Σύμφωνα με τον ίδιο, συντελεστές του νέου εγχειρήματος θα μπορούσαν να είναι ανάμεσα σ΄ άλλους, οι: Βαγγέλης Βενιζέλος, Άννα Διαμαντοπούλου, Σταύρος Θεοδωράκης.

Τέλος, ο κ. Φλωρίδης – αναφερόμενος και στο ΠΑΣΟΚ- ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει διάθεση αποκλεισμού από κανέναν για κανέναν, αφήνοντας ταυτόχρονα αιχμές για τη σημερινή ηγετική ομάδα του Κινήματος, που, όπως υποστηρίζει, «επιμένει σε παρωχημένα σχήματα τύπου Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που θυμίζουν ΚΚΕ του μεσοπολέμου».

1)Πρόσφατα μιλήσατε για την ανάγκη ιδρυτικού συνεδρίου ενός νέου κόμματος, υπογραμμίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι μέρος αυτής της διαδικασίας. Ενιαίος φορέας της Κεντροαριστεράς μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ;

Πιστεύω πως πλησιάζει ο καιρός που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για την συγκρότηση του χώρου, αλλιώς ενδέχεται να διαλυθεί και να οδηγηθεί σε πολιτική συντριβή. Μετά από μια εξαντλητική περίοδο συζητήσεων και πρωτοβουλιών που αναμφισβήτητα ενίσχυσε την αυτογνωσία όλων, εκτιμώ ότι δεν υπάρχει διάθεση αποκλεισμού από κανέναν για κανέναν. Υπάρχουν, όμως, πολιτικές αποκλίσεις σε βασικά ζητήματα, που οδηγούν ορισμένους στο να αυτοαποκλείονται από τον κοινό παραταξιακό στόχο.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι όλοι -πολιτικοί φορείς, ομάδες, πρόσωπα και, πρωτίστως, ο κόσμος της παράταξης- ζητούν τη συγκρότηση ενός νέου και ενιαίου φορέα του προοδευτικού κέντρου. Η μόνη που αντιδρά είναι η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, η οποία, προφανώς χάριν της διατήρησης μιας μικροεξουσίας, επιμένει σε παρωχημένα σχήματα τύπου Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που θυμίζουν ΚΚΕ του μεσοπολέμου. Είναι η μόνη που συνεχίζει να περιφρονεί την απαίτηση του δημοκρατικού κόσμου για την αναδημιουργία της μεγάλης μας παράταξης η οποία πρέπει να καταστεί ξανά ο άλλος μεγάλος πόλος εξουσίας. Η αλαζονική επωδός της είναι: «Ελάτε σ’ εμάς ή, αν έχετε κότσια, κάντε κόμμα. Εμείς δεν συζητάμε». Δεν καταλαβαίνουν, άραγε, ότι ο κύκλος του ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει; Ότι το ΠΑΣΟΚ του 2016 είναι η Ένωση Κέντρου του 1976; Ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε δημοσκοπική κατάρρευση, το ΠΑΣΟΚ παραμένει καθηλωμένο και στάσιμο, αδυνατώντας να προσελκύσει τους πρώην ψηφοφόρους του;

2) Ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι συντελεστές ενός τέτοιου εγχειρήματος και ποιος ο οδικός χάρτης του ιδρυτικού συνεδρίου για τα οποίο μιλάτε ;

Η λύτρωση του χώρου απαιτεί άμεσες πρωτοβουλίες συγκρότησης με τη συμμετοχή όλων όσων συμφωνούν για νέο φορέα μέσα από ιδρυτικό συνέδριο. Αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έστω και τώρα, εγκαταλείψει τις πολιτικές της εμμονές, είναι βεβαίως καλοδεχούμενη. Μιλάμε, όμως, ξεκάθαρα για ιδρυτικό συνέδριο από μηδενική βάση και με συμμετοχές σε προσωπική βάση. Με πολιτικοοργανωτική επιτροπή κοινής αποδοχής και χωρίς ποσοστώσεις των υπαρχόντων συσχετισμών. Οι οργανωμένες εκφράσεις διατηρούν την αυτοτέλειά τους μέχρι την οριστική συγκρότηση και διάρθρωση του νέου φορέα, οπότε και αυτοδιαλύονται.

Αναφέρθηκα σε ιστορικά στελέχη του χώρου εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ και, βεβαίως, του Ποταμιού -στον Ευάγγελο Βενιζέλο, στην Άννα Διαμαντοπούλου και στον Σταύρο Θεοδωράκη, τα οποία πιστεύω πως θα μπορούσαν να είναι συντελεστές σε αυτό το εγχείρημα. Υπάρχουν βεβαίως και άλλοι, περισσότερο ή λιγότερο γνωστοί, που έχουν την ίδια αντίληψη και μπορούν να συμμετέχουν. Η χώρα χρειάζεται πρόσωπα που μπορούν να στηρίξουν έμπρακτα μεταρρυθμίσεις κόντρα στον λαϊκισμό. Δεν χρειαζόμαστε κεντροαριστερά αναμασήματα. Ένα νέο κόμμα έχει νόημα μόνον εάν μπορέσει να προωθήσει τις τομές που καθυστερούν τραγικά στη χώρα.

3.Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλο προβάδισμα για τη ΝΔ. Ένας νέος φορέας, όπως τον περιγράφετε, θα μπορούσε να συνεργαστεί με το πρώτο κόμμα ή μόνο αν είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ;

Πιστεύω ότι η πολιτική της ουδετερότητας και των ίσων αποστάσεων είναι λανθασμένη. Εκφράζει πολιτική αμηχανία ή προσπάθεια να κρυφτεί η πολιτική προτίμηση, επειδή η έκφρασή της μπορεί να εκθέσει. Γι’ αυτό μίλησα για «επιτήδεια ουδετερότητα». Και αν κάποιος πολιτεύεται τώρα με σχοινοτενή ισορροπία, τι θα κάνει όταν θα κληθεί μετεκλογικά να πάρει θέση; Είναι προφανές ότι θα διχαστεί πολιτικά και κοινωνικά.

4. Απέναντι στην στρατηγική των ίσων αποστάσεων και της πολιτικής ουδετερότητας, εσείς τι προτείνετε;

Η λύση, λοιπόν, απέναντι στην επιτήδεια ουδετερότητα και την αμηχανία των ίσων αποστάσεων είναι να προτάξουμε ξεκάθαρο και αυτόνομο μεταρρυθμιστικό σχέδιο απέναντι στο οποίο θα υποχρεωθούν να τοποθετηθούν οι άλλοι -με λόγια και, κυρίως, με πράξεις. Μόνον έτσι θα δούμε πού υπάρχουν συγκλίσεις που θα βοηθήσουν τη χώρα.

Υπενθυμίζω ότι στην αφετηρία της κρίσης η παράταξη υπηρέτησε αποκλειστικά και μόνη της την εθνική στρατηγική των μεταρρυθμίσεων στην οποία αντιτάχθηκε λυσσαλέα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθησε με μεγάλη υστέρηση η ΝΔ, αφού νωρίτερα είχε αντιταχθεί και εκείνη με σφοδρότητα.

Σήμερα, έξι χρόνια μετά, αν θέλαμε να ερμηνεύσουμε στρατηγικά τις σχέσεις μας με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, θα βλέπαμε ότι μας χωρίζει «πολιτική άβυσσος με τον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ», για να αντιστρέψω μια χαρακτηριστική έκφραση, αλλά και σημαντική απόσταση από την βραδέως μεταρρυθμιζόμενη ΝΔ. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να ανεχθώ ότι ο άλλος πόλος εξουσίας ενδέχεται να «χαριστεί» στον ΣΥΡΙΖΑ αντί να συγκροτηθεί από την προοδευτική παράταξη του κέντρου.

*Εφημερίδα "Το Καρφί"