«Η συνέντευξη αυτή δεν δόθηκε για να απαντηθεί το ερώτημα “αν θα κάνει κόμμα ο Σαμαράς”, αλλά για να δοθεί απάντηση στην ερώτηση “αν όχι ο Μητσοτάκης, ποιος;”». Αυτό είναι το κεντρικό νόημα της χθεσινής παρέμβασης του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, σύμφωνα με ανθρώπους που συνομιλούν τακτικά μαζί του και μπορούν να τον ερμηνεύσουν. «Και η απάντηση ήταν εμφατική σε αυτό το ερώτημα: Ο Αντώνης Σαμαράς, μπορεί να κυβερνήσει καλύτερα, όπως έκανε όταν ήταν πρωθυπουργός, σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και πάντως δυσκολότερες από τις σημερινές», συνέχισαν οι ίδιοι άνθρωποι μιλώντας στο parapolitika.gr.

Διαβάστε: Στάση αναμονής από Σαμαρά για το νέο κόμμα: Τα μηνύματα εν είδει "πολιτικής πλατφόρμας" με πατριωτικό πρόσημο και η σφοδρή επίθεση σε Μητσοτάκη, Μπακογιάννη και Γεραπετρίτη

Στόχος του Μεσσήνιου πολιτικού, λοιπόν, ήταν να υπογραμμιστεί η λεγόμενη «κυβερνησιμότητα» του ηγετικού του προφίλ, υπενθυμίζοντας την δύσκολη αποστολή του την περίοδο της πρωθυπουργίας του, τόσο απέναντι στους εξωτερικούς παράγοντες, όπως η πανίσχυρη τότε, Γερμανίδα Καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, και ο σκληρός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και απέναντι στο εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον, όπως ήταν η διακυβέρνηση της χώρας με μία κυβέρνηση συνεργασίας «με τρία κόμματα αρχικά και ύστερα μόνο με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη του Βενιζέλου» και μία αντιπολίτευση με τον ανερχόμενο Αλέξη Τσίπρα, την Χρυσή Αυγή και τον Πανό Καμμένο, σε μία χώρα σε μείζονα οικονομική κρίση. «Παρέλαβα την Ελλάδα υπό πτώχευση, σε Μνημόνιο. Δεν έφερα εγώ τα Μνημόνια. Πολέμησα να μην έρθουν. Και όταν τελικά ήρθαν το 2010, έκανα την απαραίτητη αναθεώρηση ώστε να βγει η Ελλάδα μία ώρα αρχύτερα απ' τα Μνημόνια. Γι' αυτό πάλευα», ανέφερε χαρακτηριστικά για να καταλήξει, κάνοντας απολογισμό «σωστής κυβερνησιμότητας» ως εξής: «Παρέλαβα το 2012 μια χώρα με ύφεση 7.5%, ήταν η χειρότερη στον κόσμο, και την παρέδωσα με ανάπτυξη 0.7%, παρέλαβα έλλειμμα 9.5% και παρέδωσα πρωτογενή πλεονάσματα, σε μόλις δυόμισι χρόνια. Η Ελλάδα είχε βγει από το τούνελ ήδη. Κάποιοι την έσπρωξαν και πάλι μέσα. Και πιστέψτε με, με ηρεμία, μετά από καιρό, όλους θα μας κρίνει αντικειμενικά η Ιστορία». «Και αυτοί που με πάνε κι αυτοί που δεν με πάνε ξέρουν και παραδέχονται τουλάχιστον ότι τα 'βγαλα πέρα με τα δύσκολα, χωρίς όμως να δώσω ποτέ δικαιώματα ανάρμοστης συμπεριφοράς. Και αυτό με τιμά», ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του. Αυτός ήταν ο ένας στόχος.

"Ένας ελληνικός καπιταλισμός"

Ο δεύτερος στόχος της χθεσινής πολύωρης συνέντευξής του ήταν το όραμα του για το μέλλον της χώρας. Όχι μόνο για την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα, όπως έκανε στις προηγούμενες παρεμβάσεις του, αλλά και για την καθημερινότητα του πολίτη και την οικονομία. «Στην οικονομία θα ακολουθούσα τη δημιουργία μιας παραγωγικής οικονομίας μειωμένου κόστους. Γιατί σήμερα η οικονομία μας βασίζεται κυρίως στις υπηρεσίες, στην κατανάλωση, στις εισαγωγές, στα funds. Θα ήθελα λοιπόν να έβλεπα και μία χρηματοδότηση και από το κράτος -μέσω προσέξτε- ενός μικτού επενδυτικού ταμείου. Υπάρχει τέτοια μελετημένη πρόταση, κυρίως για την περιφερειακή ανάπτυξη. Δεν φτάνει μόνον, εννοώ, η απορρόφηση των ευρωπαϊκών πόρων. Ξαναλέω, χρειάζεται και συμμετοχή του κράτους σε αυτό το ταμείο. Δεύτερον, προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στο αγροτικό κομμάτι, σε αυτό που λέμε τον διατροφικό τομέα. Τρίτον, οφείλουμε να επαναδημιουργήσουμε μια ισχυρή βιομηχανία που υπήρχε κάποτε στην Ελλάδα. Υπάρχουν και σήμερα δυνατές μονάδες, αλλά χάθηκε η άλλοτε κραταιά βιομηχανία μας. Πιστεύω ότι η πολιτική ηγεσία πρέπει να προστατεύει τις ελληνικές βιομηχανίες, τις μονάδες τους, και όχι να διευκολύνει την εξαγορά τους. Να λειτουργήσουμε δηλαδή πρέπει στα πλαίσια ενός ελληνικού καπιταλισμού». Ο κ. Σαμαράς συνέχισε λέγοντας ότι «υπάρχει μία σύγχρονη αθέατη φτώχεια, όπως και μία αόρατη, κρυφή αστεγία. Σε τέτοια ζητήματα απαιτείται κρατική παρέμβαση, η οποία δυστυχώς πολλές φορές λόγω μιας νεοφιλελεύθερης αντίληψης αυτής της κυβέρνησης, απουσιάζει».

Ο ίδιος θέλησε να δείξει επίσης ότι ξέρει να «διαβάζει» σωστά τις γεωπολιτικές εξελίξεις. «Μεγάλο ζήτημα είναι η ενεργειακή μας αυτονομία, αλλά και η εξαγωγή ενέργειας. Και ασφαλώς θα γίνει με γεωτρήσεις, όπως είχαμε ξεκινήσει τις άδειες στην κυβέρνησή μου το 2012 με 2015, και ύστερα τις διέκοψαν δηλώνοντας τότε ότι όλοι ήταν υπέρ της πράσινης ανάπτυξης, λες και δεν θα μπορούσαμε εμείς να εξορύξουμε και να εξαγάγουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία αγοράζει φυσικό αέριο απ' τη Ρωσία, απ' το Κατάρ κτλ. Και όταν βγήκε τελικά ο «μπαμπούλας» ο Τραμπ, που είπε το περίφημο «drill baby drill», το θυμάστε, έκαναν μια ωραία κωλοτούμπα και θυμήθηκαν τις εξορύξεις στα οικόπεδα που είχαμε απ' το 2014 οριοθετήσει. Ό,τι να 'ναι! Ευτυχώς, τουλάχιστον, που ενδιαφέρθηκε η Chevron. Η Ευρώπη πρέπει… ακούστε, πρέπει να συνέλθει η ίδια η Ευρώπη ως προς την ενεργειακή της πολιτική, να μετακινηθεί στον ρεαλισμό, να ακολουθήσει αυτό που ήδη κάνει σήμερα η Αμερική. Να το πω ξανά: Έρχεται μια πολύ ιδιαίτερη περίοδος. Όποιος δεν παράγει τα δικά του τρόφιμα και τη δική του ενέργεια θα αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες».

Δεξιές αναφορές και "άνοιγμα" στο λεγόμενο κίνημα των Τεμπών

Πολιτικά ο κ. Σαμαράς έδειξε πως θέλει να «απευθυνθεί» στο δεξιό κοινό της κοινωνίας, με αναφορές για την αντι-wοke στάση του και για την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά και για τις αυστηρές αναφορές του στην «φιλική» εξωτερική πολιτικής της κυβέρνησης προς την Τουρκία, αλλά για δεύτερη φορά «κοίταξε» και προς και στο λεγόμενο «κίνημα των Τεμπών». Δεν είναι τυχαίο ότι αναφερόμενος στην τραγική απώλεια της κόρης του, Λένας, είπε πως «είναι μία κατάσταση βιωματική που με φέρνει ακόμα πιο κοντά σε αυτούς τους γονείς (σ.σ των θυμάτων των Τεμπών). Είναι ανθρώπινο βέβαια το πώς βιώνει ο κάθε γονιός την απώλεια του παιδιού του. Είναι προσωπική υπόθεση. Εγώ και η οικογένειά μου είμαστε βαθιά Χριστιανοί, πιστεύω στην Ορθοδοξία, και έτσι προσεγγίζω τη Λένα, χριστιανικά. Άλλοι γονείς μπορεί να μην έχουν την ίδια πίστη ή την ίδια αντίληψη, και αυτό είναι απολύτως σεβαστό». «Είναι τεράστιο λάθος η προσέγγιση της κυβέρνησης έναντι των γονιών των αδικοχαμένων αυτών παιδιών. Ήτανε και είναι μια προσέγγιση χωρίς ψυχή. Και αρκετές φορές, θα έλεγα, και χωρίς ήθος», είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του.

Στήριξη Σαμαρά σε Βορίδη και Δένδια

Συνομιλητές του κ. Σαμαρά σχολίαζαν επίσης χθες και την έμμεση στήριξη του πρώην πρωθυπουργού στον Μάκη Βορίδη στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις των δύο τους είχαν ψυχρανθεί παλαιότερα. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του: ««Κοιτάξτε, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ τι να πω; Όταν, κύριε Μητσοτάκη, βάζεις πρόεδρο κάποιον που ο υπουργός σου, ο υπουργός σου της γεωργίας, τον διώχνει και εσύ αμέσως τον παίρνεις για σύμβουλό σου εδώ και πέντε χρόνια, μέχρι και σήμερα, θες να μας πεις ότι πάλι δεν γνώριζες τίποτα; Και έπρεπε αυτά τα νέα να τα μάθουμε απ' την Ευρωπαία Εισαγγελέα; Από την κυρία Κοβέσι; Δεν είναι αυτό ένα σοβαρότατο θεσμικό ζήτημα, ολίσθημα;». Ενώ οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι όλα όσα έλεγε για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης αφορούσαν την περίοδο Γεραπετρίτη, αφήνοντας απέξω τον περίοδο Νίκου Δένδια στο νεοκλασικό στης Βασιλίσσης Σοφίας.

"Το πρόβλημα είναι ο Μητσοτάκης"

Με βάση τις παραπάνω αναφορές, πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο κ. Σαμαράς όρισε και τους πολιτικούς του αντιπάλους. Σε αυτούς συγκαταλέγονται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, το ΠΑΣΟΚ και ο Αλέξης Τσίπρας. Οι αναφορές, μάλιστα, για τον κ. Τσίπρα ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Αντίθετα, δεν καταφέρθηκε εναντίον της Νέας Δημοκρατίας. «Το πρόβλημα λοιπόν, μην κάνετε λάθος, δεν είναι ότι ο Σαμαράς δεν χωνεύει τον έναν ή τον άλλον ή τον Μητσοτάκη. Το πρόβλημα είναι ότι ο Μητσοτάκης δεν χωνεύει τη δεξιά, την κεντροδεξιά, ούτε και την ιστορία ούτε και τη βάση της Νέας Δημοκρατίας. Γι' αυτό και την έχει μετατρέψει σε ένα υβρίδιο Σημιτικού ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα. Η διαφορά επομένως του Σαμαρά με τον Μητσοτάκη δεν είναι προσωπική. Είναι πολιτική και αξιακή», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Θα κάνει (;) τελικά νέο κόμμα

Όσο για το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου κόμματος από τον ίδιο, ο κ. Σαμαράς το άφησε για το μέλλον, χωρίς να «κλείσει το μάτι» προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αρχικά είπε ότι «αν με ρωτάτε αν ένας άνθρωπος κάποιας ηλικίας μπορεί να έχει ιδέες χρήσιμες, σκέψη ριζοσπαστική, διάθεση αλλαγών, άποψη για ανατροπές; Αν με ρωτάτε αυτό, σας απαντώ ασφαλώς και μπορεί. Αρκεί να μην έχει φθαρεί ηθικά και ψυχικά». Μάλιστα, έφερε και ορισμένα παραδείγματα για να τεκμηριώσει την άποψη του, «που σημαίνει ότι το έχει σκεφθεί», σχολίαζαν χθες. «Στην ελληνική πολιτική, για παράδειγμα, μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Παπάγος, μεταπολιτευτικά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησαν το καινούργιο, χωρίς να 'ναι νεαροί ούτε και νεόκοποι. Στο εξωτερικό οι μεγάλες ανανεώσεις, οι αλλαγές, έγιναν από πολιτικούς έμπειρους, όχι νεαρούς. Μιλάω για τον Ντε Γκωλ, για τον Μιτεράν, για τον Κολ, για τον Ρήγκαν, για τον Τραμπ στις μέρες μας. Απ' την άλλη, νέοι πολιτικοί κόμισαν κυριολεκτικά ένα παλαιοπωλείο ιδεών. Στην Ελλάδα ο κύριος Τσίπρας ήταν πολύ νέος, αλλά ιδεολογικά έμοιαζε, συγγνώμη, με μαυσωλείο», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Αναμονή για δημοσκοπήσεις και πολιτικές εξελίξεις

Ειδικότερα, σχετικά με τις προθέσεις του εξήγησε ότι «όλον αυτόν τον καιρό διαβάζω και ακούω δεξιά και αριστερά διάφορα σενάρια για μένα, χωρίς εγώ να έχω μιλήσει ποτέ για όλα αυτά. Και όχι μόνον αυτό, βάζουν να με μετράνε και οι δημοσκοπήσεις. Δηλαδή κάποιοι πληρώνουν τις εταιρείες δημοσκοπήσεων για να μετρήσουν ένα κόμμα υπό την ηγεσία μου, το οποίον όμως δεν υπάρχει. Το κόμμα αυτό δεν υπάρχει. Και παρόλο που δεν υπάρχει όμως στις δημοσκοπήσεις, το είδα να φτάνει μέχρι και στο 16%». Ωστόσο, δείχνοντας ότι ακόμα δεν το έχει αποφασίσει οριστικά, τόνισε ότι «είμαι ένας πολιτικός που έχει κατακτήσει όλα τ' αξιώματα στη διαδρομή μου, με τα σωστά μου και με τα λάθη μου. Έφτασα στο πιο ψηλό σκαλί, εκείνο του Πρωθυπουργού. Επομένως, επειδή δεν έχω τέτοιες ανάγκες, δεν είναι το κίνητρό μου οι προσωπικές φιλοδοξίες ή οι ματαιοδοξίες ή οι μωροφιλοδοξίες». Και το πιο σημαντικό είναι ότι υπογράμμισε πως «ασφαλώς, έχω μέσα μου και το μεγάλο πόνο μου για το παιδί μου. Δεν μου 'ναι καθόλου εύκολο. Είμαι άνθρωπος, δεν είμαι μηχανή». Όμως συνέχισε λέγοντας πως «έχω ακόμα μέσα μου ασφαλώς και την αίσθηση του εθνικού καθήκοντος. Σταθμίζω λοιπόν την όλη κατάσταση με μεγάλη προσοχή. Παρακολουθώ τα πάντα. Όσα συμβαίνουν εντός κι εκτός Πατρίδας. Θα κρίνω με ψυχραιμία. Και όταν λάβω τις αποφάσεις μου, όποιες κι αν είναι αυτές, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα τις εξηγήσω καθαρά και ξάστερα στο μόνο σταθερό σύμμαχο της πορείας μου, εδώ και 50 σχεδόν χρόνια: στον ελληνικό λαό».

Συνομιλητές του, λένε, ότι εκτός του ότι δεν ήταν ο στόχος αυτής της συνέντευξης να απαντήσει για το ενδεχόμενο νέου κόμματος, όπως είναι λογικό θα σταθμίσει τις πολιτικές εξελίξεις και τις δημοσκοπήσεις του επόμενου διαστήματος και θα τοποθετηθεί με νέα παρέμβαση, την οποία και προανήγγειλε μέσα από την χθεσινή συνέντευξη.