Ο Μαρκ Μαζάουερ συνήθιζε να λέει για τα Βαλκάνια πως παράγουν περισσότερη Ιστορία από όση µπορούν να καταναλώσουν. Παραφράζοντας τον κορυφαίο ιστορικό, θα µπορούσαµε να πούµε πως η Ελλάδα παράγει περισσότερα κόµµατα από όσα µπορεί να καταναλώσει. Το καταγράφουµε µε αφορµή την έντονη φηµολογία για το ενδεχόµενο δηµιουργίας τριών νέων κοµµάτων. Και µάλιστα όχι από πρόσωπα χαµηλού βεληνεκούς, αλλά από δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αντώνη Σαµαρά, αλλά και τη Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρο των συγγενών των θυµάτων του δυστυχήµατος των Τεµπών.

Κατά πολλούς, τα τρία υπό δηµιουργία κόµµατα αλληλοεπηρεάζονται, µε την έννοια ότι αφενός φιλοδοξούν να καλύψουν το πολιτικό κενό που µπορεί να υπάρχει
τόσο στην Κεντροαριστερά όσο και στην Κεντροδεξιά, αφετέρου να λειτουργήσουν αποσυµπιεστικά για κοινωνικές εντάσεις που επωάζονται. Τα πράγµατα είναι πιο εύκολο να περιγραφούν για τους κυρίους Τσίπρα και Σαµαρά, εν αντιθέσει µε τη συνθετότητα της περίπτωσης της κυρίας Καρυστιανού, δεδοµένου ότι µιλάµε για µια µητέρα που έχει χάσει το παιδί της και, κατά πολλούς, όλα όσα κάνει µε τη δηµόσια παρουσία της είναι για να βρει το δίκιο της.

Οπως και να έχει, µόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι Τσίπρας και Σαµαράς στήριξαν το αίτηµα του κ. Ρούτσι για να υπάρξει εκταφή του γιου του και να αναζητηθούν τα αίτια θανάτου. Αµφότεροι θέλουν να απευθυνθούν σε ευρύτερα ακροατήρια, πέρα και πάνω από κόµµατα, που έχουν συγκλονιστεί από τον θάνατο 57 αθώων ψυχών.


Υπόβαθρο

Από τους τρεις, στην παρούσα φάση, το τοπίο µοιάζει πιο εύκολο για τον κ. Σαµαρά. Ο πήχης του δεν είναι ψηλά, µε την έννοια ότι δεν φιλοδοξεί να κάνει ένα κόµµα για να πρωταγωνιστήσει και ακολούθως να διεκδικήσει ο ίδιος κάτι µεγαλύτερο. Είναι προφανές ότι ο πρώην πρωθυπουργός λειτουργεί µάλλον µε το γινάτι απέναντι στον κ. Μητσοτάκη.

∆είχνει ότι περισσότερο ενδιαφέρεται να τον γκρεµίσει από την πρωθυπουργία παρά να κάνει ένα κόµµα µακράς πνοής. Το σοβαρό πολιτικό υπόβαθρο δεν είναι εύκολο να το βρει, µετά και τη στροφή που έχει κάνει ο πρωθυπουργός σε µια σειρά θεµάτων, όπως είναι το Μεταναστευτικό, όπου έχει υιοθετήσει την πιο ακραία πολιτική, ή µε επιλογές που δείχνει να µην υπερασπίζεται, όπως η ισότητα στον γάµο για τα οµόφυλα ζευγάρια. Θεωρητικά, πιο πρόσφορο έδαφος µπορεί να αναζητήσει ο κ. Σαµαράς σε θέµατα που σχετίζονται µε την εξωτερική πολιτική, παρότι η κυβέρνηση δεν δείχνει καµία διάθεση να προβεί σε κάποια ενέργεια µε την Τουρκία (π.χ. προσφυγή στη Χάγη) που θα άνοιγε τον ασκό των εσωτερικών αντιδράσεων.

Οπως και να έχει, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι µέσα στον Οκτώβριο ο κ. Σαµαράς θα τρέξει όλες τις διαδικασίες για να προχωρήσει σε κόµµα, έχοντας ακόµα και τώρα ως στελεχική µαγιά το προσωπικό της Πολιτικής Ανοιξης, το οποίο έχει εµπλουτίσει µε πρόσωπα που είναι κοντά στον Κώστα Καραµανλή. Ο τελευταίος, δε, παρότι δηµοσίως δεν εµπλέκεται, δεν έχει καµία διάθεση να βάλει φρένο στο εγχείρηµα, αντιθέτως, λένε οι πληροφορίες, µε τον τρόπο του τον ενθαρρύνει. Με βάση πάντως τις δηµοσκοπήσεις, ένα κόµµα Σαµαρά µπορεί µε σχετική άνεση να πετύχει την είσοδο στη Βουλή.

Στο πρώτο τρίμηνο

Τα πράγµατα είναι πιο σύνθετα για τον κ. Τσίπρα, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός δεν θέλει να φτιάξει ένα µικρό κόµµα -«αν ήθελε κάτι τέτοιο, θα έµενε στον ΣΥΡΙΖΑ», λένε οι συνοµιλητές του-, αλλά να διεκδικήσει και πάλι την πρωθυπουργία. Γι’ αυτό και µετράει µε πολύ προσεκτικό τρόπο τα βήµατά του. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως έως ότου τελειώσει το βιβλίο του, ήτοι τον Νοέµβριο, δεν θα υπάρξουν εξελίξεις. Πρόσωπο που γνωρίζει όσο λίγοι τις σκέψεις του έλεγε στα «Π» πως «όλες οι αποφάσεις θα ληφθούν τα Χριστούγεννα».

Με βάση όλες τις συγκλίνουσες πληροφορίες, το πρώτο τρίµηνο του νέου έτους θα γίνει η κίνηση της αναγγελίας κόµµατος. Υπάρχει, όµως, άλλο ένα κρίσιµο «αγκάθι» για τον κ. Τσίπρα, που δεν είναι άλλο από τον χρόνο που θα παραιτηθεί από βουλευτής. Η απόφαση είναι ειληµµένη, ωστόσο το πότε θα γίνει αποτελεί επτασφράγιστο µυστικό. Και αυτό διότι θα πυροδοτήσει αλυσιδωτές εξελίξεις σε όλη την Κεντροαριστερά, πέραν της πολύ δύσκολης θέσης στην οποία θα έρθει ο κ. Φάµελλος. Σε ό,τι αφορά τις δηµοσκοπήσεις, φαίνεται να έχει ως αφετηρία το 10% και να φτάνει δυνητικά στα ποσοστά που άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2023, δηλαδή κοντά στο 20%.

Κοντά στις εκλογές

Οπως προαναφέραµε, η περίπτωση της κυρίας Καρυστιανού είναι από µόνη της σύνθετη, µε τους περισσότερους να προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τις δηλώσεις της. Η ίδια λειτουργεί τον τελευταίο καιρό µε σαφώς πολιτικό τρόπο, µε αποκορύφωµα τη φράση της: «Η κοινωνία έχει ανάγκη από ανθρώπους ανεξάρτητους και άφθαρτους, οι οποίοι θα έρθουν µε νέο πρόγραµµα και θα µπουν µπροστά. ∆εν ξέρω αν θα µπορούσα να ηγηθώ µιας τέτοιας προσπάθειας, αλλά δεν το βλέπω προσωπικά για µένα. Ακόµα δεν σκεφτόµαστε κάτι τέτοιο, αλλά και εγώ είµαι στο 25% που νιώθω αυτή την ανάγκη. Αν δηµιουργείτο κάτι που να ήταν
συµβατό µε τις σκέψεις µου, εννοείται ότι θα ήµουν µέρος του» (Μega).

Πολλοί πλέον εκτιµούν πως ένα ενδεχόµενο κόµµα Καρυστιανού θα γίνει πολύ κοντά στις εκλογές. Πρώτον, για να µην προλάβει να αναπτυχθεί ευρέως η άποψη ότι εκµεταλλεύτηκε το οικογενειακό της δράµα και, δεύτερον, για να µη χρειαστεί να απαντά όλο το προηγούµενο διάστηµα για πολιτικά ζητήµατα, για τα οποία δεν έχει ούτε τη γνώση ούτε την εµπειρία.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι την κυρία Καρυστιανού έχουν προσεγγίσει πρόσωπα από κοινωνικούς χώρους, όπως είναι ο πρόεδρος του ∆ΣΑ, ∆ηµήτρης Βερβεσός, ο δικηγόρος Θανάσης Καµπαγιάννης, ο ακτιβιστής Ιάσονας Αποστολόπουλος κ.ά. Είναι σαφές, τέλος, ότι σε όποια κίνηση κάνει η κυρία Καρυστιανού θα ήθελε να έχει δίπλα της τη Μάγδα Φύσσα.

* Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά» στις 27/9