Η γενναιότητα και το θάρρος του Αλεξ Σκαρλάτου να αντιμετωπίσει μαζί με άλλους δύο φίλους του έναν επίδοξο τρομοκράτη του «ISIS» μέσα σε υπερταχεία με προορισμό το Παρίσι στάθηκαν η αφορμή για να γίνει η ιστορία τους ταινία στο Χόλιγουντ, με την υπογραφή του καταξιωμένου ηθοποιού-σκηνοθέτη Κλιντ Ιστγουντ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στην εκδήλωση για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο, εξύμνησε τον Σκαρλάτο και τον συνεχάρη. Ο ίδιος, με υψηλό αίσθημα ευθύνης προς το κοινωνικό σύνολο, εκλέχτηκε το 2024 μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων στην 4η περιφέρεια του Ορεγκον, με στόχο να προσφέρει στους συμπολίτες του, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα σε κάθε ευκαιρία τις ελληνικές θέσεις, μέσα και από τη συμμετοχή του στην Παγκόσμια Ελληνική Διακοινοβουλευτική Ενωση (ΠΑΔΕΕ - WHIA).

skarlatos2


Άλεξ Σκαρλάτος: Ολόκληρη η συνέντευξή του στα Παραπολιτικά 

Περιγράψτε μας το συμβάν στο τρένο προς το Παρίσι και τον ρόλο σας στην αποτροπή της τρομοκρατικής επίθεσης.

 Στις 21 Αύγουστου 2015 ταξίδευα μαζί με τους φίλους μου, με το τρένο, από το Αμστερνταμ για το Παρίσι. Πηγαίναμε διακοπές, γιατί μόλις είχα επιστρέψει από την αποστολή μου στο Αφγανιστάν και ο καλύτερός μου φίλος υπηρετούσε στις Αζόρες. Μαζί με τον άλλο παιδικό μας φίλο, τον Αντονι, ενώ βρισκόμασταν ήδη τρεις ώρες στο τρένο, σταματήσαμε στις Βρυξέλλες, όπου και άλλαξε το πλήρωμα. Τότε ήταν που οι τρομοκράτες επιβιβάστηκαν. Είκοσι λεπτά αργότερα, μόλις είχαμε περάσει τα σύνορα με τη Γαλλία, άκουσα έναν πυροβολισμό και ένα σπάσιμο γυαλιού, στο βάθος, πίσω μου. Τότε ένας υπάλληλος του τρένου άρχισε να τρέχει και κοίταξα πίσω για να δω από τι έτρεχε να ξεφύγει. Είδα έναν τρομοκράτη με ένα Καλάσνικοφ AK[1]47. Αρχικά κρύφτηκα πίσω από το κάθισμα. Ο φίλος μου ο Σπένσερ, που καθόταν στο διπλανό κάθισμα του διαδρόμου, ξύπνησε και είδε τι συνέβαινε. Του είπα «πάμε», αλλά δεν εννοούσα αμέσως. Πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω, ο Σπένσερ είχε φύγει και αμέσως τον ακολούθησα. Μέχρι να τον φτάσω, είχε ήδη επιτεθεί στον τρομοκράτη. Το Καλάσνικοφ ήταν στο έδαφος. Το σήκωσα και προσπάθησα να πυροβολήσω τον τρομοκράτη με αυτό, ενώ ο Σπένσερ τον κρατούσε με κεφαλοκλείδωμα, όμως το όπλο ήταν ασφαλισμένο. Τότε ο τρομοκράτης έβγαλε ένα πιστόλι και προσπάθησε να πυροβολήσει στο κεφάλι τον Σπένσερ. Ορμησα πάνω του και του πήρα το πιστόλι και τότε ο Σπένσερ φώναξε «έχει μαχαίρι». Ο τρομοκράτης ήδη τον κάρφωνε στο πίσω μέρος του λαιμού και του έκοψε επίσης τον αντίχειρα… τα πάντα εκτός από τα οστά. Είχε ήδη έρθει και ο τρίτος της παρέας και όλοι μαζί κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να μην τραυματιστούμε. Του πήραμε το μαχαίρι και τον ακινητοποιήσαμε πάνω σε ένα τραπέζι. Εκείνος συνέχισε να αντιστέκεται και τότε πάτησα τη σκανδάλη του πιστολιού, αλλά ήταν άδειο. Πριν εμπλακούμε εγώ και οι φίλοι μου, υπήρχαν δύο επιβάτες που περίμεναν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα, όπου ο τρομοκράτης ετοίμαζε τα όπλα του. Βγαίνοντας, είχε έρθει αντιμέτωπος με αυτούς τους δυο, οι οποίοι, αφού κατάλαβαν τι συμβαίνει, προσπάθησαν να τον αφοπλίσουν και τότε ο τρομοκράτης έβγαλε ένα πιστόλι, έβγαλε κατά λάθος τον γεμιστήρα και πυροβόλησε τη μία σφαίρα στη θαλάμη, πετυχαίνοντας τον Μαρκ -τον έναν από τους δύο- στον λαιμό. Αυτός ήταν ο πρώτος πυροβολισμός που ακούσαμε πριν εμπλακούμε. Είχαμε αρχίσει να απο γοητευόμαστε. Ο Σπένσερ, τότε, του έκανε ένα άλλο κεφαλοκλείδωμα. Εγώ τον χτύπησα με το Καλάσνικοφ που είχα σηκώσει από το έδαφος. Τελικά, σταμάτησε να αντιστέκεται, ενώ όμως ο Σπένσερ εξακολουθούσε να τον σφίγγει, λόγω της αδρεναλίνης. Ο Μαρκ, ο οποίος είχε τραυματιστεί από σφαίρα στον λαιμό, προσπαθούσε να σταθεί όρθιος στον διάδρομο, με το αίμα να ρέει ποτάμι. Ο Σπένσερ, ο οποίος πλέον είχε αφήσει αναίσθητο τον τρομοκράτη, έσπευσε σε βοήθεια του Μαρκ και τον έσωσε από βέβαιο θάνατο εξαιτίας ακατάσχετης αιμορραγίας. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα φτάσαμε στον επόμενο σταθμό, όπου ανέλαβαν οι αστυνομικοί.

Τώρα είστε πολύ ήρεμος, τι αισθανθήκατε όμως εκείνη τη στιγμή;

Βίωνα μια τεράστια έκρηξη αδρεναλίνης στην αρχή, αλλά όλοι μας διαθέταμε εμπειρία μάχης. Ο Σπένσερ ήταν αθλητής βραζιλιάνικου ζίου-ζίτσου και κατάφερε να ακινητοποιήσει τον τρομοκράτη. Εγώ είχα αγοράσει ένα Καλάσνικοφ μόλις τρεις εβδομάδες πριν από την τρομοκρατική επίθεση, οπότε ήξερα πώς να το χρησιμοποιώ. Υπηρετούσα στο πεζικό, οπότε ήξερα τι να κάνω, ενώ ο Σπένσερ ήταν νοσοκόμος και έτσι έσωσε τη ζωή του Μαρκ. Το γεγονός ότι γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον για τόσο πολύ καιρό μάς βοήθησε να δράσουμε, χωρίς καν να μιλήσουμε. Ενεργήσαμε ενστικτωδώς. Δεν ξέραμε αν θα επιβιώναμε, αλλά ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε, γιατί δεν είχαμε άλλες επιλογές.

Θα το ξανακάνατε;

Σίγουρα θα το έκανα. Αν πρόκειται να πεθάνεις ούτως ή άλλως, καλύτερα να πεθάνεις πολεμώντας. Ηταν τόσο μεγάλη η ποσότητα της αδρεναλίνης που με είχε πλημμυρίσει, που είχα αποκτήσει όραση τούνελ. Ετρεμα για λίγο μετά το γεγονός. Ο καθένας μας αντέδρασε διαφορετικά στην αδρεναλίνη.

Πώς επηρέασε η εμπειρία σας κατά τη διάρκεια εκείνου του περιστατικού τη μετέπειτα καριέρα και τη ζωή σας;

Ξαφνικά προέκυψαν πολλές ευκαιρίες από την τρομοκρατική επίθεση, τις οποίες υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαμε. Στην πολιτική, είναι χρήσιμο οι πολίτες να γνωρίζουν ποιος είσαι όταν κατεβαίνεις υποψήφιος. Η τρομοκρατική επίθεση με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ζούμε μόνο μία φορά.

Πόσων ετών ήσασταν;

Ημουν 22. Το γεγονός αυτό μου άλλαξε την προοπτική της ζωής, ότι έχεις μόνο μία ζωή, την οποία πρέπει να εκμεταλλευτείς στο έπακρο. Ετσι, αποφάσισα να πάρω μεγάλο ρίσκο στην πολιτική και έβαλα υποψηφιότητα για το Κογκρέσο, αν και ηττήθηκα. Τώρα όμως έχω εκλεγεί στο πολιτειακό νομοθετικό σώμα και προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα στη ζωή μου, γιατί συνειδητοποιώ πόσο εύθραυστη είναι. Μπορεί να πεθάνεις από στιγμή σε στιγμή, περνώντας τον δρόμο ή σε μια τρομοκρατική επίθεση στην Ευρώπη ή κάπου αλλού.

Πώς ήταν να δουλεύετε με τον Κλιντ Ιστγουντ στην ταινία «Το τρένο των 15.17 για το Παρίσι»;

Η συνεργασία με τον Κλιντ Ιστγουντ ήταν φανταστική. Είχαμε παρακολουθήσει τις ταινίες του από παιδιά και είδα πόσο πιστά απέδιδε την πραγματική ιστορία σε αυτές. Μας έδωσε πολλή δύναμη και έλεγχο όσον αφορά τη δημιουργία της ταινίας. Υποδυθήκαμε τους εαυτούς μας στην ταινία, όπως και σχεδόν όλοι στο τρένο εκείνη την ημέρα. Ηταν τόσο ρεαλιστικό, που δεν έμοιαζε καν με ταινία. Ολα όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα συνέβησαν σχεδόν έτσι ακριβώς.


Πώς αισθανθήκατε όταν ο πρόεδρος Τραμπ σάς κάλεσε στο βήμα για να σας συγχαρεί, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο;

Ηταν υπέροχο το συναίσθημα! Αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση συναντήσαμε τον πρόεδρο Ομπάμα. Οταν κυκλοφόρησε η ταινία, παρακολουθήσαμε την ταινία μαζί με τον πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, συνεπώς τον είχα συναντήσει μία φορά στο παρελθόν, αλλά δεν πίστευα ότι θα με καλούσε να μιλήσω. Ηταν πολύ τιμητικό. Τον ευχαρίστησα για όλα όσα έκανε. Με εξέπληξε το γεγονός ότι έμεινε και παρακολούθησε όλη την ταινία μαζί μας. Οταν προβλήθηκε η σκηνή όπου παλεύαμε με τον τρομοκράτη, με σκούντησε στον ώμο και μου είπε «καλή δουλειά». Μας έχουν τιμήσει πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ίσως η υψηλότερη τιμή που θα μπορούσα να σκεφτώ ως Αμερικανός.

Πώς διαμόρφωσε η θητεία σας στο Αφγανιστάν τις ηγετικές σας ικανότητες και την οπτική σας για τις παγκόσμιες προκλήσεις ασφαλείας;

Οταν φύγαμε από το Αφγανιστάν, υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήταν πια ζωντανοί την εποχή των Δίδυμων Πύργων. Θεωρώ ότι ίσως δεν θα έπρεπε να ήμασταν εκεί τόσο πολύ καιρό. Προσωπικά πιστεύω πως ίσως προκαλούμε το μίσος πολλών ανθρώπων ως αποτέλεσμα της εξωτερικής μας πολιτικής, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την τρομοκρατία. Ολοι όσοι ταξίδευαν στο τρένο εκείνη την ημέρα προσπαθούσαν να ζήσουν την κανονική τους ζωή. Δεν νομίζω ότι πρέπει να έχουμε τόσο ανοιχτή μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρέπει να επανεξετάσουμε την εξωτερική μας πολιτική και νομίζω ότι πρέπει να αναμειγνυόμαστε λιγότερο στις υποθέσεις άλλων χωρών.

Από στρατιωτικός γίνατε πολιτικός. Ποιο ήταν το κίνητρο για αυτή τη μετάβαση;

Επέστρεψα στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη θητεία μου στο Αφγανιστάν και είδα ότι όλοι οι φίλοι από το Λύκειο βρίσκονταν σε κακή οικονομική κατάσταση. Μετακόμισαν σε μια μεγαλύτερη πόλη, για να βρουν καλή δουλειά. Στην περιοχή μου δεν μπορείς να είσαι επιτυχημένος. Δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες, αν και είναι μια πολύ πλούσια περιοχή, με φυσικούς πόρους και ξυλεία. Ο μόνος λόγος που είμαστε φτωχοί οικονομικά είναι εξαιτίας της πολιτικής. Οι πολιτικοί αποφάσισαν ότι δεν θα έπρεπε να υλοτομούμε τόσο πολύ, με αποτέλεσμα τώρα να έχουμε μεγάλα προβλήματα με τις δασικές πυρκαγιές, επειδή πάψαμε να καθαρίζουμε και να διαχειριζόμαστε τα δάση μας. Οσο περισσότερα μάθαινα γι’ αυτό, τόσο πιο πολύ θύμωνα, μέχρι που αποφάσισα να κάνω κάτι ο ίδιος. Και κάπως έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με την πολιτική.

Επιστρέφοντας στις ελληνικές σας ρίζες, διατηρείτε στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και την ελληνική παράδοση;

Δεν είναι τόσο στενές οι σχέσεις, έχω όμως ξαδέλφια και τα επισκέπτομαι συνέχεια. Μου αρέσει να τους συναντώ στην Αλεξανδρούπολη. Ο πατέρας μου φρόντιζε πάντα να είμαστε περήφανοι για την ελληνική μας κληρονομιά. Πάντοτε μας έλεγε την ιστορία για το πώς ο παππούς μας πολέμησε στην Αντίσταση, αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς και στάλθηκε να εργαστεί σε ένα γερμανικό εργοστάσιο υποδημάτων, όπου γνώρισε τη γιαγιά μας. Οταν οι δυο τους απέκτησαν τον πατέρα μου στη Γερμανία, κατέφυγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι υπέροχο να επιστρέφω και να έρχομαι σε επαφή με τις ρίζες μου.

Πώς βλέπετε την τρέχουσα γεωπολιτική πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, δεδομένου ότι η γειτονική Τουρκία συνεχώς προκαλεί την Ελλάδα;

Θα ήθελα να δω την Ελλάδα να εστιάζει περισσότερο στην ενίσχυση του Στρατού της. Αν ο μέσος Ελληνας κερδίζει 18.000 ευρώ τον χρόνο, αυτό δεν είναι επιτυχία. Είναι ευκολότερο για την Τουρκία να πιέζει την Ελλάδα όταν η τελευταία δεν έχει τα χρήματα να διαθέσει σε μεγαλύτερο Στρατό. Θεωρώ ότι το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη της οικονομίας της, διασφαλίζοντας ότι ο μέσος Ελληνας πολίτης θα είναι πιο εύπορος, και τότε θα έχει περισσότερη ισχύ να προβάλλει προς την Τουρκία. Ελπίζω επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επικεντρωθούν περισσότερο στην Ελλάδα ως σύμμαχο, γιατί η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία με τις Ηνωμένες Πολιτείες από ό,τι με την Τουρκία.

Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους Ελληνες;

Ηταν τιμή μου να βρίσκομαι στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της τακτικής συνεδρίασης της Παγκόσμιας Ελληνικής Διακοινοβουλευτικής Ενωσης. Αγαπώ πραγματικά την ελληνική κουλτούρα και τους Ελληνες. Θεωρώ ότι η Ε.Ε. δεν ήταν τόσο καλή με την Ελλάδα, όσο νομίζω ότι όλοι ήλπιζαν.

*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»