Η εξομολόγηση του Τρύφωνα Αλεξιάδη στα "Παραπολιτικά": Η πίστη, αποκούμπι στη μάχη με τον καρκίνο (Βίντεο)
Ο Τρύφων Αλεξιάδης αποκαλύπτει τη μάχη του με τον καρκίνο
Ο Τρύφων Αλεξιάδης σε μια σπάνια κατάθεση ψυχής στα "Παραπολιτικά" στέλνει μήνυμα ζωής για τους ανθρώπους που αγωνίζονται με σοβαρές ασθένειες

Ο διακεκριμένος οικονομολόγος, πρώην βουλευτής και πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Τρύφων Αλεξιάδης μιλάει στις «Εξομολογήσεις» στα «Παραπολιτικά», αλλά η κουβέντα δεν έχει καθόλου πολιτική. Περιστρέφεται γύρω από τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά και το μήνυμα ζωής που επαναλαμβάνει για όλους όσοι ασθενούν, τονίζοντας πως υπάρχει ελπίδα.
Το κίνητρο είναι ο ίδιο λόγος που μιλάμε σήμερα και σας ευχαριστώ πολύ για την ευαισθησία. Χωρίς πολλά λόγια, δίνω μάχη, πέντε χρόνια τώρα, με τον καρκίνο. Μια δύσκολη λέξη, μια δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες. Μοναδικός μου στόχος είναι να δώσω ελπίδα, να δώσω δύναμη, να πω σε κάθε ασθενή και στην οικογένειά του ότι ο καρκίνος είναι μια σοβαρή ασθένεια (όπως πολλές άλλες), αλλά είναι μια ασθένεια που με μεθοδικότητα, ελπίδα και θάρρος αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, είναι μια μάχη που θα δώσουμε, με εμπιστοσύνη στους Ελληνες γιατρούς, την ιατρική επιστήμη, τις νέες θεραπείες και τα φάρμακα.
Στα 60 μου χρόνια.
Εμφανίστηκε όγκος στον εγκέφαλο. Χωρίς τίποτα να προειδοποιεί προηγουμένως - ούτε ένας απλός πονοκέφαλος ή κάτι άλλο. Μια λιποθυμία στη Βουλή και οι εξετάσεις που ακολούθησαν με οδήγησαν στο χειρουργείο, σε μια πολύ δύσκολη εγχείρηση. Μετά ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες και φάρμακα. Παρότι από τα 50 μου έκανα πολλές σχετικές προληπτικές εξετάσεις (σε άλλες περιοχές), δεν είχα την παραμικρή ένδειξη. Αλλά αυτά πέρασαν. Δόξα τω Θεώ, τώρα είμαι καλά.
Πάρα πολύ. Είχα την ευλογία στη ζωή μου να συναντηθώ πραγματικά με Αγίους και σημαντικές προσωπικότητες στο Αγιον Ορος, οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτή τη στροφή μου. Η πίστη ήταν -και παραμένει- σημαντικός παράγοντας, μεγάλη βοήθεια και αποκούμπι στις δύσκολες ώρες του πόνου, των δύσκολων αποφάσεων, των άσχημων σκέψεων. Δεν προσπαθώ να εκμεταλλευτώ κάτι, δεν θα βρείτε φωτογραφία μου να ανάβω κεράκι ή να προσκυνώ εικόνισμα - μακριά από μένα αυτά. Καταθέτω μόνο αυτό που νιώθει η ψυχή μου.
Φυσικά. Εφτασα στα 65, παλεύω από τα 60. Συναντώ στα νοσοκομεία δύσκολες καταστάσεις: ασθενείς σε καρότσια, πατερίτσες, φορεία, νεαρές ηλικίες. Υπάρχει πολύς πόνος εκεί έξω, μακριά από τον μικρόκοσμο της καλοπέρασης, της ανεμελιάς και της καθημερινότητας. Προσπαθώ να βοηθήσω αυτόν τον κόσμο, ειδικά όσους είναι πιο νέοι από μένα ή έχουν πιο απλές μορφές καρκίνου. Υπάρχει ελπίδα, έχουμε μέσα μας δυνάμεις, μπορού με να δώσουμε τη μάχη, με εμπιστοσύνη στους γιατρούς. Μακάρι και η Πολιτεία να κάνει περισσότερα.
Εγώ σας ευχαριστώ, κυρία Σταμάτη, για την πρώτη συνέντευξη στη ζωή μου που δεν μίλησα για πολιτική και οικονομία. Βοηθήστε κι εσείς αυτούς που πολεμούν δύσκολες ασθένειες.
Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά
Πρόσφατα, μιλήσατε δημόσια για το πρόβλημα υγείας που έχετε και συγκινήσατε. Ποιο είναι το κίνητρο για την κίνησή σας αυτή;
Το κίνητρο είναι ο ίδιο λόγος που μιλάμε σήμερα και σας ευχαριστώ πολύ για την ευαισθησία. Χωρίς πολλά λόγια, δίνω μάχη, πέντε χρόνια τώρα, με τον καρκίνο. Μια δύσκολη λέξη, μια δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες. Μοναδικός μου στόχος είναι να δώσω ελπίδα, να δώσω δύναμη, να πω σε κάθε ασθενή και στην οικογένειά του ότι ο καρκίνος είναι μια σοβαρή ασθένεια (όπως πολλές άλλες), αλλά είναι μια ασθένεια που με μεθοδικότητα, ελπίδα και θάρρος αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, είναι μια μάχη που θα δώσουμε, με εμπιστοσύνη στους Ελληνες γιατρούς, την ιατρική επιστήμη, τις νέες θεραπείες και τα φάρμακα.
Πότε «συναντηθήκατε» με αυτή την ασθένεια;
Στα 60 μου χρόνια.
Είχατε ενδείξεις;
Εμφανίστηκε όγκος στον εγκέφαλο. Χωρίς τίποτα να προειδοποιεί προηγουμένως - ούτε ένας απλός πονοκέφαλος ή κάτι άλλο. Μια λιποθυμία στη Βουλή και οι εξετάσεις που ακολούθησαν με οδήγησαν στο χειρουργείο, σε μια πολύ δύσκολη εγχείρηση. Μετά ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες και φάρμακα. Παρότι από τα 50 μου έκανα πολλές σχετικές προληπτικές εξετάσεις (σε άλλες περιοχές), δεν είχα την παραμικρή ένδειξη. Αλλά αυτά πέρασαν. Δόξα τω Θεώ, τώρα είμαι καλά.
Εχετε αναφερθεί και άλλη φορά δημόσια στα θέματα πίστης. Σας βοήθησε;
Πάρα πολύ. Είχα την ευλογία στη ζωή μου να συναντηθώ πραγματικά με Αγίους και σημαντικές προσωπικότητες στο Αγιον Ορος, οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτή τη στροφή μου. Η πίστη ήταν -και παραμένει- σημαντικός παράγοντας, μεγάλη βοήθεια και αποκούμπι στις δύσκολες ώρες του πόνου, των δύσκολων αποφάσεων, των άσχημων σκέψεων. Δεν προσπαθώ να εκμεταλλευτώ κάτι, δεν θα βρείτε φωτογραφία μου να ανάβω κεράκι ή να προσκυνώ εικόνισμα - μακριά από μένα αυτά. Καταθέτω μόνο αυτό που νιώθει η ψυχή μου.Εφτασα στα 65, παλεύω από τα 60. Συναντώ στα νοσοκομεία δύσκολες καταστάσεις: ασθενείς σε καρότσια, πατερίτσες, φορεία, νεαρές ηλικίες. Υπάρχει πολύς πόνος εκεί έξ
Εκτός από την πίστη σας, τι άλλο σας βοήθησε στην περιπέτεια αυτή;
Η Βασιλική και ο Τρύφων, τα αγαπημένα μου εγγόνια, είναι το «μυστικό φάρμακο», όπως λέω και στους γιατρούς. Η χαρά και η αρμονία που δίνουν στη ζωή μου είναι κάτι το απερίγραπτο. Φυσικά και η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, που με στήριξαν και με στηρίζουν - από τα πιο δύσκολα μέχρι και τα απλά. Βεβαίως και οι γιατροί μου: ο Π. Πολάκης, που μου έδωσε τις πρώτες βο ήθειες και με επανέφερε, ο νευροχειρουργός Ν. Γεωργακούλιας στο νοσοκομείο « Γ. Γεννηματάς», που με χειρούργησε, η ογκολόγος μου Ε. Ραζή, που από την αρχή έχει τη γενική εποπτεία φαρμάκων, θεραπειών κ.λπ., ο Χ. Ζαμπάτης, στον «Αγιο Σάββα», που έκανε τις ακτινοβολίες στην πιο δύσκολη περιοχή του σώματος, και ο ογκολόγος από το «Αττικόν» Ι. Κωτσαντής, που φροντίζει για τη χορήγηση ειδικού φαρμάκου. Δεν έχω λόγια για να τους ευχαριστήσω. Το ελάχιστο είναι να το κάνω δημόσια και να πω ότι είναι άνθρωποι με το Α κεφαλαίο και εξαιρετικοί επιστήμονες.
Φοβάστε για τη ζωή σας;
Φυσικά. Εφτασα στα 65, παλεύω από τα 60. Συναντώ στα νοσοκομεία δύσκολες καταστάσεις: ασθενείς σε καρότσια, πατερίτσες, φορεία, νεαρές ηλικίες. Υπάρχει πολύς πόνος εκεί έξω, μακριά από τον μικρόκοσμο της καλοπέρασης, της ανεμελιάς και της καθημερινότητας. Προσπαθώ να βοηθήσω αυτόν τον κόσμο, ειδικά όσους είναι πιο νέοι από μένα ή έχουν πιο απλές μορφές καρκίνου. Υπάρχει ελπίδα, έχουμε μέσα μας δυνάμεις, μπορού με να δώσουμε τη μάχη, με εμπιστοσύνη στους γιατρούς. Μακάρι και η Πολιτεία να κάνει περισσότερα.
Ευχαριστώ για την εξομολόγηση.
Εγώ σας ευχαριστώ, κυρία Σταμάτη, για την πρώτη συνέντευξη στη ζωή μου που δεν μίλησα για πολιτική και οικονομία. Βοηθήστε κι εσείς αυτούς που πολεμούν δύσκολες ασθένειες.Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά