Καταγράφοντας την πορεία του Αλέξη Τσίπρα, από τα μαθητικά του χρόνια, τις φοιτητές του ανησυχίες, την κομματική του πορεία, τις επιλογές του, πολιτικές και προσωπικές, με αναφορές ακόμη και στην συμβίωσή του με την σύντροφό του και καταλήγοντας στη σημερινή κρίση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, η εφημερίδα Independent επιχειρεί να σκιαγραφήσει το προφίλ του Έλληνα πρωθυπουργού.

Με αναφορές στην πολιτική του τακτική, αλλά και στις αδυναμίες της ελληνικής κυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας, εμφανίζεται από την εφημερίδα ως ένας «χαρισματικός τζογαδόρος που ωστόσο παίζει το μέλλον της χώρας του στα ζάρια»

Το δημοσίευμα έχει ως εξής:

 «Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι ένας Pied Piper (σ.τ.μ.: μυθική φιγούρα του Μεσαίωνα, ιδιαίτερα γνωστή σε όλη την Ευρώπη και τα παιδικά παραμύθια, που αφορά έναν νεαρό ντυμένο τσαρλατάνος που με τη φλογέρα του παρασέρνει τα ποντίκια μακριά από την πόλη, αλλά αν δεν πληρωνόταν άρπαζε τα παιδιά τους...) που οδηγεί την χώρα του εκτός του ευρώ και φέρνει το ενιαίο νόμισμα σε πολύ δύσκολη θέση. Και αυτό το κάνει με εξαιρετική ισορροπία και πολύ ταλέντο.

Στις πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις του το τελευταίο δεκαπενθήμερο, ο Τσίπρας δείχνει να έχει το χάρισμα και την πειθώ να μπορεί να καταφέρεται εναντίον της Ε.Ε. ενώ παράλληλα καταφέρνει να καθησυχάζει τους ψηφοφόρους ότι έχει απάντηση για την άβυσσο που έχει οδηγηθεί η Ελλάδα.

"Σας καλώ να αποφασίσετε -με την αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία ως ιστορικά ζητούμενα- αν θα πρέπει να αποδεχθούμε τα ληστρικά τελεσίγραφα που απαιτούν αυστηρή και ταπεινωτική λιτότητα και χωρίς την προοπτική να σταθούμε ποτέ στα πόδια μας κοινωνικά και οικονομικά" είπε την περασμένη εβδομάδα.

Προσεγμένος εμφανισιακά και πάντα χωρίς γραβάτα, είναι σίγουρα μία προσωπικότητα που μαγνητίζει. Αλλά αν ο αγαπητός στον τηλεοπτικό φακό Τσίπρας είναι ελκυστικός στους Έλληνες, τον τελευταίο καιρό είναι στριμωγμένος επειδή έχει πολλές εξηγήσεις να δώσει. Την Κυριακή, η χώρα πηγαίνει στις κάλπες για ένα δημοψήφισμα πάνω σε ένα πρόγραμμα διάσωσης. Ο Τσίπρας προτρέπει τους ψηφοφόρους να το απορρίψουν γιατί απαιτεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις ως αντάλλαγμα. Ισχυρίζεται ότι το "όχι" στην κάλπη θα ενισχύσει την διαπραγματευτική του θέση με τους Θεσμούς. Όμως οι ηγέτες σε όλη την Ευρώπη λένε σε όλους τους τόνους ότι η ψήφος είναι πρακτικά ανάμεσα στο αν η Ελλάδα θέλει ή όχι να μείνει στο ευρώ.

Οι Έλληνες που ήδη παλεύουν εδώ και πέντε χρόνια, αναγκάστηκαν να πιεστούν ακόμα περισσότερο την περασμένη εβδομάδα, όταν επιβλήθηκαν έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων, οι τράπεζες έκλεισαν και επιβλήθηκαν όρια αναλήψεων €60 την ημέρα. Ο Τσίπρας, όντας στο επίκεντρο αυτής της δίνης, στέκεται δυναμικά όρθιος απέναντι στο ευρωπαϊκό

κατεστημένο, την ίδια στιγμή που η μοίρα της Ελλάδας φαίνεται να κρέμεται από έναν ιστό αράχνης. Αλλά όπως λένε, η ανυπακοή είναι αυτή που ζωντανεύει την νεανική δάδα.

Ο Αλέξης Τσίπρας γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 28 Ιουλίου του 1974, τέσσερις μέρες μετά την πτώση της ελληνικής χούντας που κυβερνούσε στην χώρα επί επτά χρόνια. Ο πατέρας του ήταν ένας πολιτικός μηχανικός, και ο ίδιος μεγάλωσε μέσα σε οικονομική άνεση. Ζώντας κοντά στο γήπεδο "Απόστολος Νικολαϊδης" της αγαπημένης του ομάδας του Παναθηναϊκού, ο νεαρός Αλέξης έδειξε αρχικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα σπορ παρά για την πολιτική.

Όμως αυτό άλλαξε στο σχολείο, όταν εντάχθηκε στην νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπου και ανέπτυξε το ταλέντο του στην πολιτική ρητορική. Όταν η ελληνική κυβέρνηση προώθησε μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση το 1990, ο 16χρονος τότε Τσίπρας οδήγησε σε κατάληψη του σχολείου του, κλειδώνοντας καθηγητές και άλλους μαθητές έξω από αυτό. Σε συνέντευξή του στην τηλεόραση, έδειξε από τότε την ικανότητά του αν αμφισβητεί την εξουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας παρέμεινε πολιτικά ενεργός και στα φοιτητικά του χρόνια ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα. Το 1999 έγινε ο γενικός γραμματέας της Νεολαίας του "Συνασπισμού", ενός κόμματος που αργότερα θα γινόταν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το αρκτικόλεξο για "Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς" η οποία περιλαμβάνει σοσιαλιστές, μαοϊκούς, τροτσικιστές, και οικολόγους. Το 2006, 32 ετών, στις δημοτικές εκλογές, κέρδισε ένα απροσδόκητα υψηλό 10,5%  ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα. Ενώ δύο χρόνια αργότερα εξελέγη αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Μεγάλο μέρος της γοητείας του προέχεται από την απουσία πολιτικού καθωσπρεπισμού -ο ίδιος λέει ότι μιλάει εξ ονόματος των εργαζομένων Ελλήνων οι οποίοι είναι απογοητευμένοι από ένα διεφθαρμένο κατεστημένο που έχει οδηγήσει την χώρα σε αιμμοραγία. Δείχνει επίσης ιδιαίτερα προσιτός και αρκετά "επαναστάτης", με την αγάπη του για τις μοτοσικλέτες και τα ανοιχτά πουκάμισα (Ο ίδιος έχει πει ότι θα φορέσει γραβάτα όταν θα σβηστεί το ελληνικό χρέος).

Δηλωμένος άθεος (ο ίδιος έσπασε μια μακρά παράδοση, όντας ο πρώτος Πρωθυπουργός που έδωσε πολιτικό όρκο), είναι άγαμος αλλά ζει με την σύντροφό του, την μηχανικό υπολογιστών Περιστέρα "Μπέτυ" Μπατζιάνα. Πολλοί την θεωρούν ακόμα πιο ριζοσπαστική από τον Τσίπρα. Ενώ ο ίδιος άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να τον χωρίσει αν δεν κρατήσει σκληρή στάση απέναντι στους πιστωτές της Ελλάδας. Έχουν δύο γιους, τον Φοίβο και τον Ορφέα, ενώ το μεσαίο όνομα του τελευταίου είναι Ερνέστος, μια αφιέρωση στον Τσέ Γκεβάρα, ένα από τα είδωλα του Τσίπρα.

Ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας είχε να πάρει υπό έλεγχο ένα απίστευτο πολιτικό κύμα. Με αφετηρία το ισχνό 3,3% που κέρδισε το 2004, το κόμα τώρα κυριαρχεί στην ελληνική πολιτική, όντας πρώτο στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, με 36,3%. Αυτό ήρθε στην συνέχεια μιας δεύτερης θέσης στις εκλογές του 2012 με πολύ μικρή διαφορά, και μία πολύ εντυπωσιακή προσπάθεια το 2014 να εκλεγεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το ενδεχόμενο αυτό προκάλεσε ανατριχίλα σε όλη την Ευρώπη, καθώς κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί μια αριστερή ριζοσπαστική διακυβέρνηση στο τιμόνι της Ε.Ε.

Μια από τις πρώτες του κινήσεις ως Πρωθυπουργός σηματοδότησε και τις προθέσεις του: η επίσκεψη στο Μνημείο της Καισιαριανής για τους εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη τέτοιες εμφανίσεις που αφορούν το παρελθόν της Γερμανίας θεωρούνται ταμπού. Αλλά τέτοιες τολμηρές ενέργειες έχουν μεγάλη αποδοχή στην Ελλάδα, όπου το Βερολίνο συχνά δαιμονοποιείται για την λιτότητα.

Αυτού του είδους η περιφρόνηση στα ταμπού ανέβασε την δημοτικότητα του Τσίπρα στα ύψη.

Ωστόσο, παρά την τεράστια επίδραση που έχει στην ελληνική πολιτική σκηνή, η δημοφιλία του έχει πέσει εκεί που χρειαζόταν περισσότερο: στην Ευρώπη. Το επιθετικό του στιλ ξένισε τους άλλους ηγέτες, που πήραν αποστάσεις προς αυτό που εκείνοι θεωρούν ευθύνη. Όμως ούτε ο Τσίπρας βοηθήθηκε από τον κομψό και επιδεικτικό Υπουργό Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος αποδείχθηκε τόσο ανταγωνιστικός και συγκρουσιακός, ώστε έφθασε να παραγκωνιστεί από τις διαπραγματεύσεις.

Σε κάποια στιγμή, όλα έδειχναν ότι το αδιέξοδο θα μπορούσε να γεφυρωθεί. Το κλίμα στην Ευρωζώνη έχει ξεφύγει από την αυστηρή λιτότητα. Ενώ υπάρχει εδώ και καιρό μια σιωπηρή αποδοχή ότι το χρέος της Ελλάδας είναι τόσο βαρύ που το περισσότερο θα πρέπει να διαγραφεί -όπως άλλωστε είπε στην ανακοίνωσή του την Πέμπτη και το ΔΝΤ. Και όλα έδειχναν ότι ο Τσίπρας θα μπορούσε να βρει κοινό έδαφος με τους πιστωτές για φορολογικές μεταρρυθμίσεις, με στόχο κυρίως τους πλούσιους Έλληνες.

Όμως παρά τις προσπάθειες να καθησυχάσει τους άλλους ηγέτες με κατ' ιδίαν συναντήσεις -ανάμεσά τους και πρόσωπα- κλειδιά, όπως ο επικεφαλής της ΕΚΤ Mάριο Ντράγκι ή και ο Πάπας Φραγκίσκος- ο Τσίπρας έχει χάσει όλους τους συμμάχους του. Έχει αποξενωθεί από εν δυνάμει φίλους του στη Γαλλία, την Ιταλία και την Πορτογαλία, οι οποίοι υπέφεραν επίσης κατά την διάρκεια της κρίσης του ευρώ, αλλά -σε αντίθεση με την Ελλάδα- εφάρμοσαν τα προγράμματα και κατάφεραν να επαναφέρουν τις οικονομίες τους στον σωστό δρόμο. Και σε μια λέσχη 28 μελών όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, χτισμένη γύρω από τις αρχές του συμβιβασμού και της κατανόησης, η επιθετική ρητορική του Τσίπρα δεν του έχει προσθέσει παρά ελάχιστους φίλους.

Αυτός η ροπή του στο να υπερισχύει το συναίσθημα έγινε εμφανής στις οθόνες της τηλεόρασης το τελευταίο δεκαπενθήμερο, το οποίο μάλλον θα αποδειχθεί μία από τις πιο σημαντικές περιόδους στην ιστορία της Ε.Ε. Μετά από την απαίτησή του, και την επιτυχία από την πλευρά του να καταφέρει αρκετές συναντήσεις κορυφής με τους εταίρους του στις Βρυξέλλες, και φθάνοντας κοντά σε συμφωνία για επέκταση της δανειακής σύμβασης, ο Τσίπρας εγκατέλειψε τις διαπραγματεύσεις και ανακοίνωσε το δημοψήφισμά του. Ακόμα και λίγες ώρες πριν η την πτώχευση της Ελλάδας, υπήρχαν φήμες για πτήση του προς της Βρυξέλλες για να δεχθεί μια συμφωνία και να ακυρώσει το δημοψήφισμα. Αλλά έκαναν λάθος.

Μεγάλο μέρος της στρατηγικής του Τσίπρα έχει ταχθεί με την υπόθεση ότι οι πιστωτές του θα κάνουν ότι μπορούν για να κρατήσουν την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Ωστόσο η  υπομονή εξαντλείται. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είναι έτοιμη να "ανοίξει" την μπλόφα του κ. Τσίπρα: μαζί με όλους τους άλλους ηγέτες της Ευρωζώνης, είναι πλέον έτοιμη να εγκαταλείψει την Ελλάδα αν δεν υπάρξει άμεση λύση.

Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι θα παραιτηθεί αν χάσει το δημοψήφισμα. Αλλά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, έχει ήδη καταφέρει να δημιουργήσει μία σημαντική επίδραση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη. Όμως δεν είναι ακόμα τόσο καθαρό εάν η Ιστορία θα τον θυμάται με αγάπη.