Με μια δόση έντονης αυτοκριτικής ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχεται μέσα στο βιβλίο του ότι κάποια πράγματα που αφορούσαν τη διακυβέρνησή του θα μπορούσε να τα έχει κάνει αλλιώς. Ο πρώην πρωθυπουργός στη συζήτηση που είχε σε podcast με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον Σπήλιο Λαμπρόπουλο της Bookvoice αναφέρθηκε σε όσα έζησε τα επίμαχα χρόνια των μνημονίων και της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μετά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προσπαθώντας, όπως είπε, να μην αδικήσει κανέναν. Παραδέχθηκε μάλιστα ότι διάβασε και ξαναδιάβασε το βιβλίο αλλάζοντας κάποιες λέξεις προκειμένου τα γεγονότα να αποδίδονται όπως έγιναν.

Διαβάστε: Αλέξης Τσίπρας για την "Ιθάκη" στη συζήτηση με Χειλάκη και Λαμπρόπουλο: "Δεν είναι branding, είναι reload, κάνω την αυτοκριτική μου" 

Δεν είναι, άλλωστε, διόλου τυχαίο ότι, ενώ η «φωνή» του βιβλίου ΙΘΑΚΗ είναι ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Αλέξης Τσίπρας αφηγείται τέσσερα κεφάλαια. Τον πρόλογο, τον επίλογο, το πώς αποφασίστηκε το δημοψήφισμα, αλλά και το τι διαδραματίστηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες στη 17ωρη διαπραγμάτευση στη Σύνοδο Κορυφής.


Αλέξης Τσίπρας: Πώς έγραψε την "Ιθάκη"

Ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε ότι έγραφε το βιβλίο για δύο ολόκληρα χρόνια. Αναγκάστηκε να σταματήσει για ένα εξάμηνο, καθώς δεν μπορούσε να αποδώσει όπως είχε βιώσει τα γεγονότα του 2015, και ξανάρχισε περιγράφοντας τα γεγονότα στους συνεργάτες του. Σημείωσε, δε, ότι δεν έγραψε το βιβλίο με «σκοπιμότητα», δηλαδή για να το αξιοποιήσει πολιτικά, εντούτοις επεσήμανε με νόημα ότι δεν γράφει σαν συνταξιούχος, όπως άλλοι ηγέτες της περιόδου.

«Η σκοπιμότητά μου δεν ήταν να αξιοποιήσω πολιτικά για τον παρόντα χρόνο αυτά τα οποία γράφω και αυτά τα οποία λέω. Από κει και πέρα, όμως, δεν κρύβω ότι το βιβλίο μου έχει μια ιδιαιτερότητα. Και η ιδιαιτερότητα είναι ότι κανείς πρώην πρωθυπουργός δεν γράφει σε ενεστώτα χρόνο. Όλοι γράφουν σε παρελθόντα χρόνο. Εγώ γράφω το βιβλίο έχοντας αποφασίσει ότι δεν είμαι συνταξιούχος και άρα έχοντας αποφασίσει ότι θα φάω ξύλο, γιατί όλα τα πρόσωπα στα οποία αναφέρομαι είναι εν ζωή και δεν τα κολακεύω. Λέω την άποψή μου για τα όσα έκαναν και όσα παρέλειψαν. Κάνω την αυτοκριτική μου, αλλά κάνω και κριτική. Αυτό είναι ένα τόλμημα. Θέλει θάρρος. Δεν έχω δει κανέναν άλλον να το έχει κάνει. Όλοι όσοι έχουν γράψει, έχουν γράψει με το βλέμμα του συνταξιούχου. Η Άνγκελα Μέρκελ, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Μπαράκ Ομπάμα. Δεν είδα να γράψει κάποιος άλλος. Και με αυτή την έννοια έχει και ένα ενδιαφέρον. Αλλιώς θα ήταν λίγο βαρετό».

Ανέφερε, μάλιστα, ότι η ιδέα για το βιβλίο του γεννήθηκε ενώ ζούσε τα τραγικά γεγονότα της διαπραγμάτευσης, όπως είπε, όμως «δεν θα μπορούσα, όντας ενεργός, είτε ως πρωθυπουργός είτε αργότερα ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, να ασχοληθώ με την καταγραφή της ιστορίας. Όταν λοιπόν βρέθηκα, όταν αποφάσισα να παραιτηθώ, είχα στο μυαλό μου ότι έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσω. Διότι, προσέξτε τώρα, έχουν μιλήσει όλοι γι’ αυτές τις δραματικές, γι’ αυτή τη δραματική περίοδο της ελληνικής σύγχρονης ιστορίας».


"Δεν έχω αφήσει τίποτα εκτός"

Όταν ρωτήθηκε αν άφησε πράγματα εκτός για να μην ενοχλήσει ή αν αφαίρεσε ή λείανε κάποιες αιχμές, ο Τσίπρας απάντησε: «Δεν έχω αφήσει τίποτα εκτός προφανώς. Ομολογώ ότι από την πρώτη γραφή μέχρι την τελευταία έχει υπάρξει επεξεργασία, κυρίως όχι με το βλέμμα στο μέλλον, με το βλέμμα στην προσπάθεια να είμαι όσο πιο αντικειμενικός και όσο το δυνατόν λιγότερο άδικος, γατί δεν μπορεί να μην είσαι καθόλου άδικος απέναντι στους ανθρώπους και στα γεγονότα. Γι’ αυτό τον λόγο έχω, το βιβλίο γράφτηκε και μία και δεύτερη και τρίτη φορά. Το είδα αρκετές φορές ώστε κάθε λέξη να με αντιπροσωπεύει και να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια».

Επεσήμανε, πάντως, ότι το βιβλίο δεν είναι μόνο για το 2015. «Η τρίτη ενότητα είναι ο δρόμος προς την Ιθάκη. Δηλαδή δεν τελειώνει το θρίλερ, το πολιτικό θρίλερ συνεχίζεται. Τρία χρόνια για να υλοποιηθεί αυτή η συμφωνία, όπου οι κακοί της ιστορίας επανέρχονταν στον αρχικό τους σχεδιασμό. Το Grexit δεν το γλιτώσαμε το ’15 το γλιτώσαμε και το ’15, το γλιτώσαμε το ’16, το γλιτώσαμε και το ’17».

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται παράλληλα στο προσφυγικό, στην τραγωδία στο Μάτι, στη συμφωνία των Πρεσπών, στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών και στη Novartis. «Και φτάνω στην εκλογική ήττα και στην επόμενη μέρα. Υπάρχει ένα κεφάλαιο που είναι η χαμένη ευκαιρία για τη χώρα και για την Αριστερά. Οι δικές μου αδυναμίες, οι αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ, η δική μου αυτοκριτική, αλλά και η κριτική. Και φτάνω μέχρι το 2024».

Στην 5η ενότητα, που έχει τίτλο «Τι μας άφησε το ταξίδι», ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει τα επιτεύγματα -όπως είπε- εκείνης της περιόδου, που έχουν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική. Τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, το Μακεδονικό, τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, την Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα Βαλκάνια.

«Υπάρχει και ένα κομμάτι που είναι τα κοινωνικά επιτεύγματα», είπε ο Αλέξης Τσίπρας. «Τι καταφέραμε. Να βγούμε από όλη αυτή την περιπέτεια με τις λιγότερες δυνατές πληγές και με την κοινωνία όρθια. Ο επίλογος αναφέρεται στο παρόν και το μέλλον. Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι κανείς να διαβάσει ένα βιβλίο 730 σελίδων».

 

Οι προσωπικές στιγμές

Στο βιβλίο ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει και κάποιες προσωπικές στιγμές, όπως όταν την ημέρα του δημοψηφίσματος ξέχασε τα γενέθλια του γιου του. «Οι στιγμές που περιγράφω είναι προσωπικές μεν, αλλά είναι ενταγμένες μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο είναι γνωστό, είναι δημόσιο, εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο μιας πορείας που ήταν διαρκώς υπό το βλέμμα της ελληνικής κοινωνίας. Περιγράφω κάποιες στιγμές που αφορούν το πώς εγώ με τη σύντροφό μου βιώσαμε κάποιες καταστάσεις. Το πώς ένιωσα για παράδειγμα, όταν την ημέρα του δημοψηφίσματος είχε γενέθλια ο μικρός μου γιος και εγώ δεν τα θυμήθηκα. Τι να θυμηθείς εκείνη την ώρα. Και έψαχνε αγωνιωδώς να μου το θυμίσει η σύντροφός μου και εγώ την έδιωχνα από την αίθουσα, γιατί είχα συνεδρίαση, ότι παιζόταν το μέλλον της χώρας.(…) Και όταν το συνειδητοποίησα, ας πούμε δαγκώθηκα».