Αρκετή συζήτηση έγινε τις τελευταίες ημέρες στο «γαλάζιο» παρασκήνιο για το κατά πόσο το αίτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη για εκλογές παραμένει συμβατό με τη νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνει η διαφαινόμενη συμφωνία της 24ης Μαΐου.

Οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του, που στην πλειονότητά τους είναι άτυποι υποστηρικτές της μακροημέρευσης του Αλ. Τσίπρα στην κυβέρνηση, έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι ο πρόεδρος βιάστηκε να ζητήσει εκλογές και τώρα που κλείνει η αξιολόγηση βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο. Εννοείται ότι μαζεύτηκαν λίγο, μετά τη συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ, στην οποία επανέφερε το θέμα των εκλογών, επικαιροποιώντας το μετά τις τελευταίες εξελίξεις.

Θα μαζευτούν ακόμη περισσότερο όταν θα έλθουν στο φως τα στοιχεία των επόμενων δημοσκοπήσεων, που δείχνουν ότι αυξάνεται το ποσοστό των πολιτών που επιθυμούν πλέον πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο που θα έπρεπε να σκεφτούν οι αρνητές των εκλογών:

Αν ο Κυριάκος δεν τις είχε ζητήσει πριν από έναν μήνα (σηματοδοτώντας την αλλαγή στρατηγικής της Ν.Δ.), τώρα που κλείνει η αξιολόγηση θα ήταν όντως εγκλωβισμένος στη λογική του «περιμένουμε και βλέπουμε». Όπως απεδείχθη, όμως, δεν είναι. Και ίσως αυτό είναι που πειράζει τόσο πολύ ορισμένους εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης...