EnΠώς η Ελευσίνα μετατρέπει την Ελλάδα σε υπερδύναμη logistics & ενέργειας: Η αλλαγή ισορροπιών με ΗΠΑ, Κίνα και Τουρκία - Αναλύει ο Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος στο parapolitika.gr
Η στρατηγική αναβάθμιση της χώρας
«Η Ελευσίνα είναι το αμερικανικό αντίβαρο στον "κινεζικό" Πειραιά, αλλά για την Ελλάδα είναι ευκαιρία» εξηγεί ο Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος στο parapolitika.gr
Χρυσα Μακρη
Η στρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας, που από ένας μικρός διαμετακομιστικός σταθμός της Ευρώπης έχει μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο, πιστοποιεί τη βαθιά και ουσιαστική συνεργασία Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών, όπως υποστηρίζουν πολλοί αναλυτές. Η επένδυση των Αμερικανών στο λιμάνι της Ελευσίνας και την παράκτια ζώνη, που περιλαμβάνει και τη σιδηροδρομική σύνδεση του Πειραιά και των Ναυπηγείων Ελευσίνας με το Θριάσιο Πεδίο, ενισχύει τη στρατηγική θέση της Ελλάδας μετά και τις πρόσφατες ενεργειακές συμφωνίες.
Ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος αναλύει στο parapolitika.gr πώς η αξιοποίηση του λιμανιού της Ελευσίνας σπάει το «μονοπώλιο» του λιμανιού του Πειραιά και δίνει την ευκαιρία στη χώρα μας να αποκτήσει έναν δεύτερο λιμενικό πόλο. Όπως λέει «αυτό που θα λειτουργήσει ως αντίβαρο για τις ΗΠΑ είναι για μας μια ευκαιρία. Αποκτούμε ένα δεύτερο μεγάλο λιμάνι. Αυτό σημαίνει ότι δεν εξαρτόμαστε πια από το τι θα κάνει η COSCO στον Πειραιά, το αν θα κάνει τέταρτη πλατφόρμα, αν θα κάνει επενδύσεις. Και σε γεωπολιτικό επίπεδο μπορούμε να παίζουμε πια ανάμεσα στον κινεζικό και στον αμερικανικό πόλο. Κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα αναβαθμίζεται σε ένα περιφερειακό κόμβο logistics και ενέργειας. Διότι όταν, εκτός από τον κινεζικό Πειραιά, βάζεις μέσα και την Ελευσίνα, που δεν θα είναι ένα απλό λιμάνι, αλλά θα έχει και ναυπηγεία, εμπορευματικό κέντρο και θέλουμε να έχει και σιδηροδρομική σύνδεση, στην πραγματικότητα πάμε και χτίζουμε μία πύλη εισόδου για τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη, πολυεθνική πια. Έτσι, λοιπόν, εμβαθύνει και το αφήγημα το δικό μας στο κομμάτι των logistics, γιατί θέλουμε να λειτουργήσουμε ως energy hubs στην Ανατολική Μεσόγειο. Να μην παραγνωρίζουμε επίσης τις επενδύσεις που θα γίνουν εκεί, τις θέσεις εργασίας που θα ληφθούν. Να θυμηθούμε ότι η U.S. International Development Finance Corporation (το επενδυτικό ταμείο των Αμερικανών) έχει δεσμεύσει μόνο για τα ναυπηγεία 125 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να γίνουν επενδύσεις».
Διαβάστε: "Ενεργειακός και αμυντικός κόμβος τα Ναυπηγεία Ελευσίνας" - "Άμεσα η νέα Αρχή Προστασίας Καταναλωτή": Τι είπε στα ''Παραπολιτικά'' 90,1 ο Τάκης Θεοδωρικάκος (Βίντεο)
Ο κ. Δεσποτόπουλος αναφέρεται και σε μία νέα παράμετρο που συμβάλει στην αναβάθμιση της Ελλάδας και αναμένεται να της προσδώσει διαχρονική αξία, γιατί, όπως υποστηρίζει, «ο Κάθετος Διάδρομος αυτή τη στιγμή προβλέπει μία ταχεία σιδηροδρομική διασύνδεση Ουκρανίας-Αλεξανδρούπολης. Τα εμπορεύματα που μεταφέρονται σήμερα μέσω των στενών της Τουρκίας, του Βοσπόρου, και τα οποία απαιτούν περίπου πέντε μέρες για να περάσουν, η ταχεία σιδηροδρομική εναλλακτική, το λεγόμενο Sea to Sea (θάλασσα με θάλασσα), που είναι δηλαδή Μαύρη Θάλασσα με Αλεξανδρούπολη, θα χρειάζεται 18 ώρες μόνο ή 12, αν μιλάμε για Βουλγαρία-Ρουμανία. Αυτό λειτουργεί τελείως ανταγωνιστικά προς τα Στενά και θα έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε κόστος, χρόνο, ασφάλεια. Και μακροπρόθεσμα, και ο πόλεμος να τελειώσει, έχεις μια εναλλακτική που είναι πιο ανθεκτική σε σχετικές συνθήκες, είναι πολύ πιο γρήγορη και είναι και πολύ πιο οικονομική. Άρα, λοιπόν, ήδη εκεί βλέπουμε ότι δημιουργείται κάτι το οποίο μειώνει την αξία της Τουρκίας στην περιοχή και αυξάνει την ελληνική. Η θέση της Ελλάδας είναι εκ των πραγμάτων ανταγωνιστική στα ενεργειακά από τη θέση της Τουρκίας, διότι τα ενεργειακά project που υλοποιεί είναι ανταγωνιστικά της Τουρκίας. Εμείς, για παράδειγμα, επενδύσαμε στην αμερικανική συνεργασία και στο δόγμα 3+1, που εμπλέκει Κύπρο, Ισραήλ και εμάς. Σε βάθος χρόνου ευελπιστούμε να έχουμε και τον Κάθετο Άξονα από την Ινδία. Η Τουρκία βασίστηκε σε ανταγωνιστικά σχέδια που περιλάμβαναν ένα hub της Ρωσίας στην Ανατολική Θράκη, καθώς επίσης μεταφορά πετρελαίου του Κατάρ μέσω αγωγών. Όλα αυτά δεν ευδοκίμησαν, διότι ακριβώς οι Αμερικανοί επενδύουν πια για την τροφοδοσία της Ευρώπης στους διαδρόμους που εμπλέκουν κυρίως στην Ελλάδα».
Ωστόσο, το ενδιαφέρον της Τουρκίας να εισαχθεί στα ενεργειακά σχέδια της Αμερικής είναι για κάποιους αναλυτές ένα σενάριο το οποίο μπορούμε να δούμε να ξεδιπλώνεται στο εγγύς μέλλον. Σύμφωνα με τον κ. Δεσποτόπουλο, «θα ήταν ευχής έργον η Τουρκία να φύγει από τη συνεργασία με τη Ρωσία». Όπως λέει στο parapolitika.gr «η Τουρκία καταρχάς σήμερα επισήμως διακήρυξε τη θέση της ότι δεν πρόκειται να σταματήσει να αγοράζει φυσικό αέριο από τη Ρωσία και, κατά δεύτερον, έχει συμβόλαια ενεργά με τους Αμερικανούς για προμήθεια LNG, αλλά δεν είναι τόσο ισχυρά. Η προμήθεια κάποιου φυσικού αέριου από τις ΗΠΑ που θα είναι υγροποιημένο δεν είναι τέτοιο ώστε να θέσει σε κίνδυνο όλα αυτά τα ενεργειακά σχέδια. Επίσης, θα είναι ευχής έργον η Τουρκία να φύγει από το παραλογισμό, να φύγει από τη συνεργασία που είχε με τη Ρωσία, που είναι και αυτή μια αναθεωρητική δύναμη, να εγκαταλείψει τον αναθεωρητισμό και να έρθει να συζητήσει στη βάση του Διεθνούς Δικαίου με την Ελλάδα και τη νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν νομίζω ότι θα το κάνει. Επειδή ακριβώς δεν θα το κάνει, θα συνεχίσει να βρίσκεται εκτός των μεγάλων ενεργειακών σχεδιασμών».
Ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος αναλύει στο parapolitika.gr πώς η αξιοποίηση του λιμανιού της Ελευσίνας σπάει το «μονοπώλιο» του λιμανιού του Πειραιά και δίνει την ευκαιρία στη χώρα μας να αποκτήσει έναν δεύτερο λιμενικό πόλο. Όπως λέει «αυτό που θα λειτουργήσει ως αντίβαρο για τις ΗΠΑ είναι για μας μια ευκαιρία. Αποκτούμε ένα δεύτερο μεγάλο λιμάνι. Αυτό σημαίνει ότι δεν εξαρτόμαστε πια από το τι θα κάνει η COSCO στον Πειραιά, το αν θα κάνει τέταρτη πλατφόρμα, αν θα κάνει επενδύσεις. Και σε γεωπολιτικό επίπεδο μπορούμε να παίζουμε πια ανάμεσα στον κινεζικό και στον αμερικανικό πόλο. Κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα αναβαθμίζεται σε ένα περιφερειακό κόμβο logistics και ενέργειας. Διότι όταν, εκτός από τον κινεζικό Πειραιά, βάζεις μέσα και την Ελευσίνα, που δεν θα είναι ένα απλό λιμάνι, αλλά θα έχει και ναυπηγεία, εμπορευματικό κέντρο και θέλουμε να έχει και σιδηροδρομική σύνδεση, στην πραγματικότητα πάμε και χτίζουμε μία πύλη εισόδου για τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη, πολυεθνική πια. Έτσι, λοιπόν, εμβαθύνει και το αφήγημα το δικό μας στο κομμάτι των logistics, γιατί θέλουμε να λειτουργήσουμε ως energy hubs στην Ανατολική Μεσόγειο. Να μην παραγνωρίζουμε επίσης τις επενδύσεις που θα γίνουν εκεί, τις θέσεις εργασίας που θα ληφθούν. Να θυμηθούμε ότι η U.S. International Development Finance Corporation (το επενδυτικό ταμείο των Αμερικανών) έχει δεσμεύσει μόνο για τα ναυπηγεία 125 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να γίνουν επενδύσεις».
Διαβάστε: "Ενεργειακός και αμυντικός κόμβος τα Ναυπηγεία Ελευσίνας" - "Άμεσα η νέα Αρχή Προστασίας Καταναλωτή": Τι είπε στα ''Παραπολιτικά'' 90,1 ο Τάκης Θεοδωρικάκος (Βίντεο)
Η σύνδεση της γεωπολιτικής αναβάθμισης της Ελλάδας με την Τουρκία
Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας έρχεται ως συνέπεια της άρνησης της Τουρκίας να απεγκλωβιστεί από τις συμφωνίες που έχει συνάψει με τη Ρωσία στον τομέα της ενέργειας, ενώ πολλοί προσπαθούν να διερευνήσουν τις συνθήκες που θα δημιουργηθούν μεταπολεμικά και εάν η Ελλάδα ακόμη και τότε θα συνεχίσει να προσελκύει το ενδιαφέρον των επενδυτών.Ο κ. Δεσποτόπουλος αναφέρεται και σε μία νέα παράμετρο που συμβάλει στην αναβάθμιση της Ελλάδας και αναμένεται να της προσδώσει διαχρονική αξία, γιατί, όπως υποστηρίζει, «ο Κάθετος Διάδρομος αυτή τη στιγμή προβλέπει μία ταχεία σιδηροδρομική διασύνδεση Ουκρανίας-Αλεξανδρούπολης. Τα εμπορεύματα που μεταφέρονται σήμερα μέσω των στενών της Τουρκίας, του Βοσπόρου, και τα οποία απαιτούν περίπου πέντε μέρες για να περάσουν, η ταχεία σιδηροδρομική εναλλακτική, το λεγόμενο Sea to Sea (θάλασσα με θάλασσα), που είναι δηλαδή Μαύρη Θάλασσα με Αλεξανδρούπολη, θα χρειάζεται 18 ώρες μόνο ή 12, αν μιλάμε για Βουλγαρία-Ρουμανία. Αυτό λειτουργεί τελείως ανταγωνιστικά προς τα Στενά και θα έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε κόστος, χρόνο, ασφάλεια. Και μακροπρόθεσμα, και ο πόλεμος να τελειώσει, έχεις μια εναλλακτική που είναι πιο ανθεκτική σε σχετικές συνθήκες, είναι πολύ πιο γρήγορη και είναι και πολύ πιο οικονομική. Άρα, λοιπόν, ήδη εκεί βλέπουμε ότι δημιουργείται κάτι το οποίο μειώνει την αξία της Τουρκίας στην περιοχή και αυξάνει την ελληνική. Η θέση της Ελλάδας είναι εκ των πραγμάτων ανταγωνιστική στα ενεργειακά από τη θέση της Τουρκίας, διότι τα ενεργειακά project που υλοποιεί είναι ανταγωνιστικά της Τουρκίας. Εμείς, για παράδειγμα, επενδύσαμε στην αμερικανική συνεργασία και στο δόγμα 3+1, που εμπλέκει Κύπρο, Ισραήλ και εμάς. Σε βάθος χρόνου ευελπιστούμε να έχουμε και τον Κάθετο Άξονα από την Ινδία. Η Τουρκία βασίστηκε σε ανταγωνιστικά σχέδια που περιλάμβαναν ένα hub της Ρωσίας στην Ανατολική Θράκη, καθώς επίσης μεταφορά πετρελαίου του Κατάρ μέσω αγωγών. Όλα αυτά δεν ευδοκίμησαν, διότι ακριβώς οι Αμερικανοί επενδύουν πια για την τροφοδοσία της Ευρώπης στους διαδρόμους που εμπλέκουν κυρίως στην Ελλάδα».
Ωστόσο, το ενδιαφέρον της Τουρκίας να εισαχθεί στα ενεργειακά σχέδια της Αμερικής είναι για κάποιους αναλυτές ένα σενάριο το οποίο μπορούμε να δούμε να ξεδιπλώνεται στο εγγύς μέλλον. Σύμφωνα με τον κ. Δεσποτόπουλο, «θα ήταν ευχής έργον η Τουρκία να φύγει από τη συνεργασία με τη Ρωσία». Όπως λέει στο parapolitika.gr «η Τουρκία καταρχάς σήμερα επισήμως διακήρυξε τη θέση της ότι δεν πρόκειται να σταματήσει να αγοράζει φυσικό αέριο από τη Ρωσία και, κατά δεύτερον, έχει συμβόλαια ενεργά με τους Αμερικανούς για προμήθεια LNG, αλλά δεν είναι τόσο ισχυρά. Η προμήθεια κάποιου φυσικού αέριου από τις ΗΠΑ που θα είναι υγροποιημένο δεν είναι τέτοιο ώστε να θέσει σε κίνδυνο όλα αυτά τα ενεργειακά σχέδια. Επίσης, θα είναι ευχής έργον η Τουρκία να φύγει από το παραλογισμό, να φύγει από τη συνεργασία που είχε με τη Ρωσία, που είναι και αυτή μια αναθεωρητική δύναμη, να εγκαταλείψει τον αναθεωρητισμό και να έρθει να συζητήσει στη βάση του Διεθνούς Δικαίου με την Ελλάδα και τη νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν νομίζω ότι θα το κάνει. Επειδή ακριβώς δεν θα το κάνει, θα συνεχίσει να βρίσκεται εκτός των μεγάλων ενεργειακών σχεδιασμών».
