Του Σταύρου Παπαντωνίου
 
Ήταν 8 Ιανουρίου 1975 όταν στην Ελληνική Βουλή διεξαγόταν συζήτηση για το νέο Σύνταγμα της  χώρας. Τον λόγο είχε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος σε μία αποστροφή του λόγου του είπε το εξής: «Όταν ο Σόλων ηρωτήθη κάποτε ποιά είναι η καλύτερη μορφή πολιτεύματος αντί απαντήσεως ηρώτησε: Δια ποίον λαόν και δια ποιά εποχή;». Με αφετηρία την σκέψη του Σόλωνα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνέχισε εξάγοντας το εξής συμπέρασμα: « ο Νομοθέτης οφείλει να έχει την ικανότητα να ανεύρει το σύστημα εκείνο το οποίο θα συνδυάσει τας βασικάς αρχάς της Δημοκρατίας με τας περιστάσεις και τα ειδικάς συνθήκας της χώρας του». Την ίδια ακριβώς ρήση του αρχαίου Έλληνα νομοθέτη, είχε χρησιμοποιήσει και ο Στρατηγός Σαρλ Ντε Γκωλ, σε ένα πολύ κομβικό σημείο για τον ίδιο και την χώρα του, καθώς ήταν το 1958, λίγο πριν εκλεγεί πρώτος πρόεδρος της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας.
Η άποψη του Σόλωνα, όπως την επανέλαβε ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας πριν από 41 χρόνια στην Ελληνική Βουλή, δεν απέχει καθόλου από όσα λέει και εκφράζει ο Κώστας Καραμανλής στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του, θεωρώντας το συγκεκριμένο ερώτημα επίκαιρο και διαχρονικό. Ο πρώην πρωθυπουργός, μπορεί να είναι θετικός στο πρώτο άκουσμα του ενδεχομένου να προωθηθεί η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την βάση, αλλά δεν εστιάζει σχεδόν καθόλου στο συγκεκριμένο κομμάτι. Περισσότερο «φιλοσοφεί» το θέμα θέτοντας μία σειρά από ερωτήματα με εθνικές προεκτάσεις, με βασικότερο «με ποιο τρόπο θα μπορέσει η Ελλάδα να ξεπεράσει δομικά προβλήματα που έχει και αν η εκλογή του Προέδρου από την βάση αποτελεί πανάκεια σε αυτά τα προβλήματα». Η θέση του είναι ξεκάθαρα αρνητική.
Η άποψη του Καραμανλή είναι πως η Ελλάδα μόνο με ριζικές δομικές αλλαγές θα μπορέσει να αλλάξει ρότα και να μπει σε ένα δρόμο πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας. Όπως λέει στους συνομιλητές του έχοντας ζήσει για σχεδόν έξι χρόνια, αυτό που λέμε βαθύ ελληνικό κράτος, γνωρίζει από πρώτο χέρι, πως αυτός που έχει την εξουσία (είτε λέγεται πρωθυπουργός είτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μία ενδεχόμενη αλλαγή του συστήματος) πρέπει να έχει πρωτίστως τα «εργαλεία» εκείνα που είναι απαραίτητα ώστε να είναι χρήσιμος για την πατρίδα του. Με δύο λόγια μία εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς δομικές αλλαγές του είναι αδιάφορη και μη συζητήσιμη.

Νέο Ανώτατο Δικαστικό Όργανο
Επί παραδείγματι, αναφέρει πως πολλές φορές τα τελευταία χρόνια κορυφαίες εθνικές επενδυτικές δυνατότητες «βραχυκύκλωσαν» μέσα στα δυσκίνητα γρανάζια της ελληνικής και ιδεοληπτικής ελληνικής γραφειοκρατίας, μη δίνοντας ακόμα και στον ανώτατο άρχοντα, δηλαδή τον πρωθυπουργό την δυνατότητα να προχωρήσει σε αυτά που θεωρούσε συμφέροντα για την χώρα του. «Το έχω ζήσει» λέει λακωνικά ο ίδιος ο Καραμανλής, λέγοντας πως λύση στο ζήτημα θα μπορούσε να δώσει η δημιουργία ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου, ή εν πάση  περιπτώσει ενός ανώτατο Δικαστικού Οργάνου. Επί της ουσίας ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπαίνει σε κουβέντα για πιθανή υποψηφιότητα του για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς πριν να έχουν μπει στο τραπέζι τέτοιας υφής και απόχρωσης «προαπαιτούμενα», τα οποία θεωρεί βασικά για να μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει.

Ενόχληση για Τσίπρα
Στο πλαίσιο αυτό , στην Παναγή Κυριακού μάλλον είναι ενοχλημένοι από την συγκεκριμένη διαρροή του Αλέξη Τσίπρα, την οποία εκτός των άλλων την θεωρούν και «εκ του πονηρού». Ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν μιλάει ποτέ δημόσια, καθώς αυτή είναι η πολιτική του επιλογή από το 2009 και έπειτα και ως εκ τούτου, εκμεταλλεύεται το γεγονός για να διχοτομεί την κεντροδεξιά, στις τάξεις της οποίας ο Μακεδόνας πολιτικός εξακολουθεί να είναι ο πιο δημοφιλής. Ο Καραμανλής αυτό που τονίζει σε κάθε τόνο είναι πως δεν τον αφορά κανένα μικροπολιτικό παιχνίδι, είτε αυτό προέρχεται από την κεντροδεξιά , είτε από την κεντροαριστερά και αυτός δίνει αναφορά μόνο στην συνείδηση του. Η τακτική αυτή του Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή να κάνει ένας διαρκές άνοιγμα στον Κώστα Καραμανλή, για να διαιρεί την κεντροδεξιά, είναι κάτι που ενοχλεί πλέον τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος θέλει να διατηρεί ίσες αποστάσεις από όλους και από όλα στο πολιτικό σύστημα.

«Αν ήθελα θα ήμουν ήδη Πρόεδρος»
 
Για του λόγου το αληθές των όσων αναφέρει  το ρεπορτάζ από την Παναγή Κυριακού, αξίζει να σημειωθεί πως όσοι επισκέπτονται τελευταία τον πρώην πρωθυπουργό και τον ρωτάνε αν όντως επιθυμεί να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε μία ενδεχόμενη αλλαγή του Συντάγματος , απαντά με ανάλυση της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης και την χαρακτηριστική φράση «θα μπορούσα να είμαι ήδη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τις υπάρχουσες συνθήκες». Όσον αφορά το μείζον θέμα – για το εσωτερικό της ΝΔ-  μίας πιθανής εκλογής του με πρωθυπουργό – όποιος και αν είναι αυτός- από άλλον πολιτικό χώρο, ο Καραμανλής υπενθυμίζει χαρακτηριστικά πως ποτέ δεν τον ενδιέφεραν τα κομματικά ακροατήρια, αλλά οι εθνικές στρατηγικές και πως ο ίδιος ήταν και ως πρωθυπουργός θιασώτης της εθνικών συναινέσεων, πόσω μάλλον τώρα σε μία περίοδο που η Ελλάδα έχει ανάγκη από μεγάλες συμμαχίες προς όφελος ενός μεγάλο και κοινού εθνικού σκοπού, που δεν είναι άλλος από την ανασυγκρότηση της χώρας. Το μότο του, όσοι γνωρίζουν καλά τις θέσεις του είναι να μην βάζει διαχωριστικές γραμμές, κάτι που συμπυκνώνεται στην φράση «ως Έλληνες έχουμε κοινά συμφέροντα και άρα πρέπει να αποκτήσουμε και κοινές ανησυχίες»