Η Βούλα Πατουλίδου ξεκίνησε από τον Τριπόταμο Φλώρινας, έγραψε τη δική της χρυσή σελίδα στον ελληνικό αθλητισμό και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή με το περίφημο «Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το!». Η συμβολή της στον ελληνικό στίβο, τεράστια. Συναντήσαμε την πρώτη γυναίκα χρυσή Ολυμπιονίκη στην Ελλάδα στο Καλλιμάρμαρο, με την ιδιότητα πλέον της αντιπεριφερειάρχου Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης. Τελείως ακομπλεξάριστη, μας μίλησε για το πολιτικό της μέλλον, για τις πλαστικές επεμβάσεις, για τον σύζυγό της, Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, και για το μοναχοπαίδι τους, τον Γιώργο, που φεύγει για σπουδές στην Αμερική.

Είχατε ξεκινήσει την πολιτική σας καριέρα με το ΠΑΣΟΚ. Πώς κρίνετε το κόμμα έτσι όπως έχει εξελιχθεί;

Νομίζω ότι ψάχνει τις ισορροπίες του. Θα έπρεπε να τις έχει ψάξει εδώ και καιρό. Η όποια διχόνοια υπήρχε ήταν μάλλον από το 2006, από τότε που πολιτεύτηκα και που βεβαίως ήμουν ένα κομμάτι αυτής της έριδας. Το να λες «εκσυγχρονίζομαι», χωρίς να έχεις ταυτότητα, προφανώς είναι επιβαρυντικό για το μέλλον και αυτό το εισπράττει ο κόσμος.

Εχετε παράπονο από το ΠΑΣΟΚ;

Περσινά, ξινά σταφύλια. Εάν εσύ, που κατά ομολογία όλων, και όχι των περισσοτέρων, είσαι ένα όνομα βαρύ, με συνέπεια σε λόγο και πράξη για χρόνια, εάν δεν μπορούν να το εκτιμήσουν όταν τους λες «ναι, να είμαι στο κομμάτι αυτό της Θεσσαλονίκης, τότε Νομαρχίας», προσπαθώντας να δώσεις ένα άλλο στίγμα ανάπτυξης, ύπαρξης εκεί, σε αυτόν τον τόπο, και δεν το στηρίζεις, ενώ αυτό το μεγάλο, δυνατό όνομα σου λέει «Ναι, πάμε να αλλάξουμε» και εσύ ξαφνικά χάνεις την μπάλα κάτω από τα πόδια σου, εγώ γιατί να έχω παράπονο; Εγώ μπορεί να έχω παράπονο για τη μικρομυαλιά πολλών. Ας το σκεφτούν, ας το κρίνουν και ας έρθουν να ζητήσουν και συγγνώμη.

Είστε αντιπεριφερειάρχης με τον Απ. Τζιτζικώστα, που λέγεται ότι θα γίνει αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Θα δεχόσασταν να κατεβείτε υποψήφια βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία;

Πολύ μακριά δεν το πας, Σάσα μου; Θα μου πεις, ένας άνθρωπος που εκπροσωπεί φορείς, γιατί εγώ είμαι με τον κύριο Τζιτζικώστα στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης, υπάρχουν τέσσερα χρόνια κατά τα οποία πρέπει να είναι πολύ προσηλωμένος σε όλο αυτό που κάνει. Το τι θα γίνει ύστερα από τέσσερα χρόνια νομίζω ότι η πορεία θα το δείξει. Εάν και εφόσον είμαι απαραίτητη και αποτελεσματική, είτε για την Αυτοδιοίκηση είτε για την κεντρική διοίκηση, αυτό θα φανεί συν τω χρόνω και σε συνεργασία με το κομμάτι των ανθρώπων της ομάδας του κυρίου Τζιτζικώστα.

Τι δουλειά έχει με την πολιτική μια Ολυμπιονίκης και ένας ειλικρινής άνθρωπος;

Η πολιτική, ούτως ή άλλως, είναι μέσα στη ζωή μας. Για να μπορέσουμε να διορθώσουμε ή να προκαλέσουμε γεγονότα ή δραστηριότητες ή εξέλιξη, πρέπει να έχουμε γνώμη και όχι εκ του ασφαλούς, στον καναπέ. Να εκτιθέμεθα, να συναγωνιζόμαστε και να συνεργαζόμαστε.

Ποιος είναι πιο σέξι; Ο Κυριάκος ή ο Αλέξης;

Και οι δυο έχουν το κατιτίς τους. Ειδικά όταν αντιπαρατίθενται στη Βουλή. Είναι δύο νέα παιδιά, που έχουν ζωή μέσα τους. Και οι δύο είναι ωραίοι, αλλά είναι τελείως διαφορετικοί. Εγώ έλεγα «κοντό, χοντρό δεν θα παντρευτώ» και τον έχω 32 χρόνια. Μου αρέσουν και οι δύο, αλλά δεν μένω στην εικόνα. Αμα με τον άλλον κάτσεις και δεν μπορείς να πεις δυο κουβέντες, βρε δεν πάει να είναι και ο Αδωνις της αρχαιότητας. Για μένα καταρρέει η εικόνα.

Εχετε δεχτεί bullying στην πολιτική;

Πολύ. Για κάποιους πρέπει να είμαι κομιλφό στο ντύσιμο, να μη φοράω σκισμένο τζιν ή αθλητικά. Θα πρέπει να έχεις λίγο μανικάκι. Σου λένε: «Πρέπει να φοράς κοστούμι ή ταγιέρ, να μη βγάζεις κοιλίτσα έξω». Αυτό είναι bullying. Ολα τα καλοκαίρια μου μέχρι τώρα φορούσα σορτς. Τώρα το έχω κατεβάσει λίγο, το έχω πάει στη μέση του μηρού. Εχω βάλει κοστούμι με βερμούδα, το οποίο τους ξίνισε, αλλά μετά άρεσε. Ούτε χυδαίο ήταν ούτε προκλητικό.

Με τον σύζυγό σας είστε 32 χρόνια μαζί. Πώς είναι αυτή η σχέση;

Με τα πάνω της και τα κάτω της. Με τα όμορφά της, με τα άγριά της, αλλά πάντα εκεί. Πιο πολλά χρόνια έχω περάσει με τον Δημήτρη, παρά με τους γονείς μου και τον αδελφό μου. Είναι μια σχέση που ξεκίνησε με πάρα πολύ δυνατές βάσεις, με πολλή πίστη ο ένας στον άλλον, με πολλή κουβέντα. Τα πιο βασικά, όμως, ήταν ο αυτοσεβασμός και ο σεβασμός. Πρέπει και να τον θαυμάζεις τον άλλο, γιατί αλλιώς «γεια σας». Εχουμε φτάσει και στα όρια του χωρισμού, αλλά δεν χωρίζεις έτσι εύκολα. Λες κάποια στιγμή «φτάνει», αλλά, αν αγαπάς, αιμορραγείς.

Το 2007 είχε μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του. Περάσατε δύσκολα.

Ναι, καρδιά. Πέθανε και γύρισε. Του Αγίου Γρηγορίου. Είναι αυτό που λες «λαδάκι υπάρχει ακόμα στο καντήλι». Είχαμε συμβούλιο στη Νομαρχία, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: «Δεν μπορώ να πάρω αναπνοή». Για καλή μας τύχη τότε είχε καρδιολογικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη και οι γιατροί δεν είχαν φύγει. Παθαίνει καρδιά και το καταλαβαίνω. Παίρνω έναν φίλο καρδιολόγο. Μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο με τις πιτζάμες και πήγαμε στην κλινική «Αγιος Λουκάς» και σώθηκε. Τον χάναμε. Δόξα τω Θεώ τον έχουμε εδώ.

Ο γιος σας ακολούθησε τα βήματά σας και πάει Αμερική για να σπουδάσει προπονητική.

Είναι ζόρι, αλλά δεν μπορείς να πεις και τίποτα. Δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα. Από την Δ’ Δημοτικού ο «γύφτος μου» -έτσι τον λέω, γιατί είναι γλυκό-, αφού γυρίσαμε όλα τα αθλήματα, μου είπε: «Μαμά, θέλω να γίνω τερματοφύλακας». Η απάντησή μας ήταν: «Καλά, ρε αγόρι μου, τη θέση του τεμπέλη;». Για έναν χρόνο δεν έκανε τίποτα, επειδή εμείς αντιδρούσαμε. Και μας έλεγε: «Αφού δεν θέλετε, και εγώ δεν θα κάνω τίποτα». Εχει εξελιχθεί πολύ καλά και πλέον είναι ο Ζάρζα. Εχει δική του παρουσία, γιατί για πάρα πολύ καιρό ήταν ο γιος της Πατουλίδου, που σημαίνει ότι ισοπεδώνεις και αφανίζεις ένα παιδί. Ετσι εγώ έφυγα μακριά και ήταν με τον μπαμπά του. Φαίνεται ότι στέκεται στα πόδια του. Κατά τα λεγόμενα πολλών, είναι καλός. Είναι δύσκολο το περιβάλλον του ποδοσφαίρου. Είδε και απόειδε και είπε να φύγει για Αμερική.

Για ποιον λόγο μιλάτε ανοιχτά για τις πλαστικές επεμβάσεις που έχετε κάνει;

Εγώ πιτσιρίκι είχα πάρα πολύ προβληματικό δέρμα, λόγω της ακμής, με πολλά σημάδια στα μάγουλα. Ντύνεσαι, φτιάχνεσαι, αλλά από τον λαιμό και πάνω τι να κρύψεις, όταν τα μάγουλα είναι τόσο άσχημα; Πόσο μαλλί να ρίξεις μπροστά; Είναι ζόρι. Οταν είσαι και με φίλες που έχουν αλαβάστρινο δέρμα, νιώθεις τέτοια μειονεξία, που λες «πού να πάω εγώ;». Και μου είπε ένας φίλος, ο πλαστικός χειρουργός Σπύρος Ιωαννίδης: «Αυτά διορθώνονται. Ενάμιση μήνα από τη ζωή σου θέλω». Ετσι πήγα. Οταν είδα τι ξεδίψασμα ψυχής ήταν η εικόνα, όταν διορθώθηκε κατά 70%, είπα «γιατί να μην το πω, αν κάποιος μπορεί να διορθώσει ένα πρόβλημα;». Μετά μπήκα σε ένα τριπάκι να διορθώσω και τη μύτη. Δεν ανάσαινα καλά και έβγαλα και το κοκκαλάκι. Αν και οι περισσότεροι λένε ότι η προηγούμενη μύτη ήταν πιο αγωνιστική, εμένα μου αρέσει αυτή η γλυκανάλατη, η μικρή.

Λέγατε ότι όταν ήσασταν αθλήτρια κάποιοι σας χαρακτήριζαν «τραβεστί».

Προκειμένου να ανέβεις στο ψηλότερο βάθρο, αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων, πρέπει να είσαι έτσι όπως είσαι. Με τα μπράτσα σου, με τις ποδάρες σου, πολύ γυμνασμένη. Ειδικά στο σφίξιμο της κίνησης το γυμνό φαίνεται ακόμα πιο ανδρικό. Ελεγαν: «Ελα, μωρέ, αυτή είναι τραβεστί». Τα άκουσα και αυτά, για αυτό το ευχαριστιέμαι τώρα που με λένε ωραία γυναίκα. Πρόλαβα κάτι. Μαλάκωσαν οι μυς.

Στενοχωριόσασταν;

Πάρα πολύ. Αυτά ήταν στο παρασκήνιο και κάποια στιγμή τα μάθαινες. Και επειδή υπήρχαν πολύ ωραίες αθλήτριες και έλεγαν «ο ξανθός άγγελος», εγώ τέτοιο κοσμητικό επίθετο δεν είχα ποτέ. Είχα μόνο «η ψυχάρα», η «αγωνίστρια», η «δύναμη» και έλεγα «εγώ δεν είμαι γυναίκα;». Τελικά, όλα έγιναν για καλό. Τώρα έχω τη δυνατότητα και τον χρόνο, όσο μου μένει, να ευχαριστιέμαι και το θηλυκό της ιστορίας του φύλου μου.

Ελληνες με παλληκαρίσια ψυχή και ανάξιο κράτος

Πότε νιώσατε τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια σας;

Ηταν ένα πολύ συγκεκριμένο γεγονός. Ηταν σε εκλογές. Οταν συμμετέχεις στη διαδικασία της άγρας ψήφου και της συνεργασίας βλέπεις για ποιον λόγο έγινε αυτή η επιλογή και με ποιον τρόπο θέλουν να σου πουν «Σιγά, μωρέ, ποια ήταν αυτή». Εκεί ήταν ένα βράδυ που ζορίστηκα πολύ. Εκλεισα τα τηλέφωνα, εξαφανίστηκα από το μεσημέρι και με πήρε μια φίλη μου, η Κατερίνα, και πήγαμε σινεμά. Στη συνέχεια πήγαμε για ποτά μέχρι τις 3 και γύρισα στις 6 το πρωί στο σπίτι. Το ξεπέρασα. Κάθε εμπόδιο για καλό. Επιβραβεύεσαι για κάποιες συμπεριφορές-αποφάσεις που εκείνη την ώρα σε πληγώνουν πάρα πολύ, αλλά με τον καιρό δικαιώνεσαι.

Για ποιον λόγο θα λέγατε πάλι «Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το»;

Για τους ίδιους λόγους. Για αυτόν τον τόπο, που είναι χαρισματικός. Αυτός ο λαός έχει παλληκαρίσια ψυχή. Αυτός ο τόπος έχει εξαιρετικές μονάδες, που όμως οι πολλές μετριότητες δεν τις αφήνουν να λειτουργήσουν. Δεν μπορεί, αφού είναι ανάξιο το κράτος, να αξιοποιήσει τα Ολυμπιακά Ακίνητα, ενώ ο λαός τα έχει πληρώσει. Να τα δώσει σε ιδιώτες να τα αξιοποιήσουν και τέλος. Δεν ποινικοποιείται η ιδιωτική πρωτοβουλία.