EnΖωή Κωνσταντοπούλου: Με ορμή και χαμόγελο στη νέα χρονιά, για να φέρουμε Δικαιοσύνη (Εικόνες)
Η ανάρτηση της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποχαιρέτησε το 2025 με μια μακροσκελή ανάρτηση και υποδέχεται το 2026 με ελπίδα "στην ψυχή, στην καρδιά και στο νου"
Από τη Στοκχόλμη, όπου βρίσκεται με τον Διαμαντή Καραναστάση για να υποδεχθούν το 2026, αποχαιρέτησε το 2025 η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έκανε λόγο για μια χρονιά που «είχες τα πάντα» και άφησε πολλά μαθήματα. Σημείωσε την παραίτηση του Καραναστάση, έκανε αναφορά στην Παλαιστίνη και τη Γάζα, τον Πάνο Ρούτσι, τις αθλήτριες της κωπηλασίας, τα μπλόκα των αγροτών, αλλά και «τη μεγάλη μάχη με τη διαφθορά στη Βουλή». Η κ. Κωνσταντοπούλου σημείωσε ότι το παρερχόμενο έτος άφησε «Ελπίδα», η οποία δημιουργεί την ορμή και το χαμόγελο που θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της νέας χρονιάς.
Διαβάστε: Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αλλαγή του χρόνου με τον Διαμαντή Καραναστάση στη Στοκχόλμη
Είχες σύγκρουση, τρυφερότητα, αντοχή, αντίσταση, δημιουργία…
Είχες κόσμο στους δρόμους, αγώνες για τα δικαιώματα, αγώνες για Δικαιοσύνη, μάχες στο πλευρό των ανθρώπων στα Δικαστήρια, μάχες στη Βουλή, νίκες μεγάλες του καλού απέναντι στο κακό, μάχες συνεχείς απέναντι στη διαφθορά και το σκοτάδι.
Είχες την κορυφαία μας στιγμή, στα σχεδόν δέκα χρόνια της Πλεύσης Ελευθερίας, την παρουσίαση του Προγράμματός μας, βάζοντας τον Άνθρωπο μπροστά και την τεχνολογία στην υπηρεσία του, με την υπογραφή του Διαμαντή. Αλλά και την κορυφαία πράξη του Διαμαντή, την παρακαταθήκη του, να παραιτηθεί από ένα βρόμικο πεδίο, για να υπηρετήσει με όλες του τις δυνάμεις την Τέχνη, τον Πολιτισμό.
Είχες μαθήματα πολλά:
ότι η συλλογικότητα μπορεί να υπάρξει πηγαία κι αυθόρμητα, στο δρόμο, στις πλατείες, στις ψυχές, εκεί όπου το δίκιο ξεχειλίζει!
ότι η αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, κάθε γυναίκας, είναι κοινή αναφορά κι αυτοί που την προσβάλλουν εξοστρακίζονται από τους ανθρώπους την ώρα που νομίζεις ότι αμύνεσαι μόνη σου…
ότι κάποιες μάχες θέλουν μεγάλο κόπο, κι ακόμη και 17 χρόνια μετά πρέπει να υπερασπιστείς το παιδί, που το σκότωσαν στα 15 του, τον Αλέξανδρο, για να τον δικαιώσεις.
ότι όταν δεν παύεις να αγωνίζεσαι, στο τέλος νικάς: έτσι έγινε με τις αθλήτριές μας στην Κωπηλασία, με τους ανθρώπους που παλεύουν κατά των πλειστηριασμών, με το σπίτι της οικογένειας που σώσαμε, με τον Πάνο, που διακινδύνευσε τη ζωή του απέναντι σε όλο το σύστημα για να δικαιώσει το παιδί του. Και με τόσες και τόσες άλλες μάχες που δώσαμε και κερδίσαμε μέσα στη χρονιά, απέναντι στην αδικία, την αυθαιρεσία, τη βία.
ότι η αλληλεγγύη είναι ευθύνη, καθήκον, ύπαρξη κι ότι απέναντι στις πιο ισχυρές εξουσίες που εγκληματούν, υπερασπίζεσαι τους αθώους, τα παιδιά της Γάζας, τον λαό της Παλαιστίνης, ανυποχώρητα, μέχρι τέλους!
ότι ο ακτιβισμός είναι δύναμη και πολλές φορές είναι αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα, όταν οι θεσμοί αδρανούν.
ότι μέσα στις μεγαλύτερες δυσκολίες και τις μεγαλύτερες θύελλες, η αγάπη είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο, και η αγάπη στο τέλος νικά.
Ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάθε δοκιμασία, έχεις μαζί σου, στο πλευρό σου, τους ανθρώπους σου, που ακόμη κι αν δεν είναι εκεί, είναι εκεί με την σκέψη και την αγάπη τους.
Σε αποχαιρετώ περήφανη και χαρούμενη που, όσα και να κατάφερα, όσα κι αν δεν κατάφερα, όσα κι αν παλέψαμε, όσα κι αν κερδίσαμε, όσα κι αν διεκδικήσαμε, όσα κι αν καταφέραμε κι όσα κι αν ακόμη τα διεκδικούμε, κάθε στιγμή, πάντα, είχε Αλήθεια.
Κάθε στιγμή σου ήταν αληθινή, κάθε στιγμή ήμουν αληθινή.
Και τώρα, μπροστά στη νέα χρονιά που έρχεται, πάλι μας αφήνεις τα δώρα σου:
την Ελπίδα, που γεννούν οι αγώνες για το δίκαιο και η αγάπη για τον άνθρωπο.
Την ώρα που οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες μας, είναι στους δρόμους και στα μπλόκα, την ώρα που στη Βουλή μαίνονται οι μεγάλες συγκρούσεις με τη διαφθορά, την ώρα που ο κόσμος πια γνωρίζει, μαθαίνει και συνειδητοποιεί, την ώρα αυτή είναι που γεννιέται η Ελπίδα στις ψυχές όλων κι η αποφασιστικότητα να διεκδικήσουμε αυτά που ελπίζουμε, ονειρευόμαστε κι αξίζουμε.
Με την Ελπίδα, λοιπόν, στην ψυχή, στην καρδιά και στον νου, σε αποχαιρετώ και σε ευχαριστώ για όσα μου έδωσες, για την ορμή με την οποία μπαίνουμε με χαμόγελο στη νέα χρονιά για να φέρουμε Δικαιοσύνη, Αγάπη και Ειρήνη…
Ζωή».
Διαβάστε: Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αλλαγή του χρόνου με τον Διαμαντή Καραναστάση στη Στοκχόλμη
Η ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, έγραψε: «Αντίο 2025! Ήσουν μια χρονιά δύσκολη, όμορφη, γεμάτη! Είχες τα πάντα: χαρές, λύπες, μάχες, νίκες, δοκιμασίες, αποφάσεις, αγκαλιές, αγωνίες, δάκρυα, γέλια…Είχες σύγκρουση, τρυφερότητα, αντοχή, αντίσταση, δημιουργία…
Είχες κόσμο στους δρόμους, αγώνες για τα δικαιώματα, αγώνες για Δικαιοσύνη, μάχες στο πλευρό των ανθρώπων στα Δικαστήρια, μάχες στη Βουλή, νίκες μεγάλες του καλού απέναντι στο κακό, μάχες συνεχείς απέναντι στη διαφθορά και το σκοτάδι.
Είχες την κορυφαία μας στιγμή, στα σχεδόν δέκα χρόνια της Πλεύσης Ελευθερίας, την παρουσίαση του Προγράμματός μας, βάζοντας τον Άνθρωπο μπροστά και την τεχνολογία στην υπηρεσία του, με την υπογραφή του Διαμαντή. Αλλά και την κορυφαία πράξη του Διαμαντή, την παρακαταθήκη του, να παραιτηθεί από ένα βρόμικο πεδίο, για να υπηρετήσει με όλες του τις δυνάμεις την Τέχνη, τον Πολιτισμό.
Είχες μαθήματα πολλά:
ότι η συλλογικότητα μπορεί να υπάρξει πηγαία κι αυθόρμητα, στο δρόμο, στις πλατείες, στις ψυχές, εκεί όπου το δίκιο ξεχειλίζει!
ότι η αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, κάθε γυναίκας, είναι κοινή αναφορά κι αυτοί που την προσβάλλουν εξοστρακίζονται από τους ανθρώπους την ώρα που νομίζεις ότι αμύνεσαι μόνη σου…
ότι κάποιες μάχες θέλουν μεγάλο κόπο, κι ακόμη και 17 χρόνια μετά πρέπει να υπερασπιστείς το παιδί, που το σκότωσαν στα 15 του, τον Αλέξανδρο, για να τον δικαιώσεις.
ότι όταν δεν παύεις να αγωνίζεσαι, στο τέλος νικάς: έτσι έγινε με τις αθλήτριές μας στην Κωπηλασία, με τους ανθρώπους που παλεύουν κατά των πλειστηριασμών, με το σπίτι της οικογένειας που σώσαμε, με τον Πάνο, που διακινδύνευσε τη ζωή του απέναντι σε όλο το σύστημα για να δικαιώσει το παιδί του. Και με τόσες και τόσες άλλες μάχες που δώσαμε και κερδίσαμε μέσα στη χρονιά, απέναντι στην αδικία, την αυθαιρεσία, τη βία.
ότι η αλληλεγγύη είναι ευθύνη, καθήκον, ύπαρξη κι ότι απέναντι στις πιο ισχυρές εξουσίες που εγκληματούν, υπερασπίζεσαι τους αθώους, τα παιδιά της Γάζας, τον λαό της Παλαιστίνης, ανυποχώρητα, μέχρι τέλους!
ότι ο ακτιβισμός είναι δύναμη και πολλές φορές είναι αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα, όταν οι θεσμοί αδρανούν.
ότι μέσα στις μεγαλύτερες δυσκολίες και τις μεγαλύτερες θύελλες, η αγάπη είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο, και η αγάπη στο τέλος νικά.
Ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάθε δοκιμασία, έχεις μαζί σου, στο πλευρό σου, τους ανθρώπους σου, που ακόμη κι αν δεν είναι εκεί, είναι εκεί με την σκέψη και την αγάπη τους.
Σε αποχαιρετώ περήφανη και χαρούμενη που, όσα και να κατάφερα, όσα κι αν δεν κατάφερα, όσα κι αν παλέψαμε, όσα κι αν κερδίσαμε, όσα κι αν διεκδικήσαμε, όσα κι αν καταφέραμε κι όσα κι αν ακόμη τα διεκδικούμε, κάθε στιγμή, πάντα, είχε Αλήθεια.
Κάθε στιγμή σου ήταν αληθινή, κάθε στιγμή ήμουν αληθινή.
Και τώρα, μπροστά στη νέα χρονιά που έρχεται, πάλι μας αφήνεις τα δώρα σου:
την Ελπίδα, που γεννούν οι αγώνες για το δίκαιο και η αγάπη για τον άνθρωπο.
Την ώρα που οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες μας, είναι στους δρόμους και στα μπλόκα, την ώρα που στη Βουλή μαίνονται οι μεγάλες συγκρούσεις με τη διαφθορά, την ώρα που ο κόσμος πια γνωρίζει, μαθαίνει και συνειδητοποιεί, την ώρα αυτή είναι που γεννιέται η Ελπίδα στις ψυχές όλων κι η αποφασιστικότητα να διεκδικήσουμε αυτά που ελπίζουμε, ονειρευόμαστε κι αξίζουμε.
Με την Ελπίδα, λοιπόν, στην ψυχή, στην καρδιά και στον νου, σε αποχαιρετώ και σε ευχαριστώ για όσα μου έδωσες, για την ορμή με την οποία μπαίνουμε με χαμόγελο στη νέα χρονιά για να φέρουμε Δικαιοσύνη, Αγάπη και Ειρήνη…
Ζωή».
