Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει επιδείξει με τον πιο εμφανή τρόπο την αδυναμία της να εγγυηθεί διαφάνεια, λογοδοσία και θεσμική σοβαρότητα. Τα συνεχή σκάνδαλα, από χρήματα που κατέληξαν σε «ημετέρους» αντί στον έλληνα πολίτη και την ελληνική επιχειρηματικότητα έως καταπάτηση των θεσμών και της δικαιοσύνης, δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά συμπεριφορικός τρόπος διακυβέρνησης που υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην δημοκρατία. Αν δεν αλλάξει αυτή η πορεία, το τίμημα θα το πληρώσει η ίδια η δημοκρατία μας.

Και αυτή η θεσμική κρίση δεν βρίσκεται σε κενό, αλλά αγγίζει άμεσα την καθημερινότητα των πολιτών με την οικονομική πραγματικότητα σήμερα να είναι σκληρή. Οι πραγματικοί μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, ενώ οι τιμές των βασικών αγαθών έχουν εκτοξευθεί. Η ελληνική οικογένεια βλέπει τον προϋπολογισμό της να συρρικνώνεται, καθώς τα έξοδα για ενοίκιο, θέρμανση και τρόφιμα απορροφούν όλο το εισοδήμα, χωρίς δυνατότητα αποταμίευσης. Ιδιαίτερα οι νέοι βλέπουν τις προοπτικές τους περιορισμένες, αδυνατώντας να βρουν οικονομική ανεξαρτησία. Ότι ένας νέος σήμερα δίνει σχεδόν το 50% του μισθού του μόνο για να καλύψει το ενοίκιο δεν είναι απλώς οικονομική δυσκολία αλλά κοινωνική αδικία.

Σήμερα η Ελλάδα έχει ανάγκη πολιτικής αλλαγής που δεν θα περιορίζεται σε διαχειριστικά μέτρα. Χρειαζόμαστε μια νέα πορεία ώστε το κράτος να λειτουργεί για τους πολίτες και όχι για τα ολιγοπώλεια, που να σχεδιάζει πολιτικές με μακροπρόθεσμο όραμα και κοινωνική ευαισθησία. Η ανάγκη για θεσμική ανασυγκρότηση είναι πλέον αδιαπραγμάτευτη. Χρειαζόμαστε ένα κράτος που να λειτουργεί τεχνοκρατικά, με σαφή και μετρήσιμα αποτελέσματα: από τον έλεγχο των δημόσιων προμηθειών, τον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών υπηρεσίων, έως τη ρύθμιση της αγοράς κατοικίας και την προστασία των εργαζομένων. Μόνο μέσω ενός αποτελεσματικού, διαφανούς και υπεύθυνου κράτους μπορεί να οικοδομηθεί μια κοινωνία δίκαιη και βιώσιμη. Ιστορικά, κάθε φορά που στην Ελλάδα έλειψε η θεσμική αξιοπιστία το πολιτικό κόστος και η οικονομική ζημία ήταν μακροχρόνιες: η φτώχεια και η απογοήτευση οδήγησαν σε φυγή νέων επιστημόνων, σε συρρίκνωση του παραγωγικού ιστού και στην αμφισβήτηση του ίδιου του δημόσιου στίγματος. Σήμερα, αυτή η πληγή πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολιτικές που επαναφέρουν τη διαφάνεια, ενισχύουν τους θεσμούς και αποκαθιστούν την αξιοπιστία του κράτους.

Το πολιτικό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ επικεντρώνεται σε αυτήν την αναγκαιότητα: θεσμοθετώντας ξεκάθαρες αρμοδιότητες ανάμεσα σε κράτος, περιφέρειες και δήμους. Με πλήρη αναμόρφωση του ΑΣΕΠ, ώστε να διασφαλιστεί η αξιοκρατία ενώ το τέλος του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών, καθώς και η αλλαγή του τρόπου επιλογής ηγεσίας της Δικαιοσύνης, θα σταματήσουν την υπονόμευση των Θεσμών.

Επιπροσθέτως στο πεδίο της εργασίας η σταδιακή επαναφορά του 13ου μισθού στο Δημόσιο, οι ισχυρές συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις, η θεσμοθέτηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης θα κάνουν την εργασία δίκαιη. Τέλος, η στεγαστική πολιτική, η οποία αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης στην Ελλάδα, μπορεί να οδηγήσει στην σταθεροποίηση των ενοικίων, με κεντρικό στόχο την κατασκευή 40.000 κοινωνικών κατοικίων που θα θέτουν τις βάσεις για μια προσιτή και αξιοπρεπή κατοικία για όλους.

Η ώρα για ανανέωση είναι εδώ. Η πολιτική και θεσμική ανασυγκρότηση είναι η μόνη πορεία που μπορεί να επανασυστήσει το κοινωνικό κράτος. Η αλλαγή όμως δεν μπορεί να έρθει από μόνη της, αλλά χρειάζεται ενεργούς, ενημερωμένους και αποφασισμένους πολίτες. Κάθε μας επιλογή, κάθε φωνή, κάθε πράξη συμμετοχής μας χτίζει το μέλλον που ονειρευόμαστε. Η ώρα για μια δίκαιη κοινωνία είναι τώρα και αυτή η ώρα δεν περιμένει κανέναν.


tsolakis_christos

 

Ο Χρήστος Τσολάκης είναι Πολιτικός Επιστήμονας / Οικονομολόγος και Αναπληρωτής Γραμματέας Δικτύου Επιστημόνων ΠΑΣΟΚ