µέτωπο της Ουκρανίας, θα επιχειρηθεί και σε άλλα µέτωπα. «Πάντα ελλοχεύει αυτός ο κίνδυνος», εξηγούν στην υπογράφουσα αρµόδιες πηγές.


∆ιακυβεύεται η ευρωπαϊκή ασφάλεια

Η ευρωπαϊκή ασφάλεια, επίσης, «περνά» από το Ουκρανικό. Κακά τα ψέµατα, ο ρόλος της Ε.Ε. έχει υποβαθµιστεί, τουλάχιστον στις συνειδήσεις πολλών (ειδικά του προέδρου των ΗΠΑ). «Η Ελλάδα είναι ένα κυρίαρχο κράτος που, πριν και πάνω από όλα, σέβεται το ∆ιεθνές ∆ίκαιο και σε καµία περίπτωση δεν πρόκειται να βάλει νερό στο κρασί της στη θέση της περί παραβίασης των συνόρων», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, στον ΣΚΑΪ.

Ξεκαθάρισε, πάντως, ότι η χώρα µας δεν πρόκειται να στείλει στρατεύµατα στην Ουκρανία, όπως θα κάνουν άλλα κράτη της «γηραιάς ηπείρου». Συγκεκριµένα, σύµφωνα µε τη «Wall Street Journal», oι Βρετανοί εξετάζουν το ενδεχόµενο να επαναφέρουν το σχέδιο «Αρβύλες στο έδαφος», το οποίο προβλέπει την ανάπτυξη βρετανικού και γαλλικού πεζικού πίσω από τις γραµµές του ουκρανικού µετώπου, µε σκοπό την αποτροπή µελλοντικών ρωσικών επιθέσεων. Ο Ντόναλντ Τραµπ, µιλώντας στο Fox, απέκλεισε το ενδεχόµενο ανάπτυξης αµερικανικού στρατού. ∆εν απέκλεισε, όµως, την πιθανότητα συµµετοχής της πανίσχυρης αµερικανικής αεροπορίας στην εναέρια επιτήρηση των διαφιλονικούµενων περιοχών.

Ακόµα και η Εσθονία σκέφτεται να στείλει Στρατό. Μια χώρα µε µόλις 1,5 εκατοµµύριο πληθυσµό, που όµως συνορεύει µε τη Ρωσία. Στην πολυεθνική αυτή στρατιωτική παρουσία στη µετα-πολεµική Ουκρανία, απόρροια της οποίας θα είναι η δηµιουργία µιας «πράσινης γραµµής» στην περιοχή, είναι εξόχως πιθανόν να συµµετάσχει και η Τουρκία. Στέλνοντας άνδρες στο πεδίο, ο Ταγίπ Ερντογάν ποντάρει στο ότι έτσι θα καταφέρει να προσεγγίσει τόσο τον Τραµπ όσο και τους Ευρωπαίους. Τα τηλέφωνα τις προηγούµενες ηµέρες πήραν φωτιά. Ο Τ. Ερντογάν µίλησε µε τον πρόεδρο Πούτιν. Προηγουµένως, είχε µιλήσει µε τον γενικό γραµµατέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, αλλά και µε τον Γάλλο πρόεδρο, Εµ. Μακρόν, ενώ ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, είχε τηλεφωνικές επικοινωνίες µε τους οµολόγους του από τις ΗΠΑ, τη Γερµανία και τη Μεγάλη Βρετανία.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά